به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این یافته که با نام علمی Akmonistion zangerli شناخته میشود، دریچهای رو به دنیایی باز کرده است که در آن، بریتانیای امروزی در نزدیکی خط استوا قرار داشت.
دکتر نیل کلارک، سرپرست بخش دیرینشناسی موزه، میگوید: «ما معمولاً فسیل کوسهها را فقط از روی دندانهایشان میشناسیم، چون غضروف به سرعت تجزیه میشود. اما کوسه «برزدن» یک استثنای جهانی است؛ هر مهره و هر دندان دقیقاً در همان جایی است که ۳۳۰ میلیون سال پیش، زمان زنده بودن حیوان بوده است.» کیفیت این فسیل به قدری بالاست که محتویات معده کوسه نیز پس از صدها میلیون سال قابل شناسایی است.
مرگی که منجر به جاودانگی شد
تحقیقات نشان میدهد این کوسه یک متری در یک تالاب گرمسیری زندگی میکرده است. یک رخداد فاجعهبار (مانند طوفان یا رسوب ناگهانی) باعث شده کوسه به قعر لایههای گلی فرو برود. در آنجا، نبود اکسیژن مانع از پوسیدن بافتهای نرم شده و فشار گل و لای، این موجود را برای همیشه در زمان منجمد کرده است. این گونه در اواخر دوره تریاس، یعنی زمانی که ۹۶ درصد از موجودات زنده زمین منقرض شدند، از میان رفته است.
معمای «ساختار پشت سر»؛ کوسه یا شکارچی فریبکار؟
با وجود کمال فسیل، هنوز رازهایی درباره آن باقی است. در پشت سر این کوسه ساختار عجیبی وجود دارد که دانشمندان را به دو دسته تقسیم کرده است؛ برخی معتقدند این اندام برای جفتگیری و جذب مادهها بوده و برخی دیگر میگویند کوسه با خم کردن پشت خود، تصویری شبیه به یک دهان غولآسا ایجاد میکرده تا رقبا را بترساند.
۲۲۷۲۲۷
نظر شما