گروه اقتصادی: چکیده یافته های طرح آمار گیری هزینه و درآمد خانوار های شهری و روستایی سال 1386 اخبرا توسط مرکز آمار ایران منتشر شده، نشان می دهد متوسط هزینه سالانه خانوار شهری با وجود نرخ تورم 4/18 درصدی سال 86 در این سال 4/2 درصد بیش از نرخ تورم یعنی 8/20 درصد افزایش یافته است.
بر این اساس کارشناسان پیش بینی می کنند، با وجود حصول نرخ تورم 5/25 درصدی در سال جاری متوسط هزینه ماهانه خانوارهای شهری در سال جاری از مرز 870 هزار تومان خواهد گذشت. این در حالی است که برآوردهای کارشناسی حاکیست، در سال جاری اقلام عمده سبد هزینه مصرف خانوارهای حقوق بگیر و کارگری تا کنون از مرز 30 درصد گذشته است.
بر پایه داده های ارایه شده از سوی مرکز آمار ایران، کل هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی در سال 86 48846حدود 4 میلیون و 800هزار تومان، معادل 400 هزار تومان در ماه بوده است. این هزینه نسبت به سال 85 حدود 5/17 درصد افزایش داشته است.
همچنین هزینه متوسط یک خانوار شهری در سال 1386 حدود 8 میلیون و 120 هزار تومان، معادل 677 هزار تومان در ماه بوده است که نسبت به سال 85حدود 8/20 درصد افزایش داشته است.
سهم هزینه های خوراکی در سبد هزینه خانوار شهری 4/22 درصد و سهم هزینه ها ی غیر خوراکی 6/77 درصد بوده که درآن میان، بیشترین سهم مربوط به سهم مسکن به میزان 40 درصد بوده است. میزان مصرف خوراکی خانوارهای شهری یک میلیون و 800 هزار تومان در سال بوده است.
ازطرف دیگر ، سهم هزینه های خوراکی در سبد مصرف خانوار روستایی 3/37 درصد بوده که مقدار آن یک میلیون و 800 هزار تومان معادل خانوارهای شهری بوده است.
این گزارش نشان می دهد، شهر نشینان 56 درصد بیش از روستائیان برای حمل و نقل و ارتباطات، تفریحات و سرگرمی ها ، پوشاک ، بهداشت و درمان ، اثاثیه و ملزومات خانه خود هزینه می کنند.
با وجود این که در ظاهر خانوارهای شهری از سطح رفاهی بهتری نسبت به خانوارهای روستایی برخوردار بوده اند، لکن وجود 3/24 درصد اجاره نشینی در بین خانوارهای شهری در برابر2/5 درصد در بین خانوارهای روستایی ؛ و اختصاص 40 درصد هزینه غیر خوراکی شهر نشینان به پرداخت هزینه های مسکن با میانگینی بیش از 200هزار تومان در ماه نشان دهنده فشار طاقت فرسای هزینه های مسکن به شهر نشینان و به خصوص اقشار متوسط و فقیر جامعه شهری است.
تحلیل داده های ارایه شده از سوی مرکز آمار ایران حاکیست: وجود بیش از 56 درصد اختلاف در میانگین سطح زندگی بین روستانشینان و ساکنان شهرها پس از خارج کردن هزینه مسکن از سبد کالاهای غیرخوراکی شهر و روستا، نشان دهنده نابرابری بالا در بهره مندی از مواهب توسعه اجتماعی و اقتصادی در کشور است.
این در شرایطی است که دولت همچنان در ارایه آمار رفاه روستایی تنها به میزان دسترسی بالای روستائیان به آب و برق اکتفا می کند.
نظر شما