در کشوری که دولتمردان آن مدعی رهبری و قطب اقتصاد جهانی هستند، وضعیت حاکم بر آن سبب شده تا عده ای جوان آمریکایی به دلیل بیکاری و نداشتن شغل مجبور به پذیرش هر کاری شوند،حتی به قیمت اهانت به رییس جمهوری یک کشور همچون ایران به بهای ساعتی 15 دلار.
محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی ایران امسال نیز برای هشتمین سال پیاپی برای شرکت در شصت و هفتمین نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک سفر کرده است.
از همان ابتدای مطرح شدن سفر رییس جمهوری به سازمان ملل، عناصر باقیمانده از گروهک متلاشی شده منافقین که این روزها در سایه هزینه میلیاردی برای برخی از مقام های آمریکا از فهرست گروه های تروریستی وزارت خارجه آن کشور خارج شده اند،
با اجیر کردن برخی از جوانان بیکار و گرسنه آمریکا برای دریافت ساعاتی 15 دلار در مقابل هتل وارویک به رییس جمهور ایران اهانت می کنند.
گروهک تروریستی منافقین با صرف هزینه های سنگین به یک شرکت تبلیغاتی، از آنها خواستند تا پوسترها و تابلوهایی که در آن به رییس جمهوری ایران اهانت شده را در محدوده استقرار هیات دیپلماتیک ایران بگردانند.
چهار جوان 20 تا 23 ساله آمریکایی، با لباس های یک رنگ درمقابل هتل محل اقامت هیات ایرانی دوچرخه هایی را رکاب می زدند که پوستر و تابلوهای چرخ دار با مضامین اهانت آمیز به به آن متصل شده بود.
گفت و گوی کوتاه خبرنگار ایرنا با آنها، وضعیت روشنی از شرایط اسفبار این جوانان که به خاطر سیر کردن شکم خود دست به چه کارهایی می زنند را آشکار ساخت.
ˈنکلˈ 21 ساله، جوانی است که وقتی از او دلیل این اقدام آنها را از تبلیغات توهین آمیز علیه رییس جمهوری ایران می پرسم، به صراحت جواب می دهد: ˈ شغلم ایجاب می کند که این کار را انجام دهم، من کارمند یک شرکت تبلیغاتی هستم و مسوولان ما هرچه بخواهند باید انجام دهیم.ˈ
همکار 20 ساله وی نیز در این زمینه می گوید: ˈما فقط رسانه های آمریکا از جمله سی.ان.ان را می بینیم و به هرچیزی که در این رسانه ها مطرح شود اعتماد داریم، از این رو باور نداریم که ایران نمی خواهد به کشوری دارای بمب هسته ای تبدیل شودˈ.
وی ادامه می دهد: ˈرسانه های آمریکا می گویند که ایران درصدد ساخت سلاح های هسته ای است تا آنها را در اختیار حماس و حزب الله لبنان قرار دهد.ˈ
این جوان آمریکایی وقتی با این پرسش مواجه می شود که آیا از این مساله اطمینان دارد که درباره آن سخن می گوید، گفت : نمی دانم، رسانه های بزرگ آمریکا این مساله را مطرح کرده اند.
وقتی از او درباره صدها سلاح هسته ای انبار شده از سوی رژیم صهیونیستی می پرسم، تنها پاسخ می دهد: ˈدراین زمینه اطلاعی ندارم!ˈ
از جوان 23 ساله دیگری که در کنار دوچرخه تبلیغاتی خود ایستاده، پرسیدم، چه اندازه ایران را می شناسی ؟
وی نیز همچون سایر همکاران جوان خود فقط سری تکان داده و می گوید: ما به دنبال درآمدزایی هستیم و کارمندی بیش نیستیم؛ ما نمی توانیم نظر شخصی درباره مطالب و محتوای تبلیغاتی که انجام می دهیم، داشته باشیم.
این جوان تصریح کرد مردم آمریکا فقط به رسانه های بزرگ و مطرح آمریکا اعتماد دارند و هرآنچه که این رسانه ها درباره آن سخن بگویند، می پذیرند.
وی درباره میزان درآمدی که از این کار تبلیغاتی نصیب آنها می شود، می گوید: در مدت حضور رییس جمهوری ایران (درحالی که نمی داند نام رییس جمهوری چیست) روزی 6 ساعت به همراه سه همکار خود در محدوده هتل محل اقامت هیات ایرانی پرسه می زنند و از این راه ساعتی 15 دلار به هر یک از آنها از سوی شرکت تبلیغاتی که در آنجا مشغول به کارند، پرداخت می شود.
وقتی از او دعوت می کنم تا با سفر به ایران، با چشم خود و نه چشم رسانه های آمریکا، ایران و زندگی مردمانش را ببینند، لبخندی بر لب زده و با تاکید می گوید، هیچ هدفی جز درآمدزایی از کاری که می کنم،ندارم.
وی سپس می خواهد به او چند سایت انگلیسی زبان را برای معرفی ایران و آگاهی از آخرین اخبار و اطلاعات درباره مردم معرفی کنم. وقتی آدرس چند سایت را بر روی برگه ای نوشته و در اختیار او قرار می دهیم، می گوید، از این پس تلاش خواهد کرد تا برای شناخت بیشتر از ایران به سایتها و شبکه های خبری مختلف غیر آمریکایی نیز مراجعه کند.
/2727
نظر شما