وقت وداع با فوتبال میلیارد تومانی رسیده جناب ملی پوش کهکشانی

به لبنان نباخته بودیم که از این پس به لطف شما سرداران کهکشانی فوتبال ایران ، این امر هم محقق شد. آری شما نشان دادید خواستن، توانستن است.

خرج از کیسه بیت المال برای فوتبال شده راهی مناسب است تا مدیران دولتی اسم و رسمی پیدا کنند و خیز بردارند برای سمت هایی که نیاز به رای مردم دارد و این جدال برای معروف شدن ، چفت و لیسی پر و پیمانیست هدیه به همه آنها که از چرخه معیوب میلیاردها تومان را سالانه به جیب می زنند- و آبی هم رویش – به این بهانه که شاید در ازای همه این پول دور ریختن ها ، حتی به کوتاهی یک لبخند ، شادی به مردم هدیه شود .

این بستر نابسامان است که وکیل و وزیر راهم بر آن داشته تا پسران خود و اقوام نزدیک خود را با توصیه نامه هایی فوتبالیست کنند که چه راهی بهتر برای رسیدن به سعادت. کافی ست ، دوبار عکس آقازاده روی جلد نشریه خورده باشد و همین سودای پول بی زحمت است که تیشه به ریشه فوتبال مان زده. تیم های پایه ای مان پر شده ازاین سفارشی ها و استعدادهای فوتبال مان هر روز کمتر می شوند. این قدر کم که لیگ مان پر شده از ستاره هایی که دهه چهارم زندگی شان را هم از نیمه گذرانده اند و تیم ملی هم شهامت ریسک و کنار گذاشتن شان را ندارد چون می ترسد از غضب مردم و هواداران سینه چاک ابرستاره های یکد دهه قبل که هنوز اسم و رسمی دارند. آنها که سخت است برای شان دل کندن از این پول شیرین دولتی . پولهای بی حساب و کتاب بیت المال که مستقیم واریز می شود به جیب حضرات.

این پول نطلبیده هم اصلا خاصیتش تن پروری ست. پول که می رسد و رفاه را با خود می آورد غیرت را با خود می برد. عشق به مردم ، تمرین ، زحمت و تلاش همه به قصه ای بدل می شود چون افسانه.وقتی پول است که بی هیچ حساب و حساب کشی می رسد ، چرا باید برایش زحمتی کشید؟

وتلخ قصه شکم سیری آقایان بزرگوار ، نازک نارنجی شدن شان است. به تیریژ قبای شان برخواهد خورد اگر خدای ناکرده گفته شود، چرا در زمین راه می روید؟ شما که شناسنامه های مبارک تان را از 56 و 57 کرده اید 60 و 61 ، شما که خیلی از ما عامیان جامعه حتی نمی توانیم صفرهای قراردادتان را بشماریم و رقم نهایی دریافتی سالانه تان را به زبان بیاوریم ، فکر نمی کنید وقتش رسیده که به داشته های تان بسنده کنید؟ روزه سکوت می گیرید که چرا به جای سرودن در مدح تان ، گفته اند حیف پول بیت المال. یک ماه ژست گرفتید و این باخت حاصل کارتان است، خسته نباشید.

یک ماه از مردم روی برگرداندید که چرا گلایه داشتند و می پرسیدنتان از ماحصل پولی که گرفتید. عایدی تان چه بوده برای فوتبال مان؟ باخت به لبنان؟ مساوی با اردن؟ با قطر؟ شانزدهمی پرسپولیس و دهمی استقلال در لیگ برتر؟

شما که به قول علی پروین تریلی هم سنگینی بار نام های تان را نمی کشد، زمان را مناسب برای وداع نمی بینید؟ شما که بعضی های تان هنوز برای مان یادآور روزهای شیرین هستید ، چرا نمی روید تا کار را به حیا کن ، رها کن نکشد؟ شما که سکوت اختیار کرده اید شاید بهتر باشد در همین سکوت تان راه خانه را در پیش گیرید.

بروید تا شاید در نبودتان و با دست در دست هم دادن کارلوس کروش ، مردم و رسانه ها ، در همین بازه کوتاه ، با همین تک ستاره های جدید مان که جایی در لیست ملی ندارند ، برویم و مسیر صعود به جام جهانی را طی کنیم. که اگر هم ناکام ماندیم ، بر خود ببالیم ، تیمی جوان داریم برای روزهای خوش آینده.

4141