به گزارش خبرآنلاین، سعید حجاریان در گفت وگو با همشهری ماه به سوالاتی درباره گفتمان‌های علم سیاست ایرانی و تاثیر او و نگرش‌اش بر این حوزه پاسخ داده است که بخشی از این مصاحبه در ادامه می آید:
* در جامعه ما گفتمان‌های مختلف با یکدیگر در رقابتند؛ البته در سیاست هنجاری گفتمان‌گذار به دموکراسی با زیرگفتارهای‌اش قطعا یکی از مقال‌های مطرح است. در خصوص بومی‌سازی، منظور از سوال را متوجه نشدم. چون بومی‌سازی نوعی انطباق روش‌های توسعه شرایط خاص هر کشور است و نمی‌توان آن را مقال نامید؛ مگر آن‌که مقصود پرسشگر از بومی‌سازی چیز دیگری باشد. شاید منظور سوال، بازگشت به اصالت‌های گذشته است. مانند آنچه که در آثار آل احمد، نراقی یا شایگان قبل از انقلاب دیده می‌شد؛ البته اگر منظور این باشد یعنی مقال اصالت، سال‌هاست که عمرش به سر آمده است.
* ما‌گذار به توسعه نداریم؛ آنچه وجود دارد‌گذار به دموکراسی است که مفهومی عمدتا سیاسی دارد...
* توسعه، مقال عامی است که عرصه‌های مختلف، اعم از اقتصاد، سیاست، فرهنگ و تکنولوژی را در برمی‌گیرد. طبعا تا گفتمانی تبدیل به پروژه نشود اساسا نمی‌توان وظیفه‌ای برای آن در خصوص امور یاد شده تحمیل کرد. پس بهتر است سوال را این‌طور مطرح کنیم که چرا پروژه گذار به دموکراسی به این مسائل پرداخته است. طبعا پروژه‌های مختلف گذار، هر یک به تناسب به مقولاتی چون ساخت سیاسی، رفتار سیاسی، فرهنگ سیاسی و فرایند تصمیم‌گیری سیاسی می‌پردازد و آن‌گاه دست به تجویز می‌زند.
* در سیاست هنجاری، شابلون‌هایی برای وضع مطلوب عرضه می‌شود و این شابلون‌ها معیاری می‌شوند برای بررسی ساخت، رفتار و فرهنگ سیاسی و لذا بعد از آن است که توصیه می‌شود چگونه می‌توان از وضع موجود به وضع مطلوب رسید.
* اساسا دانشگاه، وظیفه تهیه پروژه برای گذار ندارد بلکه این احزاب و گروه‌های سیاسی هستند که دنبال این مقولات می‌گردند؛ البته در درس نوسازی سیاسی یا درس و توسعه سیاسی که از درس‌های رایج در دانشگاه‌ها است، به سیر تطور و تحلیل تاریخی پروژه‌های‌گذار بعد از جنگ جهانی دوم به این سو پرداخته می‌شود و امواج مختلفی که پی‌درپی بشیریه در همین دوران، دست‌به‌کار شد و در همین دانشکده، و در دوره ارشد علوم سیاسی دانشگاه، کلاسی برپا کرد با عنوان «نظریه‌های گذار به دموکراسی».
/2727
نظر شما