جلسه اداری با صرف غذا؟

یکی از رفتارهای رایج این دوره زمانه در دستگاه​های دولتی و غیر دولتی جلسه همراه با صرف غذا می​باشد. اینکه بخش خصوصی و غیر دولتی برای جذب مشتری، کسب درآمد بیشتر و یا هر دلیل دیگر جلسات کاری خود را گاهی با صرف غذا توأم می​کند؛ نه به ما مربوط است و نه با آن کاری داریم. بلکه آنچه برای عمده مردم و شهروندان سئوال برانگیز است اینکه اصولاً فلسفه غذا خوردن در محل کار چیست؟

برای رسیدن به این پاسخ بایستی چند واژه را تعریف کنیم.

غذا: به یک وعده خوراک گفته می شود که موجود انسانی برای نیاز بدن، زنده ماندن، رشدو نمو و حرکت و تلاش صرف می نماید که این وعده به تناسب فرهنگ ملل از وعده های متفاوتی تشکیل می شود 3 وعده 4 چهار وعده یا 5 پنج وعده که هر کدام جزئیات خودش را دارد .

اما در کشور و فرهنگ ما 3 سه وعده صبحانه، ناهار و شام وعده​های اصلی و شناخته شده غذا محسوب می شوند .

جلسه: به تجمع 2 نفر یا بیشتر از افراد انسانی که در یک سیستم به عنوان کارمند یا کارگر شاغل هستند و برای تصمیم گیری و مشورت در موردی اداری و کار مرتبط با مجموعه خود گرد هم می آیند.

-این جلسات ممکن است در ساعت اداری مقرر در قانون یا خارج از آن شکل گیرد.

-این جلسات عمدتاً مربوط به مدیران میباشند و بندرت شامل کارمندان و کارگران می شوند.

خب با این دو تعریف می رسیم به اینکه منظور ما جلسات اداری دولتی و غیر خصوصی همراه با صرف غذا است که تقریباً به یک خرده فرهنگ تبدیل شده و اینکه خوب است یا زشت، حلال است یا خیر به عهده مردم گذاشته می شود و نویسنده فقط قصد دارد تلنگری به مسئولان و ادارات و اطلاع رسانی به شهروندان داشته باشد.

شروع ساعت اداری معمولاً 7:30 صبح می​باشد البته ممکن است نیم ساعت جابجایی داشته باشد اما عرف این است و 8 ساعت کار مفید ملاک اداری و قانونی است.

7:30  یکی بعد از دیگری پرسنل و بعد مدیران می آیند یک ربع یا بیست دقیقه ای طول می کشد تا گرم شوند و حال و احوال ها صورت پذیرد، در این فاصله آبدارچی محترم چای را دم کرده و نان بربری یا سنگک یا لواش را بنا به ذوق و سلیقه مدیر تهیه کرده است.

حالا ساعت 8 شده مدیران محترم کم کم به تناسب وزن و اینکه اگر روی زمین بنشینند ممکن است اطوی لباس به هم بخورد یا سختشان باشد پشت میز یا اطاق پشتی بساط صبحانه را پهن می کنند و خلاصه مفصل میل می فرمایند حالا ارباب رجوع آمده پشت در یا شاید کارمند و کارگر اداره که با این جواب مواجه می شود آقای رئیس یا مدیر جلسه دارد، البته بعضی ها هم منصف هستند و می گویند دارد صبحانه می خورد.

خب صبحانه تمام می شود، حالا ساعت 8:30 صبح است، کار آغاز می شود معمولاً در طول روز یک جلسه رسمی هم وجود دارد، در جلسه هم معمولاً رسم شده که چای، آب میوه، میوه، شیرینی، با هم یا متنوع البته بسته به وضع مالی برگزار کننده تنظیم می شود، ظهر می شود و موقع ناهار است، در بعضی جاها که تا ساعت 4 یا 5 عصر اداره باز است یک وقت 20 یا 30 دقیقه ای برای ناهار لحاظ شده که یا افراد با خود غذا می آورند یا از غذاخوری و آشپزخانه اداره استفاده می کنند. البته این موضوع مد نظر ما نمی باشد.

بلکه اداراتی که ساعت کاری تا 2 یا 5/2 عصر است.

فکر می کنم با این توضیحات مشخص شد که هدف ما چیست ؟ لذا به آن می پردازم :

برای این کار چند سئوال مطرح می شود:

1.       آیا صرف صبحانه و ناهار در محل اداره، قانوناً و شرعاً مجاز می باشد یا خیر ؟

2.       آیا تهیه صبحانه و ناهار با پول خود افراد صورت پذیرفته یا با پول بیت المال؟

3.       آیا جلسات اداری همراه با صبحانه و ناهار و شام صحیح است یا خیر، قانونی است یا غیر قانونی، اخلاقی یا غیر اخلاقی؟

4.    آیا کارمندان و کارگران که کار اصلی را انجام می دهند بعضاً در زیر آفتاب یا هوای سرد و با مشقت ، از پذیرائی های کادر اداری و ستادی بهره مند هستند یا خیر ؟

5.       هزینه پذیرایی که رفته رفته شکل قانونی به خود گرفته و در بودجه ها هم آورده می شود چه حکمی دارد؟

این سئوالات و سئوالات دیگری مطرح می​شود اما در همین حد سئوال باقی می ماند زیرا این رویه نادرست به یک خرده فرهنگ تبدیل شده است، ملاحظه فرمائید.

مدیری به مدیر دیگر زنگ می زند ، سلام ، کجائی، احوالی نمی پرسی ، کی ناهار یا صبحانه می آیی پیش ما ؟! به همین راحتی حال اگر طرف مقابل بپذیرد دفتر جناب مدیر میزبان به تناسب میهمان گرانقدر خود نوع پذیرائی را از کله پاچه تا حلیم و کره پنیر و عسل تغییر می دهد. می آیند  می نشینند  گفتگوی دوستانه می کنند  حسابی به شکم مبارک می رسند و بعد می روند. تازه اگر فردی پیدا شود و بگوید غذا نمی آیم یا نمی دهم او را به تمسخر می گیرند  چند تکه هم می اندازند که ای بابا پولش را ما می دهیم یا شما بیا پیش ما و غیره ...

این یک شکل قصه است شکل دیگر قصه که خیلی جالب است در برخی جلسات که جنبه گروهی دارد مثلاً باید به شور بنشینند و ارباب رجوع هم داشته باشند  اعضاء جلسه ساعت 9 صبح می آیند یا باید بقیه منتظر بمانند تا این عزیزان در اطاق پشتی صبحانه میل کنند یا اینکه سینی صبحانه را روی میز کار گذاشته در مقابل چشم حاضران در حالیکه جلسه رسمی است با راحتی تمام صبحانه نوش جان می کنند و برای اینکه بگویند حواسمان هست و می دانیم چه خبر است هرازگاهی دستی بالا می برند و رأیی می دهند.

شکل دیگر قرارهای ناهار جاده چالوس و یا شاید سفره خانه های سنتی است.

 به راستی فلسفه سحر خیز باش تا کامروا باشی یعنی چی ؟

نمی شود مدیران محترم یا کارمندان شب ها به جای تماشای برنامه 90 تا ساعت 2 نصف شب یا فیلم و سریال یا محفل های دوستانه به موقع بخوابند، صبح به موقع بیدار شوند سماور را روشن چای را دم صبحانه میل کنند و سر حال و پر از انرژی بیایند سرکار؟

نمی شود اگر قرار است بعد از ظهر تا ساعتی بیشتر بمانند ساعتی بروند منزل ناهار میل کنند بعد دوباره بیایند؟ تنظیم جلسات که با خودشان است.

حالا اگر ضرورت داشت و نمی شد، اشکالی ندارد که ناهار هم اداره بخورند البته به شرطی که خدا وکیلی بعدش بمانند و جلسه برگزار کنند.

حتماً می گوئید این نویسنده خیلی سختگیر، افراطی، و ....است حق دارید اما یک سئوال مگر همه ما کارمندان در ماه علاوه بر سی روز حقوق 120 ساعت کمتر یا بیشتر اضافه کار دریافت نمی کنیم آیا مگر در ماه چند روز به نام تعطیل کاری برایمان در نظر نمی گیرند ، براستی واقعاً همه آنهایی که مشمول دریافت می شوند این میزان ساعت و روز را هستند و کار می کنند؟

مردم شریف و عزیز ؛ آیا می دانید در ادارات که ناهار بین پرسنل توزیع می شود گاهی بر سر یک غذا چه کدورت و بگو مگویی بین پرسنل در می گیرد؟ می دانید برخی به محض میل ناهار اداره را ترک به منزل یا کارهای شخصی یا کار دوم خود می روند؟ می دانید بعضی مواقع ارباب رجوع چقدر باید منتظر باشد تا جناب مدیر یا مسئول غذایشان را میل کنند؟ آیا غذای کارگران و کارمندان با غذای مدیران از یک جنس است؟

چه قانونی اجازه صبحانه خوردن در اداره را داده است؟

چگونه می​توان این فرهنگ نا صحیح را با فرهنگ سحر خیزی و ... صبحانه و پرانرژی آمدن سرکار عوض کرد؟

خب خیلی تند رفتم شکم خودم هم صداش درآمد که ای بابا چقدر ایراد، چقدر نصیحت! اگر قرار باشد این کارها یی که می گی صورت پذیرد دیگر کلاس مدیریت، کلاس قدرت، کلاس دست و دل بازی با پول بیت المال، کلاس شکم های قرار گرفته در آفساید بهم می خورد پس این حرف ها را نزن که هیچ ارزشی ندارد و هیچ گوش شنوایی نیست و بهتر است «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شوی»

و اما قضاوت با مردم است و برای فرهنگ سازی باید وارد میدان شد، خوبی هایمان را تشویق و تقویت، نقاط ضعف را برطرف ایرادات را اصلاح به بیت المال همانند مال و جیب خودمان نگاه کنیم، تا آنجا که دست شما باشد هنگام انتخاب مدیران این مسائل مهم را هم با ایشان در میان بگذارید و به قول معروف طی کنید.

دست آخر اینکه اگر کارگران و کارمندان و مدیران در جامعه اسلامی آن هم جمهوری با شعارهای عدالت گونه به یک اندازه مورد احترام قرار گرفتند صحیح است والا خیلی از مسیر منحرف شده ایم.   

/2929