به گزارش خبرآنلاین، حمید شهرابی، کارشناس مسائل امنیتی آمریکای لاتین در پاسخ به اینکه وضعیت اجتماعی و سیاسی در ونزوئلا چگونه است؟ آیا میتوان گفت که مردم این کشور اکثراً مخالف حکومت هستند؟ به خبرگزاری خبرآنلاین گفت: همانند اکثر کشورهای جهان، اکثریت مردم ونزوئلا را کارگران، روستائیان و دیگر اقشار زحمتکش تشکیل میدهند. در عین حال، طبقه اشراف هم وجود دارد. در این ترکیب جمعیتی، طبقات محروم غالبا حامی حکومت بولیواری و سرمایهداران وابسته به آمریکا، مخالف حکومت هستند. در میان طبقه متوسط هم، اقشار پایینی غالبا به حکومت نزدیک و بخشهای بالایی جزء حامیان اپوزیسیون هستند.
این کارشناس با تاکید براینکه ای مساله به این معنی نیست که در میان مردم محروم نارضایتی وجود ندارد. تاکید کرد: در واقع، بیشترین فشارهای ناشی از تحریمهای جنایتبار آمریکا، که تخمین زده میشود تاکنون باعث مرگ قریب به ۱۰۰ هزار تن شده است، متوجه همین اقشار است. با این حال، مردم محروم، حکومت را کم و بیش در کنار و نه در مقابل خود میبینند و برای همین است که در مقابل تهدیدات ایالات متحده، قاطعانه از انقلاب و حکومت بولیواری حمایت میکنند. شاخصهای اقتصادی هم نشان میدهند که علیرغم سختیهای فوقالعاده ناشی از جنگ اقتصادی آمریکا-شامل تحریم و بلوکهکردن منابع مالی ونزوئلا-وضعیت اجتماعی در قیاس با شرایط قبل از انقلاب، به نفع طبقات محروم دگرگون شده است. این دگرگونی، در حوزههای مختلف همچون دسترسی آسان و رایگان-و یا حداقل کم هزینه-به بهداشت، آموزش و مسکن کاملا محسوس است.
شهرابی تاکید کرد: اگر بخواهیم که احساس دقیقتری از اثرات انقلاب در تغییر وضعیت اجتماعی در ونزوئلا به دست آوریم، کافی است به برخی از شاخصهای اقتصادی طی سالهای اول حکومت بولیواری نگاه کنیم.
شهرابی با بیان اینکه امروزه همه ناظران غیرمغرض بینالمللی از این واقعیت صحبت میکنند که هدف آمریکا از تهاجم نظامی به ونزوئلا، کنترل بر منابع طبیعی این کشور و بهویژه ذخائر عظیم نفت است. تاکید کرد: در همین زمینه، میبینیم که پس از کنترل دولت چاوز بر شرکت ملی نفت در اوایل سال ۲۰۰۳ میلادی، تولید ناخالص داخلی واقعی طی کمتر از ۶ سال تقریباً دو برابر میشود و با این گسترش اقتصادی، نرخ فقر بیش از ۵۰ درصد کاهش مییابد. در همین راستا، نابرابری، که با استفاده از شاخص جینی اندازهگیری میشود، نیز به طور قابل توجه کاهش پیدا میکند و از ۴۷ در سال ۱۹۹۹ به ۴۱ در سال ۲۰۰۸ میرسد که نشاندهنده کاهش بزرگ نابرابری است. در همین سالها، هزینههای خدمات اجتماعی به ازای هر نفر بیش از سه برابر میشود و نرخ مرگ و میر نوزادان بیش از یک سوم کاهش مییابد و تعداد پزشکان عمومی در بخش دولتی دوازده برابر میشود و با کمک کوبا، خدمات بهداشتی در اختیار میلیونها ونزوئلایی قرار میگیرد که قبلاً به آن دسترسی نداشتند.
این کارشناس با بیان اینکه در زمینه آموزش هم همین رشد را داریم، به طوری که در حوزه آموزش عالی، نرخ ثبتنام از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ دو برابر میشود. افزود: این شاخصهای رشد در تمامی حوزهها و از جمله کاهش نرخ بیکاری، افزایش تعداد دریافتکنندگان تأمین اجتماعی، کاهش بدهی عمومی خارجی و... مشاهده میشود. اما، در سالهای بعد و بهویژه از سال ۲۰۱۴، با تشدید تحریمها و بلوکهکردن منابع مالی ونزوئلا، بیش از ۸۰ درصد از درآمدهای اقتصادی ونزوئلا کاهش مییابد و وضعیت معیشت مردم این کشور سخت میشود. همزمان آمریکا سعی میکند به طرق مختلف و از جمله سازماندهی کودتا، حکومت بولیواری را ساقط کند. با این حال، ونزوئلا در مقابل همه هجمهها مقاومت میکند و شرایط بسیار دشوار را پشت سر میگذارد و دوران مجددی از رشد اقتصادی را تجربه میکند.
شهرابی با تاکید بر اینکه در واقع، تهاجمات اخیر نظامی آمریکا علیه ونزوئلا در شرایطی صورت میگیرد که تمامی برنامههای قبلی ایالات متحده برای سرنگونی حکومت بولیواری به شکست انجامیده است. در پاسخ به این سوال که اتهاماتی که دربارۀ قاچاق مواد مخدر به ونزوئلا نسبت داده میشود، تا چه اندازه صحت دارد؟ ونزوئلا تا چه حد نسبت به کشورهای شمال آمریکای لاتین در مسئله قاچاق مواد مخدر به آمریکا شمالی مقصر است؟ گفت:
اتهام قاچاق مواد مخدر توسط دولت ونزوئلا کاملا ساختگی و بیپایه است و همانند تمامی جنگهای دیگری که آمریکا از ابتدای پیدایش خود به راه انداخته، به عنوان یک بهانه و تحت «پرچم دروغ»، برای پنهانکردن اهداف واقعی از این جنگافروزیها، مورد استفاده قرار میگیرد. پرچم دروغ در یک جا «دفاع از دموکراسی و حقوق بشر» است، در جایی دیگر، «برچیدن سلاحهای کشتار جمعی» است و در مورد خود ما در ایران، همین اخیرا، «جلوگیری از توسعه بمب اتمی» بود.
کشت مواد مخدر در ونزوئلا ممنوع است و هیچ آزمایشگاهی نیز برای تولید مواد مخدر در این کشور وجود ندارد. حتی گزارشهای سازمان ملل و اداره مبارزه با مواد مخدر در خود ایالات متحده، اتهامات دولت ترامپ مبنی بر قاچاق مواد مخدر توسط دولت بولیواری ونزوئلا را تأیید نمیکند. این در حالی است که عمده مواد مخدر از مسیرهای دیگر و از جمله مکزیک و کلمبیا وارد آمریکا و اروپا میشود و پایگاه اصلی مافیای مواد مخدر، بیش از هر جای دیگر در خود ایالات متحده است و اسناد بسیاری در این زمینه وجود دارد.
>>> مشروح گفتگوی خبرآنلاین با حمید شهرابی را در لینک مرتبط بخوانید:
آیا مادورو دیکتاتور و قاچاقچی مواد مخدر است؟/شهرابی: کشت مواد مخدر در ونزوئلا ممنوع است/ نفوذ ایران و حزبالله بهانه است آمریکا به دنبال نفت ونزوئلاست
315
نظر شما