مقاله ای که کارلوس کروش اصرار دارد همه ایرانی ها بخوانند/ ازبکها چطور مدعی صعود شدند؟/ فرق بین تلاش برای توسعه و سیاسی کاری

غزال زیاری/خبرآنلاین : کارلوس کروش کارش را برای صعود تیم ملی به جام جهانی از سر گرفته. او این بار زمان دارد تا تغییرات لازم را به تیمش بدهد تا بتواند برای 3 بازی مرگ در راه صعود ، آماده شود. به رغم همه شایعات ، او بیش از همه نیاز به این موفقیت دارد چون روی سابقه مربیگری اش قمار کرده. بعد از اتفاقات جام جهانی قبلی ، او ایران را انتخاب کرد تا نشان دهد می تواند یک سرمربی موفق باشد که با تیمی از آسیا ، جهانی خواهد شد اما تا اینجا اوضاع چندان به راه نیست.
کارلوس اما می خواهد ناکامی ها را به فراموشی بسپارد. او با ارسال گزارشی از نحوه جهش فوتبال ازبکستان به آنچه امروز آنها را به صدر گروه انتخابی جام جهانی رسانده ، سعی دارد تا به همه از کادرفنی گرفته تا بازیکنان ، مربیان رسانه ها و قبل از همه این ها مسئولین دولتی متولی ورزش که تیم ملی و فدراسیون را تنها گذاشته اند ، یادآوری کند چه شرایطی لازم است تا موفقیت حاصل شود. گفت و گوی عثمانوف ، رئیس فدراسیون ازبکستان با سایت فیفا به خوبی گویای یک حقیقت است:« فرق میان تلاش برای توسعه و سیاسی کاری به اسم حمایت!
ازبکستان کشوری که می خواهد با فوتبال از زیر سایه روسیه قد علم کند!
فوتبال ازبکستان بعد از استقلال این کشور در سال 1991 روزهای موفقی را پشت سرگذاشته و این روند رشد و پیشرفت آنها تا سال 2012 همچنان ادامه داشته. این تیم که پیش از استقلالش، یکی از ایالت های شوروی محسوب می شد و بازیکنانش در این کشور توپ می زدند ، با ورود به آسیا و استقلال از خیلی زود خوش درخشید و قهرمانی جام ملتهای آسیا را بدست آورد اما پس از آن اتفاق نوبرانه ، سال ها طول کشید تا ساختار فوتبال ازبک ها پایه ای چیده شودحالا عصری رسیده که آنها با تیم های جوان شان به رقابت های زیر 20 سال فیفا و جام های جهانی زیر 17 سال رسیده اند و تیم ملی بزرگسالان این کشور هم عملکرد فوق العاده ای در رقابت های مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 در قاره آسیا داشته. تیمی که توانسته بالاتر از ایران و کره در صدر گروه انتخابی جام جهانی 2014 باشد.
در عرصه باشگاهی هم بونیودکور تاشکند ، 2 بار به جمع 4 تیم مرحله پایانی رسید. و این مایه افتخار میرابور عثمانوف است. او در این باره به سایت فیفا می گوید:« این حاصل تلاش یک کشور است که حالا نتیجه داده. زمانی که کار را شروع کردیم اول از همه برنامه مان شد ساخت و تجهیز کمپ و آکادکی های مجهز برای تیم های ملی پایه و بزرگسالان. قدم به قدم پیش رفتیم و سعی در اصلاح تجهیزات زیرساختی مثل ورزشگاه ها داشتیم تا بتوانیم روی زمین خوب برای موفقیت تلاش کنیم. موفقیت نیاز به کارهای زیربنایی دارد. همزمان برنامه تجاری مان را با هدف ایجاد فرصت های بیشتر برای تمام تیم های ملی مان پایه گذاری کردیم. ما داشتن کمپ های تمرینی خارج از کشور را برای کسب تجربیات بین المللی اجباری کردیم و به علاوه تغییرات خاصی را در رقابت های لیگ داخلی دادیم تا به سمت حرفه ای شدن گام برداریم. امروز جایی هستیم که می توانم با افتخار بگویم ، مسیرمان را درست انتخاب کردیم.»
حمایت دولتی
عثمانوف این موفقیت را حاصل حمایت صحیح دولتی می داند . او تاکید دارد که اگر حمایت های دولت ازبکستان نبود، دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده مقدور نمی شد. رئیس فدراسیون ازبکستان در این باره می گوید:« اسلام کریموف، رئیس جمهور کشور ما حمایت فوق العاده ای از برنامه های فوتبالی مان داشت. او فرمان های متعددی صادر کرد تا درها به روی تاجران و هواداران بازشود. این فرمان های دولتی ما را خاطر جمع کرد که سرمایه گذاری های بیشتری انجام می شود ؛ سرمایه گذاری ای که می توانستیم بخش عمده ای از آن را صرف جوانان و نوجوانان کنیم.برای تشویق و حمایت از باشگاه هایی که به پرورش بازیکنان با مهارت می پردازند، بنیاد حمایتی فوتبال ازبکستان از سوی دولت و تحت نظارت نخست وزیر کشور تاسیس شد .»
و این مسیر ، ازبک ها را به سوی پیشرفت ، هل داد؛« حالا ، در شرایطی کاملا متفاوت با گذشته به تمام تیم های باشگاهی توصیه می شود تا بازیکنان جوان و بامهارت شان را دراختیار تیم های ملی قرار دهند. ما با تکیه بر این صندوق مالی، تغییراتی را ایجاد کرده و به باشگاه ها ،جوانان و سرمربی های تیم های پایه ای به خاطر تلاش های شان پاداش می دهیم. به علاوه این صندوق مالی تضمین خوبی هم برای تامین معیشت بازیکنان جوان است.»
موفقیت های بی سابقه
این تلاش های سخت با اولین موفقیت های تیم جوانان به ثمر نشست. صعود به رقابت های جام جهانی زیر 20 ساله های فیفا در مصر در سال 2009 ، اولین ثمره این تلاش ها بود.
تیم ملی زیر17 ساله های ازبکستان هم فوق العاده کار کرد و این تیم هم مجوز صعود به رقابتهای مکزیک سال 2011 را به دست آورد و کار را در جمع 8تیم پایانی دراین تورنمنت به پایان برد. بعد از آن هم آنها قهرمان رقابت های آسیایی شدند ( اولین جام میان قاره ای این تیم هم مدال طلای این تیم در بازیهای آسیایی سال 1994 بود.) تا جایگاهشان را در رقابت های امارات سال 2013 قطعی کنند.
رئیس فدراسیون فوتبال ازبکستان ادامه داد:« نمایش تیم ملی زیر 17 ساله های ما در مکزیک ثابت کرد که اگر کار و تلاش سخت در میان باشد، می توان از هر تیمی توقع موفقیت داشت. دیدن جوانان ازبک در جمع 8 تیم برتر این رقابت ها سورپرایز بزرگی بود. الان ما با حضور به عنوان قهرمان آیا، فکر می کنم که دست کم باید به مراحل حذفی برسیم.»
تنها ناامیدی ازبک ها در سال 2012 ناکامی تیم ملی المپیک این کشور در راهیابی به رقابتهای المپیک 2012 لندن بود. اتفاقی که آنها تنها یک قدم تا محقق ساختنش فاصله داشتند. بعد از عملکردی فوق العاده در یک دیدار خارج از خانه و برد با اختلاف دو گل مقابل امارات، آنها در نهایت در دیدار خانگی با نتیجه 2-3 مغلوب امارات شدند تا شانس اولین راهیابی شان به مسابقات فوتبال المپیک را از دست بدهد.
البته از نظر عثمانوف تیم ملی بزرگسالان ازبکستان اگر می خواهد تا در مسیر صعود به جام جهانی 2014 موفق باشد، باید درسهای زیادی بیاموزد :« بردهای ما مقابل قطرو ایران، شانس ما را برای صعود خیلی افزایش داد.» حالا ازبکستان در صدر جدول گروهش قرار دارد؛در گروهی که علاوه بر ایران و قطر، کره جنوبی و لبنان نیز در آن حضور دارند. عثمانوف ادامه داد:« تمام تیم های دیگر هم به سهم خودشان شانس صعود دارند. ما در گروه خیلی پیچیده ای هستیم. در ابتدا در ماه مارس مقابل لبنان قرار خواهیم گرفت و ماه ژوئن ماه سرنوشت سرسازی برای ما خواهد بود چون باید مقابل قطر و کره به میدان برویم. برای صعود باید در هر سه بازی مان به پیروزی رسیم.»
با وجود سختی های مسیر پیش رو، تیم ملی ازبکستان که توسط میرجلال کاسیموف هدایت می شود وتعدادی از درخشان ترین ستاره های اخیر آسیا یعنی سرور جپاروف، الکساندر گرنیخ و ایگناتی نستروف را در اختیار دارند، بازیکنانی که امیدهای اصلی ازبکستان برای صعود به جام جهانی 2014 هستند.
عثمانوف در بخش پایانی صحبت هایش از رسیدن وقت افتخار ، می گوید. از زمانی طلایی برای بیرون امدن از سیر سایه سنگین شوری. زمانی که فوتبال می خواهد اسم ازبکستان را جهانی کند؛:« الان زمان آن است تا تاریخ را از نو بنویسیم. این چیزی است که شایستگی اش را داریم، چه ما، چه مردم مان و چه کشور ازبکستان به عنوان یک کشور مستقل و آزاد.»
4141