به گزارش خبرآنلاین، پاسخهای این دو عضو موتلفه اسلامی و کارگزاران اسلامی از این قرار است:
بادامچیان: دولت وحدت ملی و وفاق و حزبی از اصطلاحات رایج در صحنه سیاست است. مهم این است که دولت در کدام نظام است؟ نظام کاپیتالیستی غرب، نظام فاشیستی، نظام کمونیستی یا جمهوری اسلامی است؟ مقصود از دولت باید مشخص باشد چه دولتی است؟ در نظام کمونیستی تک حزبی، دیکتاتوری طبقه جدید حاکم است و اصلا بحث از وحدت ملی نیست.
در فاشیسم هم همین گونه است. نظامهای غربی ظاهرا اسم دموکراسی دارند ولی دیکتاتوری مردان خاکستری پشت پرده حاکم است. در نظام جمهوری اسلامی یک مساله اساسی مطرح است و آن اینکه دولت باید بر اساس موازین اسلامی شکل بگیرد. در نظام اسلامی اگر چه اختلاف نظرهای سیاسی وجود دارد اما با هم برادریم. من و آقای مرعشی خدا و قبلهامان یکی است و در کلان با هم وحدت داریم. در نظامی که مردم با مبانی اسلامی هستند، وحدت حاصل است. هرچند اختلاف نظر هم هست، اما نباید به دعوا و درگیری بیانجامد.
ما به عنوان یک مسلمان خودمان را نزد خدا مکلف می دانیم. کسی که رئیسجمهور شد تکلیفش چیست؟ اینکه همه کابینه را از حزب و گروه خود انتخاب کند و شایستگان دیگر را کنار بگذارد؟ هرچند برخی در نظام جمهوری اسلامی به این دیدگاه اسلامی عمل نمی کنند و سیاستشان بر اسلامیتشان پیشی گرفته است!
آقای بادامچیان مباحث شما خیلی ایدئولوژیک است.
بادامچیان: من دولت ایدئولوژیک را قبول دارم. در نظام اسلامی باید به جایگاه ولایت فقیه توجه شود. در نظام جمهوری اسلامی ولایت فقیه مشکل اینجاست که کار باید دست چه کسی سپرده شود؟ مسلمانانی که تفکر سوسیالیستی دارند یا تفکر لیبرال دموکراسی دارند؟
مرعشی: یا مسلمانند و تفکر فاشیستی دارند!
بادامچیان: {با خنده} یادتان باشد که یکبار هم آقای تاجزاده گفتند پایش بیفتد ما از هر فاشیستی فاشیست تریم!
مرعشی: این را هم بگویید که همه این قرائتها از نظام جمهوری اسلامی در آمده!
بادامچیان: بله. الان نوبت این است که تفکر عاقلانه صحیحی بکنیم که اشکال کار چیست؟ اشکال این است که تفکر سرمایه داری و سوسیالیستی و دولت حزبی غربی، به نظام اسلامی نمیخورد.
آقای مرعشی شما در پاسخ به این سوال بفرمایید که چرا دولت ائتلافی را شرکت سهامی میخوانند؟
مرعشی: من ابتدا از آقای بادامچیان تشکر میکنم. ایشان از دین جد ما حمایت کردند و ما لذت بردیم! بنده به ایشان ارادت دارم که همچنان از تفکرات ناب اسلامی دفاع می کنند. سیاست اداره یک کشور مبنایش پذیرش کلیاتی است که اصول اسلام را پذیرفته ولی در اداره کشور و تنظیم امورات، در سایه هدایت کلی اسلام، با عرف مواجه هستیم. ما مسلمانان، سیاست عرفی را به رعایت احکام اسلام منوط میدانیم.
این که گفتید در راستای موازین ایدئولوژیکی آقای بادامچیان بود؟
مرعشی: {با خنده} بله این در راستای همان سوالی بود که از بقالی پرسیدند، ربع داری؟ او هم گفت: داریم ولی نه با این غلظت!
دولت ائتلافی و وحدت حزبی هم با رعایت کلیاتی که دراسلام است، مطرح می شود. در نظام جمهوری اسلامی هم حزب موتلفه اسلامی داریم و هم حزب کارگزاران سازندگی، هم جامعه روحانیت مبارز بوده و هم مجمع روحانیون مبارز.
اگر بخواهیم با کفایت ترین دولت را سر کار بیاوریم که توان هدایت مردم به سمت قلههای پیشرفت را دارد، می توانیم دولت نیرومندتری با حضور افراد مختلف شکل بدهیم. من در مورد تشکیل دولت وحدت ملی با آقای هاشمی صحبت نکردم اما تجربهای که از دولت آقای هاشمی دارم، این است که دولتی با بالاترین کفایت با ترکیبی از افراد مختلف فعالیت میکند.
اما فراتر از بحث تشکیل دولت، من بحث زمینههای انتخاب یک رئیسجمهور را مهم میدانم که چطور منافع جمهوری اسلامی را تامین کنیم؟ برای اینکه موفق باشیم و کارها را بهینه و با کمترین هزینه پیش ببریم، راهش این است که در جمهوری اسلامی رقابت را جدی تر بگیریم.
اگر به دوران استقرار نظام جمهوری اسلامی برگردیم، اهتمام زیادی توسط نزدیکترین یاران امام از مقام معظم رهبری و آقایان هاشمی، بهشتی و موسوی اردبیلی و ... برای تشکیل حزب جمهوری اسلامی انجام شد که در دوران استقرار نظام خدمات منحصر به فردی در سالهای 60 ارائه داد. ما در آن زمان جوان بودیم و پا به زمین می کوبیدیم که «بهشتی بهشتی، خوب قانون رو نوشتی»
من معتقدم اگر در آن زمان به فکر رقیب حزب جمهوری اسلامی بودیم و حداقل دو حزب را سامان می دادیم که برای اداره کشور راهکار ارئه دهند، بهتر بود.
سال 76 مقام معظم رهبری انتخابات خرداد را یک حماسه خواندند. از نظر من سخن ایشان از این جهت مبارک نبود که ما {اصلاح طلبلن} پیروز شدیم. بلکه از این جهت مبارک بود که مردم انتخاب کردند. پس همانقدر آقای خاتمی محترم است که آقای ناطق محترم است. کاش ما در جبهه دوم خرداد همانقدر به رقیبمان اهتمام می کردیم که به خودمان می کردیم. نبودن یا کم بودن رقابت خسارت زیادی را متوجه کشور کرده است.
آقای احمدی نژاد و تیمش با هر تدبیری که برنده انتخابات شد، اگر جناح اصولگرا یا جناح اصلاح طلب به عنوان رقیب وی همچنان امکان حضور داشت، اوضاع بهتر بود. اما در این سالها منتقدی در قامت یک منتقد تمام عیار وارد نشده و نتوانسته از مسائلی پیشگیری کند. به همین دلیل اتفاقاتی در صحنه های مختلف روی داده است. در رفتارهای آقای احمدینژاد که منجر به رنجش نهادهای بالا دستی شد، می گفتم لازم نبود همه هزینههای هدایت یک دولت، را نهادهای اصلی نظام پرداخت کنند. آقایان بادامچیان و تاج زاده، نبوی و باهنر و لاریجانی که از شخصیت ها و گروهای سیاسی بودند، باید دولت را هدایت می کردند و اگر خطایی شد نظارت می کردند.
خلاصه بگویم که ساماندهی سیاست می طلبد که رقابت را در ایران جدی بگیریم. پیشنهاد تشکیل دولت ائتلافی یک عکس العمل است در برابر اقداماتی که از سوی دولت آقای احمدینژاد، علیه هر دو جناح صورت گرفته است. اقدامات دولت نهم و دهم علیه هر دو جناح آنچنان بوده که الان به عنوان یک راهکار کوتاه مدت، تشکیل دولت ائتلافی ارائه شده است. چون با حذف همه تجربه های ملی دولت های گذشته مواجه شدهایم.
این مناظره همچنان ادامه دارد.
/2929
نظر شما