به گزارش خبرآنلاین، جشنواره سینما حقیقت، روز پنج شنبه شاهد جلسه نقد و بررسی فیلم «سیزده اکتبر 1937» با کارگردانی بکتاش آبتین بود که مستندی در باره زندگی لوریس چکناواریان است.
این آهنگساز و رهبر ارکستر در باره تصویری که از او در این فیلم به نمایش در آمده است، گفت: «به نظر من انسان باید همیشه بخندد، چرا که خنده، آفتاب هر زندگی است. من همیشه می‌خندم، به همه چیز می‌خندم که البته به این معنا نیست که من اصلا غمی ندارم.»
چکناواریان ادامه داد: «من خودم را در این فیلم دوباره دیدم و با شخصیتم بیشتر آشنا شدم. همچنین باعث شد تا حرف‌های خودم را بشنویم، حُسن دیگرش هم این بود که متوجه شدم چه چیزهایی را باید بگویم و چه چیزهایی را نه.»
بکتاش آبتین، کارگردان «سیزده اکتبر 1937» هم در باره فیلمش گفت: «من در باره آدم‌های زیادی مستند ساخته‌ام، برخی از آن‌ها حتی حاضر نبودند کتشان را از تنشان بیرون بیاورند که خوشبختانه در مورد چکناواریان این گونه نبود.»
لوریس چکناواریان در ادامه جلسه و با اشاره به اینکه هنرمند همه الهاماتش را از مردم و از اطرافش می‌گیرد، افزود: «هنرمند چیزی از خود ندارد و مردم به او همه چیز می‌دهند، پس احساسم این است که با آن‌ها بودن و در کنار آن‌ها زندگی کردن به هنرمند همه چیز می‌دهد. در واقع من از بودن در کنار مردم، فرهنگ و سنت‌های ایرانی همیشه لذت برده‌ام.»
او ادامه داد: «به نظر من انسان باید همیشه بخندد، خنده آفتاب زندگی است. من همیشه می‌خندم، به همه چیز می‌خندم که البته به این معنا نیست که اصلا غمی ندارم. غم من در آثارم دیده می‌شود. با این حال انسان نباید به هیچ عنوان خودش را جدی بگیرد، اگر جدی بگیرد سریع‌تر پیر می‌شود.»
این آهنگساز ارمنی تبار گفت: «خنده‌ام از این بابت است که با شادی در کنار مردم ایران زندگی می‌کنم. همیشه فرهنگ این کشور را دوست داشتم و امروز بیش از گذشته‌ها خوشحالم که در ایران و در کنار مردم ماندم.»
فیلم مستند «13اکتبر 1937» با زمان 70 دقیقه، تولید سال 1391 موزه موسیقی است و به زندگی و آثار «لوریس چکناواریان» آهنگساز و رهبر ارکستر برجسته ایرانی می‌پردازد.
245
نظر شما