چند جمله تنها برای شما قهرمانان ایران

تمام سالن نام «علی» ایران را صدا می زند . در قلب لندن ، جایی که انگار همه چیز بسیج شده تا ایران در انزوا باشد.
این سناریویی است از پیش تعیین شده برای مسئولان بازی ها. اسرائیل محبوب باشد و ایران منفور. اسرائیل در قلب دهکده جا دارد و مراسم با یک دقیقه سکوت برای ورزشکاران شان آغاز می شود. یک دقیقه سکوت برای ورزشکاران اسرائیلی که در المپیک مونیخ کشته شده اند . همه باید این سکوت را رعایت کنند . کاروان شان که رژه می رود ، دوربین ها و کارگردان تلویزیونی سر از پا نمی شناسند. برای مدتی طولانی روی ورزشکاران شان زوم کرده اندو اینجا در بازی هایی که نمادش zion است نباید انتظاری غیر داشت. در مقابل اما وقتی نوبت به ایران می رسد ، دوربین ها انگار هنگ می کنند. داورها از یاد می برند که سوگند یاد کردند تا غیر از عدالت در میدان مسابقه ، به چیزی فکر نکنند . بندی از منشور که می گوید :« هر نوع نمادسازی سیاسی و رفتار غیر ورزشی که از سوی نیروی بیرونی القاء شده باشد محکوم است.» تنها برای ایران نوشته شده.
قصه در مسیرش پیش می رود و خوشبختانه مدیران ورزشی ما این قدر توانمند هستند که با تصمیمات شان دقیقا سوژه ای باشند برای تبلیغات مسئولان برنامه ریز. از دعواهای قبل المپیک گرفته تا رژه کاروان افتتاحیه. همه چیز دست در دست هم می دهد تا در شادترین فستیوال ورزش دنیا ، ما به بدترین شکل تصویرمان جهانی شود . حالا نوبت شلیک نهایی است. پرچمدار ، افتخار هر کشوری است. او را در سی ثانیه و به مضحک ترین شکل می اندازند اما همین رفتارشان برای ما فرصتی ست برای رو کردن بازی. بغض فریاد مظلومیت دلاور کرمانشاهی مان فرصتی می شود برای اینکه نام پسر ایرانی فریاد شود. « علی» نماد مظلومیت ورزشکاران ما می شود. همه نامش را می خوانند. سالن به احترامش کف می زند و مسئولان برگزاری بازی ها به تمسخر گرفته می شوند.
این حالا یک آغاز است. از امروز نوبت می رسد به دیگر دلاوران ورزش کشورمان تا این بار در مصاف با میله های پولادی ، سرب سخت ، سرشاخ یا روی شیاپ چانگ نام ایران را فریاد قالب سالن های مسابقات کنند. باید کاری کنیم تا قاب های ثابت دوربین های شان تغییر کند. فراموش کنیم مسئولان ورزش مان را که چه می کنند. حالا نام ایران وسط است . شمایید که فریاد می کنید رفته ای برای نمایش ورزشی حتی اگر همه دست به دست هم داده باشند تا تخریب تان کنند. حتی اگر وسط رینگ قربانی تان کنند. این شمایید که به عشق کشورتان تلاش می کنید و نمایش سزاوارانه تان همنوایی مردمی را به همراه می آورد. کاری می کند تا حتی تماشاگران انگلیسی که یک سال رسانه های شان بعد از ماجرای باغ قلهک از کاروان ایران ، دشمنی برای بشریت ساخته اند همراه تان شود . اهتزاز پرچم تان در لندن ، زمزه کردن تان با سرود ملی مان ، همه دلخوشی ملتی ست که شما را در چشم در راهند تا برای لحظه ای از یاد برده باشند فشار کمر شکن قیمت گوشت و مرغ و شیر را. آنها که سر دشمنی با هیچ ملتی را ندارند چشم انتظار درخشش تان هستند. چشم در راه شمایی که نام تان هست : کیانوش ، سهراب ، حمید ، بهداد ، سجاد ، صادق ، احسان ، رضا ، حبیب و...

4141