شب امتحان نزدیک است، بهوش باشید

در خبر ها آمده بود که عربستان در واکنش به رفتارهای ایران در دعوت نکردن از ملک عبدالله سهمیه حج عمره ایران را لغو کرده است. این خبر از دو جنبه قابل بررسی است، یکی تعدادی از عاشقان زیارت بیت الله الحرام از فیض معنوی محروم می شوند. این خود تاسف برانگیز است، اما اگر بدانیم که آنچه من می خواستم نه آن شد، آنچه خدا می خواست همان شد. الخیر فی ماوقع. از جنبه های دیگر سودی هم دارد. خداوند گر به حکمت ببندد دری، برحمت گشاید در دیگری.
گاهی زایری در خانه خدا دست دعا بر می داشت که: خدایا امکانی فراهم کن که فرزند بیکارم شغلی بیابد و آرامشی بدست آورد و ازدواج کند و خانواده ای تشکیل دهد. اما طی سالیان دراز آنانکه بدنبال اجر اخروی بودند اگر همین هزینه ها در داخل کشور به بانکها می سپردند و بانکها این وجوه اندک را که به سرمایه ای بزرگ تبدیل می شد، در بخش های تولیدی به کار می گرفتند، نه موتور سواری در تهران از زور بیکاری مسافر کشی می کرد و نه دست فروشی در کنار خیابان چشم به راه رهگذرانی بود که از او چیزی بخرند و نه سواری مسافرکشی می بود که در سر چهارراه با سد معبر مسیری را فریاد بزند. اینهمه بیکاری پنهان نبود و مردمان سرگردان در ساعات کاری در خیابانها پرسه نمی زدند. اندک اندک جمع آمد حالیا دریاست این. دلسوزان ملک و ملت دائما فریاد می زنند که بجای زیارت مستحبی می توان همان مبالغ اندک را یکجا جمع کرد و کارخانه ای و بساط اشتغالی را فراهم کرد و خدای بزرگ حتما از اینکه همتی والا پولهای خود را برای اعتلای ایران اسلامی پس انداز کرده اند تا چرخی بگردش در آید، خشنود می شد. خزانه بانکهای خالی را می توان با همین پولها پر کرد و چرخ اقتصاد را بگردش در آورد.
روی دیگر این بررسی آنست که با جلوگیری از خروج ارز برای زایران حج عمره پروژه های ناتمام اقتصادی از جمله پارس جنوبی و سرمایه گذاری در دیگر بخشهای اقتصادی و حتی در کشورهای دیگر می توانست رونق گیرد و به افزایش نفوذ ایران در پیرامون خود بیافزاید. ارزی که همچون خون در رگهای اقتصاد نیاز سرمایه گذاری و وارادت مواد و کالاهای نیمه ساخته و سرمایه ای و تکنولوژی را فراهم می آورد.
از سویی دیگر حسب تصمیم گیری اتحادیه اروپا، در واکنش به تسلیم ناپذیری ایران در حق قانونی خود برای دستیابی به تکنولوژی هسته ای، از امروز اتحادیه اروپا واردات نفت از ایران را متوقف کرده است. اینهم خبری مهم و سرنوشت ساز است. بودجه دولتی کشوری به عظمت ایران در دهه های اخیر به شدت به نفت وابسته شده است و همه ساله با تورمی افسار گسیخته ناشی از حجم نقدینگی، روبروست. هر چه می گذرد بر آسیب پذیری درآمد و اقتصاد ایران از سوی نفت افزوده می شود. همیشه آرزوی رهبران ایران قطع وابستگی به درآمدهای نفتی بوده است و بستن چاههای نفت. هر چه کردیم نتوانستیم این آرزو را برآورده سازیم. اکنون امدادهای غیبی بسراغ ما آمده اند و ملت ایران را به آزمون کشیده اند. بیایید کمربندهای خود را سفت کنیم و روش اقتصاد ریاضتی را تجربه کنیم. این کشور با امکانات طبیعی از جمله آب و خاک و اقلیم، منابع معدنی، نیروی انسانی با ترکیب بسیار ارزشمند و آشنا به همه انواع تخصصها می تواند در این آزمون سربلند بیرون آید. زمانی که دولت مصدق نفت را ملی کرد، کارکنان شرکت نفت ایران و انگلیس کشور را ترک کردند و ایران با بحران نبود نیروی انسانی متخصص روبرو شد. اکنون ما خود صادر کننده خدمات مهندسی هستیم. اکنون ما ترسی از نبود نیروهای ماهر و متخصص نداریم. ما می توانیم. برای سربلندی ایران، باید کمر همت ببندیم.
شهرداری تهران می توانست بجای هزینه های میلیاردی برای بازسازی پیاده روها به هزینه عمومی، این هزینه ها را برای سرمایه گذاری در بخشهای تولید کارخانه ای صرف کند. مطمئناٌ یک شهر با پیاده روهای معمولی بدون لشگر جوانان بیکار، خیلی بهتر از یک شهر با پیاده روهای زیبا ولی لشکر بیکاران است. پولهایی که دانشگاه تهران برای تملک اراضی اطراف خود صرف می کند تا دانشگاه را گسترش دهد می تواند صرف ایجاد کارخانه ای تولیدی و جذب دانشجویان فارغ التحصیلی شود که اکنون بیکارند و از همان دانشگاه فارغ التحصیل شده اند. منابع کاهش هزینه ای بخش دولتی و عمومی فراوان است که ما در اینجا به دو مصداق بخش عمومی و دولتی اشاره کردیم. جلوگیری از مصرف بیهوده هزینه در بخش تبلیغات که به میلیاردها می رسد، می تواند مزرعه های بسیار را آباد و کارگاههای خوابیده بسیاری را به کار در آورد. جوانان بیکار ما نیازمند شغلند. بستن گمرکهای رسمی و غیر رسمی کشور بر روی کالاهای مصرفی و بدرنخور چینی، ارز مورد نیاز کارخانه های از کار بازمانده را می تواند براه اندازد و بیکاران را جذب کار نماید.
راهکارهایی که در این مورد می توانیم ارائه دهیم فراوانند. در آغاز انقلاب اسلامی یکی از شعارهای مردم کوچک کردن اندازه دولت بود. اما متأسفانه امروز ماشین دولت چند برابر چاق تر از آغاز انقلاب است. ما برای رسیدن به اهداف سند چشم انداز بیست ساله کشور باید راه دشواری را طی کنیم. اصل 44 قانون اساسی برای کوچک کردن دولت و افزایش نقش بخش خصوصی به تصویب رسید. امانات را به صاحبانش برگردانیم. همه شرکتهای دولتی که وارد این عرصه شده اند و با خرید سهام کارخانه های دولتی به قولی خصوصی سازی را به خصولتی(خصوصی سازی دولتی) تبدیل کرده اند دگرگون کنیم و مجلس محترم در این زمینه فعال شود. همین شرایط بود که به ظهور فسادهای بزرگ منجر شد. بخش دولت را کوچک کنیم. دولت ایران در بین دیگر دولتهای جهان و منطقه جزو دولتهایی است که بیشترین سهم از تولید داخلی را خود هزینه می کند. می دانیم که در هر انقلابی به موازات ساختار دولتی قبلی، نهادهای انقلابی شکل می گیرند و بتدریج جایگزین آنها می شوند و با ظهور و جایگزینی ساختار دولت جدید برخاسته از اتقلاب، ضمن همسویی با ساختار دولت در طی زمان در دولت جدید مستحیل می شوند و پس از گذشت چند سالی، بجای انقلاب مستمر، دولت مستقر شکل می گیرد و به ایفای نقش می پردازد. دولت جمهوری اسلامی ایران جایگزین انقلاب اسلامی ایران است و این شاخصه با تشکیل مجلس شورا، قوه قضائیه، ارتش، و هیات وزیران مسجل شده است. از این رو بودن نهادهای انقلابی و دولت در کنار هم، می تواند هزینه ها را دو برابر کند. اکنون که ما می خواهیم به آرزوی رهبران خود جامه عمل بپوشانیم و با شرایط کنونی با عزت زندگی کنیم، کوچک کردن بخش عمومی (دولتی و نهادهای انقلابی و شهرداری ها و مانند آنها) و پیشه کردن ریاضت اقتصادی می تواند راهکاری اساسی باشد.
با بکارگیری رسانه ملی با مدیریتی کارآمد، قدرت نرم و سرمایه های اجتماعی کشور را برای رویارویی با دشواریها بکار گیریم. مدیریت کنونی رسانه ملی برای انجام این ماموریت ناتوان است. باید از همه امکانات کشور برای این جهاد مقدس یاری گیریم. با تبلیغات درست، مسافرکش ها و بیکاران پنهان را به سر مزرعه خود در روستاها بکشانیم و سلاح تولید کشاورزی را جایگزین بیکاری پنهان کنیم. امکانات طبیعی را بکار گیریم و به مردم خوب ایران بیاموزیم که اکنون هنگام کشت و کار است. کشوری که می تواند میلیونها جوان را بسیج کند، توانایی آن را دارد که بسیج اقتصادی را راه بیاندازد این بار نه در خیابانهای شهرها و برای توزیع کوپن، بلکه برای توزیع کار و تولید در مزرعه و کارگاه. انقلاب سوم ایران از همین جا آغاز می شود ما می توانیم اتحادیه اروپا را پشیمان سازیم و پندار نادرست آنان را در تحریم نفت ایران با کار و کوشش نقش بر آب سازیم. همت اگر سلسله جنبان شود، مور تواند که سلیمان شود. ما در طول تاریخ پرفراز و نشیب خود، تجربه ها آموخته ایم و در کوره حوادث گداخته شده ایم. هراسی نیست اگر عاشقان زیارت خانه خدا از زیارت محروم شوند، یا اینکه نفتی از ما تحریم شود. این سرزمین توانایی خودکفایی در همه زمینه ها را داراست. کافی است غیرت ایرانی جوشش کند، هیچ نیروی جلودار آن نیست. قدرت مردم همچون قدرت سیل بنیان کن است. این نیروی الهی در نهاد همه ملت مسلمان ایران نهفته است، کافی است فراخوان غیرت و وطن پرستی سر داده شود.