به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایسنا، سیف الله صمدیان نوشت«آن شب، یک شب از شبهای اجرای نمایش «شب هزار و یکم» بهرام بیضایی بود در تهران، سال ۱۳۸۲ که با گروه مرکز فیلم تصویر، در حال تصویربرداری سه اپیزود نمایش بودیم با جمعی پرشور و حرفهای از چهرههای بازیگری تئاتر ایران در قاب دوربین هایمان!
...نمیدانم امشب شب چندم از هزاران هزار شبی است که ماتم در ماتم و سیاهی در سیاهی، بار دیگر از دست دادن "جان شیفته"ای را تجربه میکنیم و من بیدرنگ به یاد یکی از رِوِرانسهای همان نمایش افتادم که آخرین حضور بهرام جانمان روی سن تئاتر در تهران بود؛ مردی که با عشق و عاطفه و بزرگیِ تمام روبروی تماشاچیان به موازات کف صحنه تئاتر خم میشد؛ با همان سرِ سرفرازی که هیچگاه بجز برای هنر و فرهنگ ایران خم نشد!
سیف اله صمدیان
تهران شب ششم دیماه ۱۴۰۴»
...نمیدانم امشب شب چندم از هزاران هزار شبی است که ماتم در ماتم و سیاهی در سیاهی، بار دیگر از دست دادن "جان شیفته"ای را تجربه میکنیم و من بیدرنگ به یاد یکی از رِوِرانسهای همان نمایش افتادم که آخرین حضور بهرام جانمان روی سن تئاتر در تهران بود؛ مردی که با عشق و عاطفه و بزرگیِ تمام روبروی تماشاچیان به موازات کف صحنه تئاتر خم میشد؛ با همان سرِ سرفرازی که هیچگاه بجز برای هنر و فرهنگ ایران خم نشد!
سیف اله صمدیان
تهران شب ششم دیماه ۱۴۰۴»
بهرام بیضایی کارگردان برجسته تئاتر و سینمای ایران پنج دیماه همزمان با سالروز تولدش در سن ۸۷ سالگی از دنیا رفت.
59243
نظر شما