یک استاد دانشگاه تهران با اشاره به اینکه اگر همایشی به نتیجه ای نرسد نفس برگزاری همایش بی معنا خواهد بود گفت: باید یک مؤسسه تحقیقاتی و علمی همایش هایی را که برگزار می شود بررسی کند و ببیند چه نتایجی از آنها حاصل شده و آیا نتایج همایش در اجرا قرار گرفته است.
دکتر بهرام امیراحمدیان در مورد اینکه آیا برگزاری همایش ها و نشست ها در حوزه علوم انسانی در کشور منجر به تعامل اندیشمندان و توسعه این علوم شده است گفت: در سالهای اخیر برخی از این همایش ها از اهدافشان دور شده اند. اصولاً در یک جامعه ای اگر در یک موضوع خاصی سؤالی مطرح شود که پرسش یا مسئله حل نشده داشته باشد این مشکل یا مسئله را به گردهمایی و مشورت جمعی می رسانند و در یک دایره علمی فنی و تخصص بیان می کنند.
وی افزود: همایش ها دارای وزن، ابعاد و اهداف خاص خودشان هستند که در کشور اروپایی به آن سمینار، کنگره، کنفرانس و سمپوزیوم می گویند که هر کدام معنای خاص خودش را دارد. در ایران به همه اینها همایش می گوییم که واژه صحیحی نیست زیرا همایش های مختلفی داریم باید ببینیم همایش چه است.
این استاد دانشگاه تهران ادامه داد: ابعاد مختلف مشکل در همایش بررسی می شود و هدف از آن نتیجه ای است که حاصل می شود اگر همایش به نتیجه ای نرسد نفس برگزاری همایش بی معنا خواهد بود. چرا باید این همه هزینه و وقت مردم را تلف کرد. آیا صرفاً نفس خود برگزاری همایش مهم است.
این نویسنده و مترجم اظهارداشت: در سالهای اولیه انقلاب مسائل و مشکلات زیادی در کشور بود که در آن سالها همایش های مختلفی برگزار می شد و در آنجا معروف بود که قطعنامه هایی صادر می کردند. نتایج همایش باید قابلیت اجرایی شدن داشته باشند اگر قابل پیاده شدن نباشند به هیچ دردی نمی خورند. در دور دوم ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد به خاطر جلوگیری از ریخت و پاش و پاسخگویی دولت از برگزاری همایش های بین العملی گزاف ممانعت شد که این اقدامی پسندیده بود.
امیر احمدیان در مورد مقایسه همایش های داخلی با خارج از کشور تصریح کرد: اغلب همایش های داخلی با مشکل صوت و صدا و نور و کم آمدن میهمان و سخنران کلیدی و تأخیر آغاز همایش همراه است در حالیکه در خارج همایش ها سروقت شروع شده و سروقت تمام می شود و مشکلات نور و صدا و تصویر ندارند.
استاد دانشگاه تهران تصریح کرد: باید برگزاری همایش ها از طرف یک سازمانی مستند سازی بشود تا از تجربه هر برگزاری در برگزاری دفعات بعدی استفاده بشود. یعنی مشکلات همایش قبلی را نباید تکرار کرد.رفع گیرها نکته اساسی برگزاری همایش ها است که باید به آن توجه بشود.سرو سامان دادن به همایش و ارائه طریق افکار و اندیشه ها مهمترین کار همایش است.
وی عنوان کرد: در برخی موارد اصل همایش فدای ظاهر آن می شود بعنوان مثال به سخنران می گویند دیگر کافی است و شما وقت ندارید حال اگر موضوع همایش وقت بود چرا همایش را برگزار می کنیم وقت کافی ندادن به سخنرانان زیبنده هیچ همایشی نیست البته می دانم که محدودیت هایی وجود دارد و گرفتن وقت استادی برای ارائه بحثی دیگر است اما چه بهتر است که وقت اضافی برای سخنرانان منظور کنیم.
امیراحمدیان افزود: برای بهره وری همایش اول از همه باید بررسی شود که اصل برگزاری این همایش آیا لازم است یا نه؟دوم آیا از راه های دیگری می شود به نتایج این همایش دست یافت یانه زیرا متحمل این همه هزینه و گرفتن وقت اساتید و افراد نشویم.
وی ادامه داد: اگر یک مؤسسه تحقیقاتی و علمی همایش هایی که برگزار می شود را بررسی کند و ببیند چه نتایجی از آنها حاصل شده است آیا نتایج همایش در اجرا قرار گرفته اند که برگزاری همایش رفع آن مشکل بوده است ، این کار را تا کنون در ایران من ندیدم که اتفاق بیفتد.
این استاد دانشگاه تهران یادآورشد: برخی همایش های بین المللی را برای جایگاه و حفظ پرستیژ منطقه ای خود برگزار می کنیم که هدف نفس برپایی خود همایش است نه آن چیزی که از آن حاصل می شود یا در راستای هدف برگزاری آن بوده باشد.
62303/
نظر شما