جایگاه نخست وزیر مالکی کجاست؟

پیش از هر چیز بنظر من ما درباره موضوعات ذیل توافق نظر داریم :
نخست: دیکتاتوری، اختصاص به شخص و یا حزب و یا گروه اجتماعی نمی باشد، بلکه راه و روشی است که که ممکن است یک اکثریت و یا اقلیت آنرا در پیش بگیرد و یا اینکه یک سردمدار و یا یک گروه حکومتی آنرا دنبال نماید و ما مردم عراق برای مدتی طولانی با دیکتاتوریها آشنا بودیم و هیچیک از ما بسلامت از آن نگذشتند که البته هریک کم وبیش با آن دست وپنجه نرم کردند وبنابر این بنظر می رسد دیکتاتوری باردیگر در عراق سر از قبر بر آورده است تا قدرت را بدست بگیرد و این خطر بزرگی برای ما و کشورمان و برکتهای خدایی موجود و فرزندانمان و خانواده هایمان و آینده ما وهمه چیز بشمار می آید . بنابر این هرگونه اقدامی برای سرکوب آن در نطفه یک وظیفه ملی و اخلاقی و دینی بشمار می آید که همگی ما و بویژه اکثریت باید برای سرکوب آن اقدام نمائیم چون هیچکس وحتی خود دیکتاتور از دیکتاتوریها جان سالم بدر نخواهد برد و ما همگی باید از سرنوشت صدام حسین عبرت بگیریم .    
دیکتاتوریها همه جامعه را بسوی بدبختی می کشاند و خود دیکتاتور را نیز به خواری و ذلت می اندازد چون دیکتاتوری علیه عزتی است که خداوند آنرا از آن بندگان خود قرار داد همچنانکه در قرآن کریم فرمود :" ما عزت را به آدمیان بخشیدیم " . حال چرا باید خواری را از دیکتاتوریها بدست آوریم ؟
چرا نباید برای یکبار هم که شده ، در تاریخ عراق سردمدار محترمانه به خانه اش بازگردد ؟
دوم : مردم عراق هربار که در انتخابات قانونگذاری شرکت کردند هیچیک از سران خود بخصوص نخست وزیر را انتخاب نکردند ، بلکه نمایندگانی را برای پارلمان برگزیدند تا اینان خود سران بزرگ رابرگزینند . برترین کاندیدا برای نخست وزیری و این بنوبه خود وزرایی را برمی گزیند که با همکاری با وی طرحهایی را برای خدمت به جامعه به اجرا در آورند البته پس از بدست آوردن رأی اعتماد پارلمان.
بر اساس همین هیچیک از سران سه قوه و بخصوص نخست وزیر نمی تواند ادعا نماید که برگزیده ملت است بلکه در حقیقت برگزیده توافقهای سیاسی است که دخالتهای بیگانه می تواند در آن نقش مستقیمی داشته باشد.
سوم : نخست وزیر نماینده بزرگترین فراکسیون پارلمانی است و در این صورت نه نماینده حزب و یا گروه سیاسی و یا فراکسیون پارلمانی نمی باشد واین بدان معنی است که وی مقام خود را از گردهم آمدن بزرگترین ائتلاف پارلمانی بدست می آورد و در نتیجه کوشش می کند به بهترین صورت نمایندگی آنرا نشان دهد اما اینکه خود یک گروه خاصی را برای خود تشکیل دهد ومطابق خواسته هایش عمل نماید ، چنین اقدامی بدور از انصاف و یا عملکرد سیاسی مطابق قانون اساسی است.
بعنوان مثال اگر بخواهیم شمار نمایندگان حزبی که نخست وزیر کنونی نمایندگی آنرا برعهده دارد بدانیم باید گفت که بیش از سی تن از مجموع (325) عضو پارلمان  نمی باشند و این بدان معنی است که دو فراکسیون پارلمانی به یکدیگر پیوستند تا بتوانند یک نماینده برای نخست وزیری معرفی کنند.  
چهارم : همچنانکه مقام نخست وزیری اختصاص به شیعیان دارد ریاست جمهوری نیز اختصاص به کردها دارد و ریاست پارلمان از آن اهل تسنن است . این بدان معنی است که نخست وزیری برای همه شیعیان است ونه یک گروه و یا حزب خاص ، پس چرا این واقعیت را در تشکیلات نخست وزیری در گذشته وحال نمی بینیم .
حال که از این واقعیتها آگاه شدیم بهتر است حقایقی را نیز عنوان نمائیم:
برغم اینکه ائتلاف ملی ، بزرگترین فراکسیون پارلمانی بشمار می آید اما در واقع ناتوان ترین فراکسیون پارلمانی است وگاهی چنان ناتوان است که بهیچ وجه توان ندارد درحالیکه فراکسیونهای کوچک از قدرت بیشتری برخوردار هستند و درحقیقت همین گروههای کوچک در سرنوشت این فراکسیون پارلمانی بزرگ دخالت می کنند که علت چنین وضعیتی را می توان اینچنین عنوان نمود:
الف ــ اختلافات فزاینده و درگیریها و کشمکشهایی این فراکسیون گرفتار آنست به گونه ای که تمامی کوششهایش را با ناتوانی روبرو کرده است.
ب ــ نبود دیدگاه استراتژیک در زمینه ساختار حکومتی از جمله اینکه این ائتلاف وشراکت ، تنها نامی از آن مانده است . با توجه به اینکه این نخستین باری است که اکثریت ، قدرت را در عراق در اختیار دارد اما با سرنوشتی همانند رژیمهای فاسد عربی روبرو شده است درحالیکه می توانست عراق نوین را بر اساس اصول تمدن مدرن و عدالت و آزادی وکرامت بازساری نموده و مسئولان را بر اساس دستاوردهایشان برگزیند ونه براساس سفارشات ویا آشنائی ویا وابستگی قبیله ای ویا حزبی که با اصل حکومتداری نوین در تناقض می باشد.
ج: این فراکسیون ائتلافی نتوانست خود را از چهارچوب مخالف آزاد نموده وبصورت حکومت درآید تا آنجا که تمامی ناتوانی ها و گرفتاریهای خود را که در دروران نبرد علیه صدام دیکتاتور گرفتار آن بود به نهاد حکومتی منتقل کرد.   
اینان کشمکشهای حزبی و منطقه ای خود را از روزگارانی که بعنوان مخالف فعالیت داشتند به دوران حکومت خود منتقل کردند و در نتیجه بسیاری از سران آنها همچنان از روحیه انتقا مجوئی برخوردار هستند .
د: با توجه به دو مورد اخیر، این گروه در روند گرد آوری توانمندیها و امکانات اجتماعی بخصوص شیعیان، با ناکامی روبرو گردید چون همواره و پیش از هر چیز به هویت حزبی خود پایبند بود وگاهی البته قبیله ای و منطقه ای که در نتیجه بسیاری از توانمندیها و خلاقیتهای خود را از دست داد.
ر: دست داشتن در فساد مالی واداری . درحالیکه مردم عراق امیدوار بودند بر اساس مفهوم حکومت حق که امیر المومنین حضرت علی (ع) بنیانگذار آن بود این گروه حکومت خود را بنیان نهد اما عملکرد حکومت همانند حکومت باطل امویان بود   
راه حل چیست ؟
فرصت برای تغییر وتحول در برابر این ائتلاف همچنان برقرار است البته با توجه به موارد ذیل :
نخست: این پیمان بصورت یک نهاد واقعی رهبری درآید تا تمامی کشمکشها و درگیریهای داخلی میان اعضای خود را از میان بردارد و بتواند تصمیمات دسته جمعی اتخاذ نماید.
این ائتلافها نباید همانند نظام سیاسی فاسد عربی ویا عملکرد صدام دیکتاتور عمل نماید بلکه باید جنبه واقعی به نهادهای حکومتی بدهد چون حکومت بر اساس اشخاص وافراد استوار نیست بلکه بر اساس نهادهای با تشکیلات و وظایف گوناگون.
دوم : برای جلوگیری از وقوع نامزد نخست وزیری در دام تهدید و یا فریبکاریهای دیگر گروههای سیاسی ویا کشورهای همسایه ، همچنانکه امروزه شاهد آن هستیم بهتر است این گروه هم پیمان یک عرف سیاسی را به توافق برساند که بر اساس آن نخست وزیر نتواند بیش از دو دوره در این سمت باقی بماند که البته این موضوع هیچگونه اختلافی با قانون اساسی ندارد . 
دستاوردهای این اقدام بسیار است که مهمترین آنها از این قرار می باشند:
1ــ زمینه جابجائی مسالمت آمیز قدرت را فراهم می نماید.
2ــ درگیری بر سر قدرت وحکومت را کاهش می دهد .
3 ــ زمینه خودکامگی و دیکتاتوری را از میان بر می دارد .
4 ــ زمینه ساز موفقیتهای عمده میشود چون نخستوزیر از همان آ؛از می داند که برای چه مدتی در مقام خود خواهد بود ، بنابر این کوشش می کند در دوران حکومتش دستاوردهای خوبی به انجام رساند و در عین حال با فساد مالی واداری نیز مبارزه می کند که این دو برجسته ترین موانع موفقیت است چون می داند که مورد محاسبه قرار خواهدگرفت .
5 ــ از وحدت ائتلاف محافظت می نماید و کشمکش در میان اعضای آنرا از میان برمی دارد .
حکومت اکثریت بدست نمیآید مگر از طریق یک ائتلاف محکم و هماهنگ که البته ائتلاف کنونی از این مورد بسیار بدور است.
 مدیر مرکز رسانه ای عراق در واشنگتن

ترجمه محمد ماجد نجار

منبع:خبرآنلاین عربی

49261