واقعيت اين است كه در نگاهي اجمالي به كارنامه صدا و سيما طي سال‌هاي گذشته در بعد كيفي، متأسفانه عملكرد اين سازمان به عنوان "رسانه ملي" نقطه ضعف‌هاي فراواني دارد و اين نقطه ضعف‌ها در اكثر برنامه‌هاي خبري و سياسي مشهودتر است. برخي برنامه‌هاي خبري صدا و سيما در سال‌هاي اخير همواره به مثابه بيانيه يك حزب سياسي عمل كرده‌اند و در بسياري از برنامه‌هايي كه تحت عنوان ميزگرد و يا گفتگو به روي آنتن مي‌رود، افراد خاصي كه تعلق به يك جناح و تفكر سياسي دارند مدعوين اصلي اين برنامه‌ها مي‌باشند. اين عملكرد با انتظاري كه قانون اساسي از "رسانه ملي" براي فراهم كردن زمينه برخورد انديشه‌هاي متفاوت دارد سازگاري نداشته و منطبق نيست و به مقتضاي سياست بنياني نظام جمهوري اسلامي ايران كه فرصت دادن به افراد فهيم و مطلع با سلايق گوناگون است نيز عمل نمي‌كند.
اينكه صدا و سيما به مثابه ابزار يك تفكر خاص سياسي اقدام به تهيه برنامه‌هايي نمايد و يا به ارگان خبرپراكني و تبليغاتي اشخاص و جناح‌ها تبديل شود با رسالت اين سازمان به عنوان "رسانه ملي" در تضاد است و بالا بردن تعداد شبكه‌ها با چنين وضعيتي چيزي را عوض نمي‌كند حتي اگر به بيش از صد شبكه برسد. صدا و سيما بايد در كنار افزايش تعداد شبكه‌هاي خود از نظر كمي، فكري هم براي ارتقاء كيفي عملكرد خود بنمايد.
رسانه ملي بايد طوري عمل كند كه همگان ملي عمل كردن آن را احساس كنند. صدا و سيما، بايد بلندگوي نظام باشد نه احزاب و گروه‌ها و جناح‌هاي سياسي. عملكرد صدا و سيما بايد در تمام زمينه‌ها بگونه‌اي باشد كه مردم همين واقعيت را احساس كنند. تنها در اين صورت است كه "رسانه ملي" مي‌تواند همواره مورد اعتماد مردم باشد و به جايگاه واقعي خود دست يابد.
/2929
نظر شما