خب امشبم که شب ما نبود

یک: غروب شنبه، 20 آبان سال 1391، یکی از محله های شرق تهران؛

اینجا مردم خوبی دارد؛ مهربان، ساده، کم توقع و البته متوسط. یعنی با سطح زندگی متوسط.

از وقتی به اینجا آمده ایم، چیزی مانند فخرفروشی در آنها ندیده ام، تا آنجا که فهمیده ام، عمدتا صورتشان را با سیلی های نرمی سرخ نگه می دارند؛ چون هنوز دستشان به دهانشان می رسد. البته فقط دستشان به دهانشان می رسد و نه بیشتر. خبری از زندگی تجملی و با آب و تاب نیست. سر همه کوچه ها یک بقالی نقلی وجود دارد که عمده نیازهای اهالی را تامین می کند. اسم این بقالی ها را نمی شود سوپر مارکت گذاشت.

اما آن روز اتفاق بدی افتاد؛ یک دبه ماست، یک شیشه خیارشور و یک بطری شیر که روی پیشخوان گذاشتم، مردی میانسال هم یک بسته پنیر سفید و یک بطری شیر آورد؛ 55-60 سال بیشتر سن نداشت. اما موهای یک دست سفیدی داشت و پشتی که کم کم خبر از دولا شدن در دهه بعدی زندگی می داد. به نظر می رسید مانند همه هم نسلانش احتمالا دختر و پسری دارد که ازدواج کرده اند و رفته اند خانه خودشان، شاید یکی دو تا نوه و فرزندی در خانه که یا در انتظار کار و ازدواج است و یا همچنان دانشجو.

شیر و پنیر را که گذاشت روی میز تا صاحب مغازه حساب کند، نپرسید چقدر می شود؛ کارت بانکی از جیبش درآورد و داد به فروشنده. او هم کارت کشید و رمز پرسید:

- زده موجودی نداره

- مگه نگفتن یارانه دادن؟

- نه،  مثل اینکه امشب یا فردا صبح می ریزن.

مرد کارت را گرفت و کمی نگاه کرد. زیر لب چیزی گفت و بعد برگشت به سمت در خروجی و گفت: "خب امشبم که شب ما نبود."

هیچ کس واکنش نشان نداد. شیر و پنیر ماندند کناری تا بروند دوباره در یخچال.

دو: ظهر شنبه، 20 آبان 1391

مدیر عامل صندوق بازنشستگی کشوری خبر از واریز 200 هزار تومان در روز 21 آبان به حساب بازنشسته ها داده. از ابتدای تابستان امسال، بازنشسته های تامین اجتماعی هم بسیار وعده شنیده اند که قرار است حقوق آنها زیاد شود، فراتر از افزایش حقوق درصدی. 170 هزار تومان. اما این وعده بیشتر در حد وعده مانده است. نه بیشتر.

به بازنشسته های کشوری وعده هایی مثل وام و سهام و بیمه تکمیلی داده شده است. می گویند عده بسیاری از آنها گرفته اند، اما خود بازنشسته ها چیز دیگری می گویند. اوضاع خوبی هم ندارند. عده شان زیاد است و حقوقشان هم معمولا متناسب با تورم زیاد نمی شود.

سه: ظهر یکشنبه، 21 آبان 1391

محمود احمدی نژاد، رییس جمهور در مراسم تجليل از بازنشستگان نمونه كشوري، در پاسخ به مطالبات عده اي از بازنشستگان كه صحبت هايي درباره حقوق و مزاياي معوق و نيز بيمه و هزينه هاي درماني خود مطرح كرده بودند، چنین گفت: "دولت همه تلاش خود را در جهت بر طرف كردن اين مشكلات به انجام خواهد رساند و علي رغم تمامي فشارهاي اقتصادي دشمنان، در دولت تلاش خواهيم كرد كه در جهت انجام و پرداخت مطالبات بازنشستگان اقدامات و فعاليت‌هاي مفيدي صورت گيرد."

او همچنین وعده داد که 100 میلیارد تومان برای پرداخت معوقات بازنشسته ها، در هیات دولت مصوب شود: "دولت در خصوص بيمه تكميلي طلايي بازنشستگان 100 ميليارد تومان را به تصويب خواهد رساند تا اين بيمه به حدود يك ميليون و 200 هزار نفر بازنشسته كشوري اعطا شود."

احمدي نژاد همچنين به رييس صندوق بازنشستگي دستور داد تا با يك برنامه ريزي مشخص، مشكلات پرداخت هزينه هاي درماني بازنشستگان براي درمان بيماري ها برطرف شده تا آنان بتوانند بدون سير مراحل اداري و پرداخت هزينه اضافي، مشكلات خود را برطرف كنند.

و بعد هم رفت سر مشکلات و دسته بندی آنها و همه آن حرف هایی که می دانیم. و البته از زبان پيشكسوتان (بازنشسته ها) چنین گفت: "از همه مي خواهم تا در جهت ارائه خدمت به ملت همراهي كنند، چرا كه اگر مردم با حكومت همراهي كنند همه زياده خواهان و دزدهاي عالم نيز نمي توانند لطمه و ضربه اي به آنان برسانند."

چهار:

آن روز بالاخره یارانه دادند، یارانه ای که کم کم با دو ماه تاخیر پرداخت می شود. عین حقوق بسیاری از شرکت ها و کارخانه های غیر دولتی و خصوصی که در بهترین حالت دوسه ماه تاخیر دارند.