در حمایت و نقد احمدی نژاد

آنگونه درباره او می نویسیم و می گوییم که گویی در این سرزمین دیواری کوتاه تر از او نیست. البته این وضعیت دلیلی جدی دارد که جای بحثش اینجا نیست.
آنچه مرا به نوشتن این سطور واداشت سفر رئیس جمهور به عربستان سعودی و شرکت در اجلاس مکه است که با یک هفته تاخیر منتشرش می کنم.
برنامه سفر احمدی نژاد پیش از زلزله دلخراش آذربایجان برنامه ریزی شده و مقدمات آن فراهم شده بود. سفری که با مطرح شدن آن در رسانه ها برخی او را از رفتن به این سفر بر حذر داشتند و عده ای دیگر پیش بینی کردند با حضور احمدی نژاد در نشست منا مرحله جدیدی از رویارویی ایران و عربستان کلید خواهد خورد.
نرفتن احمدی نژاد به عربستان از سویی به معنای تن دادن به پروژه منزوی سازی ایران بود و از سوی دیگر فایده ای نداشت. رئیس جمهور باید در اجلاس مکه شرکت می کرد تا موضع جمهوری اسلامی را از تریبونی رسمی و دیپلماتیک درباره «سوریه» که به اصلی ترین مساله جهان اسلام بدل شده است اعلام کند.
اما چه شد که سرزدن رئیس جمهور به مناطق زلزله زده آذربایجان بسیار مهم‌تر از سفر دیپلماتیک و حیاتی او به حجاز تصور شد و انتقادات و کنایه های بسیاری را در فضای مجازی نثارش کرد؟
این تقصیر خود ایشان است. آقای رئیس جمهور در 7 سال گذشته با سفرهای بی محابای استانی در دسترس قرار گرفت و یکبار که صیانت از منافع ملی اقتضا می کرد در معادله هزینه-فایده خواسته ملی را در اولویت دوم قرار دهد در معرض انتقاداتی شدید قرار گرفت و متهم به این شد که سفر مکه برایش از سفر به آذربایجان مهم تر است.
این همان نقدی بود که در هفت سال گذشته درباره سفرهای استانی مطرح شد. ابتکاری که فواید زیادی برای کشور داشت مدیران غیرپاسخگوی محلی و منطقه ای را پر و بال داد چرا که این رئیس جمهور است که پاسخگو است و نامه ها و عریضه های مردم را دنبال می کند.
رئیس جمهور با سفرهای استانی تلاش کرد به مرکززدگی پایان دهد اما درگیر شدن به موضوعاتی که باید در رده‌های پایین دولت در مرکز و استان ها دنبال می شد همیشه خط رئیس را مشغول کرد و او را از نقش آفرینی‌های اساسی و موثر در راستای سیاست های نظام اندکی غافل کرد.
اینبار سختکوشی احمدی نژاد در جبر زمان جوابگو نبود هرچند که شاید رئیس جمهور و هیات همراه که گفته می شود بیش از 100 نفر بوده اند اگر یک روز دیرتر به عربستان سعودی می رفتند می توانست برای نهادن مرحمی بر قلب جریحه دار شده مردان و زنان نجیب آذربایجان عازم شمال غرب کشور شود.