داستان دعوت از خبرنگاران درافطارهای ماه مبارک و برنامه های ویژه روز خبرنگار، چند سالی است که در کشور ما به یک مبادله پایاپای تبدیل شده به این شکل که میزبان سبیل خبرنگار را چرب می کند و میهمان هوای میزبان را دارد که البته هیچ معامله ای خطرناک تر از این معامله نیست چرا که قربانی این معامله پنهانی _ خواه هدیه رئیس جمهور باشد خواه 50 هزار تومان بن کارت سوره مهر _ مشتریان اصلی رسانه ها یعنی «مردم» هستند که به رسانه به عنوان رکنی اساسی از دموکراسی در یک کشور اتکا می کنند.
البته در حوزه فرهنگ و حالا کتاب شاید این زدوبند فرهنگی زیاد جلوه گر نباشد اما به هر حال رسانه قدرتمند و مستقل به هیچوجه خود و اعتبار رسانه ای اش را به ازای یک افطار و بن کارت و حالا یک هدیه سالیانه و یا حتی ماهیانه زیر سوال نمی برد. نتیجه این رفتار غیر حرفه ای این می شود که رسانه های همسو با این نهادها، همیشه بهترین هستند و تقدیر می شوند و خودی به حساب می آیند و رسانه های دیگر، غیر خودی و سیاه نما و...و این درد بزرگ روزگار ماست که وضعیت اقتصادی و ضعف مدیریت رسانه و تامین نیروهای یک موسسه خبری یا اطلاع رسانی باعث می شود، برای مقوله ای که به جرات می شود گفت در سراسر کشور کمترین خبرنگار را دارد، اینچنین میز و صندلی بچینند و ...
همکاران و دوستان بنده از این تذکر ناراحت نشوند و اصلا آن هدیه دریافتی نوش جان شان، اما نکته جای دیگری است؛ در 2 ماه گذشته و در مجموع رسانه های مکتوب و الکترونیک کشور، همه اخبار مربوط به حوزه کتاب (خبر انتشار، رونمایی و یا نقد و بررسی یک اثر) بسیار کمتر از عدد 100 است، حتی خبرگزاری اختصاصی این حوزه نیز بیشتر از آنکه کتاب جدید معرفی کند، به مصاحبه و گزارش و خبر ترجمه روی آورده! در حالی که طبق تصویر بالا اگر این همه خبرنگار کتاب روزانه هر یک، تنها یک کتاب جدید را معرفی کرده باشند، در دو ماه گذشته باید بالغ بر هزار و دویست خبر کتاب در رسانه های ما منتشر شده باشد! (با احتساب 20 خبرنگار در این تصویر که مطمئنا بیشتر از این عدد است) یا آنکه خبرگزاری های رسمی ما اگر روزانه 2 خبر کتاب کار کرده باشند، باید در دو ماه گذشته بالغ بر 600 خبر کتاب در این رسانه ها منتشر شده باشد که به هیچوجه اینطور نیست. حال آنکه بسیاری از خبرنگاران حاضر در این نشست اصولا خبرنگار کتاب نیستند، بسیاری در رسانه شان، جایی برای کتاب ندارند و برخی دیگر هم جز اخبار مربوط به سوره مهر، خبر دیگری کار نمی کنند.
اصلا چند خبرنگار از رکود وحشتناک ارسال کتاب به اداره کتاب وزارت ارشاد و همچنین توقف انتشار کتاب در کشور و یا افزایش شدید قیمت کاغذ و کتاب سخن گفته و یا اینکه برای ستون یا صفحه و یا گروه خبری اش از ترفند هایی چون بازخوانی بهترین ها یا تحسین شده ها و...استفاده کند تا جریان کتاب خوانی و اطلاع رسانی کتاب همگام شود...مطمئنا و بدون تردید پاسخ به این سوال، هیچ نسبتی با عدد آدم های تصویر بالا ندارد.
حالا به نظر شما فلسفه برگزاری این نشست، اطمینان سوره مهر برای پوشش خبری کامل هر نوع کتاب منتشر شده و همچنین نوعی پیش دستی دوستان برای جلوگیری از انتشار هرگونه نقد منفی و یا نقد جدی به کتاب های منتشر شده شان نیست؟ نکته قابل تامل درد دل های همین مسئولان محترم در گفتگو با خبرنگاران است که همواره از کمبود خبرنگار خوب فرهنگی و نبود خبرنگار کتاب نالیده اند!
به نظر شما بهترین هدیه یک ناشر برای خبرنگار حوزه کتاب - اگر داشته باشیم- ارسال یک نسخه از تازه های نشر نیست؟ و خبرنگار عزیز هم می داند که وظیفه اش معرفی این کتاب است و به ازای آن حقوق دریافت می کند...راستی اگر یک ناشر توان برگزاری نشست و اعطای هدیه به خبرنگاران را نداشت، چه باید کرد؟!
60
نظر شما