*آنچه بنده به عنوان سیاست ورزی و بهره گیری از آموزه‌های علی (ع) و رفتار مقام معظم رهبری در فتنه جمل و فتنه 18 تیر 78 و فتنه سال 88 آموخته‌ام ناظر به تحلیل و خبط عظیم اهل فتنه در این دو رویداد تاریخی نیست. سخن روی صحت و سقم عمل اهل فتنه و تبرئه و تطهیر آنان نیست. فقط خدا می‌داند در چه شرایطی آنها ممکن است به اهل نجات بپیوندند.
* سخن من در متابعت از علی (ع) و علی زمان خودمان در برخورد با این پدیده است. رفتار ما با آنها هم یک ابتلاء است که باید از جاده انصاف و عدالت خارج نشود. آنچه می‌گوییم باید در یک محکمه قانونی در این دنیا و نیز محکمه الهی در آن دنیا قابل اثبات باشد. مطالبی به آنها نسبت ندهیم که قابل اثبات نباشد. همچنین از روی ساده‌لوحی و ساده‌دلی، خبط عظیم و اشتباهات بزرگ آنها را که از منظر تیزبین مردم پنهان نبوده و در قیام 9 دی آن را فریاد زدند، نباید نا دیده بگیریم و بگوییم آنها محق بودند!
*علی (ع) کشنده زبیر را به آتش جهنم بشارت داده بود. امّا با این حال " عمروبن جرموز" او را می‌کشد. وقتی سر و شمشیر زبیر را پیش حضرت علی (ع) می‌آورند متأثر می‌شوند و می‌گویند: این شمشیر مدتها غم و غصه از رخسار پیامبر اکرم (ص) زدوده بود. کشنده زبیر از مولا طلب جایزه می‌کند. علی (ع) او را به آتش جهنم بشارت می‌دهد. این فرد سرانجام در جنگ نهروان رو در روی علی (ع) می‌ایستد و کشته می‌شود! خنجری که زبیر را کشت خنجر علی نبود.
*حضرت علی (ع) حجت را بر اهل جمل تمام کرد. مقام معظم رهبری نیز در فتنه 18 تیر 78 و فتنه خرداد 88 حجت را بر اهل فتنه تمام کرد. برخی از آنها از راهی که می‌رفتند بازگشتند و برخی هنوز بر سبیل فتنه هستند. مدیریت رهبری چون آبی بر آتش فتنه بود و آن را مهار کرد. لذا ما کمترین هزینه و تلفات را در این فتنه داشتیم. در حالی که در فتنه جمل هزاران تن از دو طرف به خون خود در غلتیدند.
*رفتار جوانمردانه حضرت علی (ع) با عایشه پس از جمل که یکی از رئوس فتنه بود باعث شد او در مدینه خطبه خواند و گفت : " مردم هر چه بود بین علی و من تمام شد. شما از علی (ع) اطاعت کنید. او از نیکوکاران است." عایشه، در فتنه های بعدی وارد نشد و تا وقتی علی (ع) زنده بود او ساکت بود. لذا سخن من ناظر به رفتار و صحت عمل خودمان است نه آنها !
/29217
حبیبالله عسگراولادی در سرمقاله روزنامه رسالت با عنوان «پاسخ به یک شبهه» نوشت:
کد خبر 271626
نظر شما