*جرج دبلیو بوش داری مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد بازرگانی بود. بیل کلینتون نیز در مدرسه حقوق ییل دکترای حقوق گرفته است و ... اما مدارک تحصیلی روسای جمهور در کشور ما یا از این بر بوم انتزاع گرایی افتاده است و یا از آن سوی عملگرایی! رئیس جمهور های ما یا کارشناس فلسفه هستند و یا دکترای ترافیک. همخوانی تخصص های علمی بخصوص در سطوح مدیریت سیاسی و اجتماعی کمک شایانی به پیشبرد امور در حوزه های داخلی و خارجی می کند.
*تجربه نشان داده است با تفکر فلسفی و یا مهندسی نمی توان کشور را اداره کرد. بلکه مدیریت کشور امر بین الامرین است. رئیس جمهور ایده آل کسی است که نه مثل فیلسوفان و فلسفه شناسان از پاسخگویی به چیستی موضوعی مانند جامعه مدنی طفره برود و نه مثل مهندسان پَر آستینش برای هر مسئله ای در کشور بدون فوت وقت یک پاسخ باشد که درست یا غلط بودن این پاسخ اصلا با سرعت پاسخگویی قابل قیاس نباشد.
*رئیس جمهوری که شجاع نباشد مثل شاه سلطان حسین است که حتی زمانی که افغان ها به دروازه های اصفهان رسیدند این فرد هنوز قدرت تصمیم گیری نداشت. این حکایت شبیه قصه عقب نشینی ها در موضوع هسته ای در دوره اصلاحات است که اگر مقام معظم رهبری شخصا وارد نمی شدند مشخص نبود که آیا امروز کلید تهران در دست آمریکایی ها بود یا انگلیس ها! رئیس جمهوری هم که بینش صحیح سیاسی و اجتماعی نداشته باشد واقعیت های موجود را وارونه می بیند و بر اساس توهمات و فهم ضد عقلانی خود تصمیم گیری می کند. به عنوان نمونه به یک باره معرکه ای به اسم بیداری اسلامی به پا می شود، تحولات شگفت آوری عالم و منطقه را فرا می گیرد اما فهم وارونه واقعیت ها مانع از تصمیم گیری های به موقع و تعیین کننده برای بازی در زمین خودی می شود. مدیر عنصری مریخی نیست که فرمان این منظومه در حال گردش را در دست داشته باشد. مدیر از جنس افراد است که طی فرایند مبتنی بر نظام ارزشی مقبول سیستم، توانسته است به این نقطه برسد. مدیر و مدبر در یک جامعه دینی از جنس مردم است.
/27217
نظر شما