خبر اول: روزنامه کیهان در تاریخ ۲۶ آذر ۱۴۰۴ در صفحه ۲ خود مطلبی را تحت عنوان «پیشنهاد کیهان به رئییس جمهور محترم : «مشکلات با الگوی شهید رئیسی حل می شود» » منتشر کرد. در ابتدای این مقاله می خوانیم [تجربه موفق دولت سیزدهم در مهار تورم، پایان خاموشی ها، افزایش اشتغال و سرمایه گذاری خارجی و نیز تکمیل پروژه های نیمه تمام نشان داد که با برنامه ریزی دقیق و کار شبنه روزی می توان چالش ها را مهار کرد. رئیس جمهور فعلی نیز می تواند با اعتماد به نیروهای کاربلد و تکیه بر خودباوری ملی، وضعیت معیشتی مردم را بهبود بخشد و کشور را در مسیر پیشرفت قرار دهد.]
خبر دوم: یاسر جبرائیلی دبیر کل حزب تازه تاسیس تمدن نوین اسلامی در جلسه «بررسی راهکارهای تحقق انسجام ملی و چگونگی عبور از چالشها» که با حضور رئیس جمهور در نهاد ریاست جمهوری برگزار شد، گفت: [از سال ۱۳۶۸ بعد دولتهای ما نسخههای یک تیم پزشکی را اجرا کردهاند که کار آن تیم، دولتکشی بوده است. با رفت و آمد دولتها هم تغییر نکردهاند. اینکه حضرتعالی در انتخابات رای آوردید، به این دلیل بود که دولت قبل، قبل از سقوط هلیکوپتر با این نسخهها ساقط شده بود.] در ادامه هم جبرائیلی مطابق با آنچه در کانال تلگرامی خود نوشته منتظر است تا بسته جامع حزب تازه تاسیس خود برای مسئله آب، افزایش منابع مالی دولت، حوزه شهرسازی و همچنین بحث تقویت ارزش پول ملی را با رئیس جمهور در میان بگذارد. نکته قابل توجه این هست که وی چندی قبل در گفتگوی اینترنتی با برنامه جدال و مجری هتّاک آن و در حالی که مشغول تبلیغ برای حزب خود بود مدعی شد؛ «حزب ما بزرگترین حزب کنونی ایران است.»
خبر سوم: سعید جلیلی کاندیدای چند انتخابات اخیر ریاست جمهوری در جلسه ای که به مناسبت روز دانشجو در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار می شد، اظهار داشت که در دولت روحانی و زمان برجام رشد منفی و صفر شد ولی در دولت سیزدهم به رشد ۵% رسیدیدم و در طول این یک سال و اندی رشد مجددا به زیر ۱% تنزل پیدا کرده است.
گفتنی است سعید جلیلی با طرح چندباره مساله گوساله سامری طی ماه های اخیر و پس پس از دفاع مقدس ۱۲ روزه، سلسله جلسات هفتگی به اصطلاح حکمت سیاسی اسلام در قرآن (شما بخوانید گعده هایی به جهت تولید کلیپ و محتوا برای انتخابات های آتی! ) سعی در فرار رو به جلو به جهت عدم پاسخگویی نقش بی بدیل خود در تصمیم سازی های غلط گذشته دارد.
قصد راقم این سطور، از ذکر سه خبر به ظاهر ساده و پیش پا افتاده فوق، نگاهی اجمالی بر فضای سیاست داخلی در کشورمان است. به آمارهای مضحک، پوچ و مهمل کیهان در مورد عملکرد دولت سیزدهم اشاره نمی کنم و بدان نمی پردازم فقط شاید بشود خیلی خلاصه وار مبطل گزاره های مطرح شده توسط کیهان را این دانست که دولت سیزدهم رکورددار بیشترین نرخ تورم از جنگ جهانی دوم تا زمان خود بود. اما به دال مرکزی آن توصیه کیهان یعنی «پیروی از الگوی شهید رئیسی» می پردازم. در شرایطی یکی از قدیمی ترین روزنامه های ایران، توصیه به استدامه راه رئیسی می کند که مردم در انتخابات ۱۴۰۳ یک نه قاطع! به رویکردهای دولت سیزدهم و شخص ابراهیم رئیسی دادند. باید توجه داشته باشیم که در انتخابات کم(بی!) رونق سال ۱۴۰۳ در دور اول زیر ۴۰% و در دور دوم به دلیل ترس از رقیب رییس جمهور کنونی مشارکت به ۴۹% (و باز هم زیر ۵۰%! ) رسید اما با همه اینها بازهم دولت دوم روحانی رای نیاورد و یا به تعبیر کمپین انتخاباتی رقیب همیشه کاندید، دولت سوم روحانی رای آورد.
در جای دیگر، ناظر به اظهارات دبیر کل حزب تمدن نوین اسلامی در دیدار با رئیس جمهور و به طور کلی تر گفتمان های اینچنینی، به باور نگارنده رویا فروشی(بخوانید توهم فروشی) و ساده سازی افراطی مسئل غامض حکمرانی و ارائه راه حل های خطی و ساده، در دو دهه اخیر پیشه ای بسیار پرسود بوده که اگر برای نظام جمهوری اسلامی ایران و بالتبع مردم نان و آب نداشته برای کسبه حاضر در بازار مکاره رویافروشان، هم آب داشته و هم نان.
کشور از گفتمان عوام گرایی ضربات متعددی خورده است که شاید شاذترین و نقطه عطف آن را بتوان ورود محمود احمدی نژاد به پاستور در سال ۱۳۸۴ دانست. اما به گمان نگارنده شاهد رشد قارچ گونه گفتمان عوام گرایی در سال های اخیر هستیم. به نظر می رسد تداوم ۱۵ سال تحریم (به استثنای چند سال اجرای برجام) و فرسایش و مستهلک شدن مضاعف کشور در تمامی ابعاد، موجب شده است که رویافروشان و متوهمین توانسته اند خود را بیش از پیش به حکمرانان نزدیک کنند و یا لااقل نظام حکمرانی را به تصلب بکشند. راه حل های جادویی و خطی عمدتا زمانی خریدار پیدا می کنند که حکمران نه فقط دچار روزمرگی، بلکه دچار تهدیدات بالقوه و بالفعل فراوانی (جنگ، تحریم و ...) باشد.
اما دیوار و یا سوزن واقعیت زودتر از آنچه فکرش را بکنیم به بادکنک اوهام و رویاها برخورد می کند و سیلی سختی به صورت دولت ها می زند. رواج شبه علم یعنی مسائلی که ایده های اصلی افرادی مانند یاسر جبرائیلی در مورد عدم رابطه میان نقدینگی و تورم و یا ادعاهایش در مورد دلارزدایی را تشکیل می دهد، همان راه حل های جادویی و به ظاهر زیبا و در باطن فلاکت باری هستند که متاسفانه در فضای قفدان تحزب واقعی ظهور و بروز پیدا می کنند. یک مصداق بیّن و واضح آن رفتارهای دولت سیزدهم بود. آن دولت شاید در ابتدا ناشیانه گمان می کرد می تواند به قرارداد و توافقی بهتر از برجام دست پیدا کند اما بادکنک رویاها اندکی بعد ترکید و دولت وقت متوجه شد نمی تواند حتی به متنی ۱ صفحه ای با طرفین برجام برسد و زمانی که راضی به احیای همان برجام قدیمی شدند که دیگر دیر بود و طرف مقابل (غربی ها) نمی پذیرفت. یقینا اگر در دولت سیزدهم برجام احیا می شد و فرصت دوران بایدن قدر دانسته می شد امروز کشور و نظام در شرایط بسیار مطلوب تری بود و به احتمال بسیار بالا جنگ ۱۲ روزه اتفاق نمی افتاد.
یکی دیگر از آفت هایی که رویافروشان با خود همراه می آورند مانور روی حافظه تاریخی کوتاه مدت مردم و همزمان ارایه آمارهایی به وضوح غلط هست. به باور نگارنده، تحرکات دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی که تحریم های فلاکت بار کنونی میراث دوران شوم اوست، شامل این می شود. بدین معنا که با ارایه آمارهای غلط و همزمان سوءاستفاده از حافظه تاریخی ضعیف مردم مبتلا به فقر سعی در تطهیر چهره و کارنامه خود دارد.
۳۱۲۱۱
نظر شما