بدون تردید هزینه نادیده گرفتن ــ دست کم نادیده گرفتن ــ زمینه های تبادل اندیشه و قبول فرهنگ گفتگو میان مردم و حکومتها در کشورهای خلیج فارس دارای هزینه های سیاسی واقتصادی و اجتماعی کمتری است تا سرکوب اندیشه و خفه کردن دهانها که کشورهای عرب خلیج فارس از زمانهای نه چندان دور در این زمینه بسیار خوب عمل کرده و می کنند . اکنون زمان آن فرا رسیده است تا این حکومتها از این اندیشه دست بردارند که ملتهای آنان همانند گله هایی از گوسفندان هستند وخودشان چوپانان آنها می باشند و این مردم با کمترین امکاناتی که در برابرشان قرار می دهند راضی هستند . این وضعیت در دوران کنونی دیگر قابل قبول نمی باشد و در هیچ جای این کره خاکی نه در منطقه و نه در خلیج فارس چنین تفکر واندیشه ای قابل قبول نمی باشد .ملتهای خلیج فارس دیگر برای پرشهای پهلوانانه و سخن گفتن درباره شفافیت واوضاع حقوق بشری و آزادی بیان واندیشه و عدالت اجتماعی و افزایش وبهبودی اوضاع اقتصادی و کمتر شدن فاصله میان دارا وندار و از این قبیل از سخنان فریبنده را ارزش واهمیتیقائل نیستند . واقعیت اینکه شهروندان کشورهای خلیج فارس هیچ واقعیتی را با چشم نمی بینند و با دست خود لمس نمی کنند و دریافت نمی کنند مگر سخنان فریبنده ای رسانه ها برای پشتیبانی از فساد اداری ومالی موجود در این کشورها که با گوش خود می شنوند وهمه چیز در حقیقت پنهان مانده است .
ما نمی دانیم چرا در بعضی کشورهای خلیج فارس که بیگانگان در تمامی زمینه های از آزادی مطلق برخوردار هستند ، شهروندانی که با گوسفند شدن در برابر آن چوپانان مخالفت کرده اند ، پشت میله ها قرار گرفته اند. البته چون درباره مسائلی که به آنان در ارتباط است نه گفته اند واین مسائل بدون مشورت با آنها به اجرا در آمده است و اینچنین آنان منفی باف شناخته شدند . دیدارهای و همنشینی ها وشب نشینی هایی که در کشورهای خلیج فارس سنت است و در حقیقت ریه جامعه بشمار می آیند و زمینه تبادل اندیشه و دیدگاه و گفتگو رافراهم می کنند بطوریکه این شهروندان نیازی به مراجعه به فیسبوک وتویتر را نخواهند داشت اساس وبنیان این جامعه هاست . من شخصا این همنشینی ها را " وسایل ارتباط مردمی " می نامم وتأثیر واهمیت آنها بیشتر از وسایل ارتباط جمعی و ابزارهای مدرن امروزی است ، البته دست کم در جوامع ما در خلیج فارس. چون حکومتها بسیاری از این همنشینی ها و شب نشینی ها را زیر نظر قرار داده اند بخصوص در اوضاع کنونی که جهانعرب و خلیج فارس با آن روبروست و بسیاری از اندیشمندانی که نمی توانند دیدگاه منتقدانه خود را درباره حکومت بطور مستقیم ویا حتى غیر مستقیم بیان کنند همانند دیگر "مردم ترسیده " از ستمهای اجتماعی و "کنار گذاشته شده" و نیز "روبرو شده" با تبعیضهای فرقه گرائی و طایفه ای ( تفاوتی ندارد) از جمله کسانیکه دارای صلاحیتها وتجربه ای بین المللی وجهانی و دارای دانشنامه های علمی جهانی وجوایز شناخته شده بین المللی ، با چشمان خود می بینند که ثروتهای کشورهایشان بدینسو و بدانسو برباد می رود و سرزمینهایشان بفروش می رسد و بیگانگان از تمامی گوشه وکنارهای جهان که دانش و توان کمتری دارند حقوق و مزایای صدها هزار دلاری دریافت می کنند ، در حالیکه شهروندان تنها از امکانات ناچیزی از خیرات کشورشان بهره مند میشوند و اینان هم اکنون به فیسبوک و تویتر پناه برده اند . البته آن گروه کوچک که سرنوشت این مردم را در اختیار گرفته اند و یا به اصطلاح همان چوپانان ، راضی نیستند که این گله ها از مسیرهایی که خودشان تعیین کرده ومی کنند آنسوتر بروند چون نگران امنیت وسلامت آنها می باشند و یا همچنانکه در واژه امروزین آنرا می نامند از آن بیم دارند که امنیت ملی وقومی آنها با خطر روبرو شود و یا اینکه میهن با خطر بیگانگان روبرو شود و از این قبیل گفته هایی که مردم خلیج فارس علت وانگیزه ومعنای آنرا بخوبی می دانند ، ودر نتیجه بسیاری از آنان هم اکنون در سیاهچالها و زندانها بسر میبرند که بعضی از آنان از ماه مارس 2012 وتا این لحظه در بازداشت بسر می برند که سازمانهای حقوق بشری بین المللی از جمله " روزنامه نگاران بدون مرز " و دیگر نهادهای بین المللی را واداشته است تا نسبت به این اوضاع توجه نماید واهمیت دهند . پرسشی که هم اکنون مطرح میشود آنست : چه کسی امنیت قومی و ملی را تهدید می کند؟ آن جوانان ویا حکومتهایی که این سازمانها را زیر نظر خود قرار داده اند . سازمانهایی که این حکومتها را به بکارگیری خشونت علیه شهروندان خود متهم می کنند ؟
دکتر علی الهیل نویسنده وتحلیلگر قطری، این یادداشت را برای خبرآنلاین ارسال کرده است.
ترجمه: محمدماجد نجار
4949
نظر شما