نگاهی به اوضاع و احوال ناآرام ورزش در آستانه المپیک/ « ورزشی که تدبیری در آن نیست!»

هرچه به بازیهای المپیک لندن نزدیک می‌شویم، گویا قرار است التهاب‌ها و حاشیه‌ها در این ورزش بیمار بیشتر شود و عزمی برای کاهش آنها نیست. اوضاع در ماه‌های اخیر در ورزش ایران - که خود را برای رقابتی بزرگ آماده می‌کند، به گونه‌ای پیش رفته که اگر دشمنان هم از همه توانشان استفاده می‌کردند، نمی‌توانستند اینگونه به ورزش و ورزشکاران ضربه بزنند. یک روز بهترین مربی دنیا برکنار می‌شود و روزی دیگر یکی از موفق‌ترین مدیران ورزش و چیزی که انسان را بیشتر ناراحت می‌کند این است که هیچ مسئولی در این ورزش نیست که دلیل روشن و منطقی‌ای برای این اتفاق‌ها داشته باشد.

اگر با نگاهی کارشناسی به عملکرد ورزش قهرمانی در سال گذشته میلادی بنگریم، سال 2011 یکی از بهترین و شاید هم بهترین سال ورزش ایران بوده است و با نتایج قهرمانان‌مان در سال پیش از المپیک پیشبینی می‌شد که یکی از تاریخی‌ترین نتایج ورزش ایران در بازیهای لندن رقم بخورد، اما متاسفانه گویا بر اساس رسوم قدیمی ایرانیان این ورزش چشم خورد و پس از آن موفقیت‌های بی‌نظیر، رفته رفته حاشیه‌های جدید وارد ورزش شد؛ تا جایی که امروز ورزش ایران در اوج التهاب‌ها قرار دارد.

حاشیه‌ها سال گذشته از تکواندو آغاز شد. تیم تکواندوی ایران در خانه قوی‌ترین تیم تکواندو دنیا یعنی کره‌جنوبی توانست برای نخستین بار قهرمان جهان شود. پس از آن دو نامزد المپیکی ایران در رقابت‌های انتخابی المپیک با تمام اقتدار جواز حضور در بازی‌های لندن را به دست آوردند تا رضا مهماندوست لقب بهترین مربی تکواندو جهان را یدک بکشد. اوضاع خوب پیش می‌رفت تا اینکه به یکباره بدون دلایل چندان موجهی مهماندوست از تیم ملی کنار گذاشته شد و چنان حاشیه‌ای در تکواندو ایران به وجود آمد که نتیجه آن در رقابت‌های اخیر قهرمانی آسیا مشخص بود. نتیجه حاشیه‌های بی‌علت تکواندو در سال گذشته این بود که ورزشی که همه کارشناسان دو نماینده آن در المپیک را شانس اصلی دو مدال می‌دانستند، اکنون چندان نمی‌تواند بر روی مدال آن‌ها حسابی باز کنند.

پس از آن نوبت به دومین ضلع مثلث مدال‌آوری ایران در بازی‌های المپیک رسید، یعنی کشتی. کشتی ایران اگرچه در آزاد مشکلات زیادی را داشت اما وزارت ورزش با دخالت بی‌جا و بی‌منطق در راس این فدراسیون اکنون آشفته‌بازاری را در این ورزش به وجود آورده و با به وجود آمدن چند پایگاه قدرت در این فدراسیون، اوضاع این ورزش را نیز در شرایط نه چندان خوبی قرار داده است. اگرچه آمدن رسول خادم در کنار کشتی خوب بود اما به وجود آمدن برخی بی‌نظمی‌ها در این رشته بویژه در فرنگی باعث شده تا اوضاع این ورزش هم حسابی به هم بریزد. تیم‌های آزاد و فرنگی ایران در رقابت‌های جام جهانی که کمتر در آن مدعیان حضور داشتند، قهرمان جهان شدند اما روزهای سخت المپیک در پیش است. روزهایی که تنها کسانی که در این گردنه گیر کرده‌اند، می‌دانند چقدر مدال بردن از آن سخت است. اگر هم کشتی به عنوان ورزشی که در سال 2011 توانسته نتایج درخشانی به دست آورد، نتواند در المپیک نتیجه خوبی داشته باشد،‌ بی‌شک شروع این نتیجه ضعیف از تغییرات نابجایی بوده که وزارت ورزش در این فدراسیون به وجود آورده است.

موضوع دیگر که در روزهای اخیر حسابی ورزش را بی‌انگیزه کرده بود موضوع پاداش قهرمانان بود و این مسئله نه تنها اعتراض بسیاری از قهرمانان را درآورد بلکه کار به جایی رسید که کورش باقری به عنوان سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری ایران به صورت رسمی اعلام کرد که هر قولی برای مدال المپیک داده را پس می‌گیرد چرا که اوضاع ورزش آن طور که باید پیش نمی‌رود. در کنار او قهرمانانی چون بهداد سلیمی هم زبان به شکوه و شکایت گشودند و اعلام کردند که چندان تضمینی برای مدال المپیک آن‌ها نیست. این هم از تاثیر مدیران محترم وزارت ورزش بر ضلع سوم مثلث مدال‌آوری ایران در المپیک.

پس از مشکلاتی که در این 6 ماه گذشته برای این سه رشته ورزشی که اصلی‌ترین ورزش‌های ما برای المپیک هستند به وجود آمده، اینک نوبت پرده جدید نمایش مدیران ورزش کشور در وزارت ورزش شد. پرده‌ای که در آن چند تن از مدیران فدراسیون‌های المپیکی از کار برکنار شدند و در این میان برکناری احمد دنیامالی به عنوان یکی از موفق‌ترین روسای فدراسیون‌های ورزشی، حاشیه‌ها را به اوج خود رساند. در پی این تغییرات 5 المپیکی قایقرانی اعلام کردند که در المپیک حاضر نخواهند شد مگر اینکه رییس به سر جایش برگردد. برخی مدیران این فدراسیون نیز استعفا دادند. در پی این اتفاق‌های تاسف‌بار، کمیته ملی المپیک ایران نیز واکنش نشان داد و اعلام کرد اگر این تغییر و تحولات برای انتخابات آتی کمیته ملی المپیک است، ما حاضریم که از هم‌اکنون کنار برویم اما بگذارید که فدراسیون‌ها کارشان را ادامه بدهند و در امور آن‌ها دخالت نکنید.

تازه شنیده می‌شود که این پایان کار نیست گویا وزارت ورزش و مدیرانش که گمان می‌برند تا ابد بر این مسند خواهند ماند، قرار است چند تغییر دیگر در فدراسیون‌های ورزشی ایجاد کنند. البته معلوم نیست با واکنش‌های تندی که این روزها ورزشی‌ها نشان می‌دهند، آیا آن تغییرات صورت می‌گیرد یا خیر، اما شایعه تغییرات جدید همچنان در ورزش شنیده می‌شود.

با اوصافی که اعلام شد در فاصله حدود دو ماه مانده تا بازی‌های المپیک ورزش ایران روز به روز وضعیت بدتری پیدا می‌کند و گویا هیچ تدبیری از سوی مدیران برای حفظ آرامش و حرکت رو به جلو در ورزش بیمار ما وجود ندارد.

 

43 43