تقریبا یک میلیون نفر از مردم تونس به خیابان ها ریختند تا نه تنها برای مردی که سخنگوی غیر رسمی آنها شده بود عزاداری کنند بلکه قدرت و مقاومت جامعه مدنی تونس را به نمایش در آورند.
این کشور از انقلاب سال 2001 به این سو قطبی شده است. شاید این مایه تعجب و شگفتی نباشد، چون انقلابیونی که هدف اولیه خود را به دست آورده اند، متعاقبا فهمیده اند در بیشتر موارد برسر اینکه چگونه جامعه خود را توسعه دهند با یکدیگر اختلاف نظرهای فاحشی دارند. در حقیقت نمایشی که امروز در خیابان های تونس درحال اجراست چندان تفاوتی با آنچه که ما در هفته های اخیر در مصر دیده ایم ندارد.
تفاو تونس با آنچه در مصر می گذرد این است که مردم کمتری انتظار چنین خشونت ها و شورش هایی را پس از انقلاب در اینجا می کشیدند. کشوری که آغازگر بهار عربی شد در آشوب و هرج و مرج است.
مسائل غیرقابل حل نیست- وعده مجدد دولت مبنی بر انتصاب کابینه جدیدی از تکنوکرات های سیاسی می تواند برخی از تردیدها درباره مقاصد و اهداف ائتلاف کنونی را که توسط اسلامگراها هدایت می شود از بین ببرد.
اما با وجود اقتصاد در گل مانده، توریست هایی که از سفر به تونس پرهیز دارند و دارو دسته هایی که از هرج و مرج و نبود قانون و نظم سوء استفاده می کنند دیدن تونس در حالیکه به ورطه های عمیق تری سقوط می کند چندان غیر ممکن نیست.
صدای یک میلیون تونسی روز جمعه شنیده شد. نبرد ایدئولوژیک میان تونسی های لیبرال سکولار و اسلامگرایان بسیار محافظه کار، نبردی برای آینده کشور است.
منبع: بی بی سی انگلیسی
ترجمه: رضا رضایی
49261
نظر شما