اسکار؛ دو پرده دیگر

اسکار - 4
«مرد کاغذی» Paperman / جان کارز
یک: اسکار امسال -حداقل برای ما ایرانی‌ها - این قدر درگیر «آرگو» شد که بخش‌های دیگر را فراموش کردیم.

دو: امسال جایزه بهترین انیمیشن کوتاه به «مرد کاغذی» رسید. («مرد کاغدی» ترجمه بی‌مزه‌ای است، ولی چاره‌ای ندارم. پیشنهاد بدهید.) 

سه: «مرد کاغذی» شش هفت دقیقه بیشتر زمان ندارد؛ دیالوگ ندارد و سیاه و سفید است؛ ولی به جایش عشق دارد و شور.

چهار: خلاصه داستان؟ برای یک داستان هفت دقیقه‌ای که نمی‌شود خلاصه داستان تعریف کرد. 

پنج: اگر از «کازابلانکا» خوشتان می‌آید و اگر از فیلم «آرتیست» لذت برده‌اید، این هم در‌‌ همان مایه‌هاست.

شش: بیشتر از این بنویسم از مدت زمان خود فیلم بیشتر می‌شود. چرا وقتتان را بگیرم؟
 

------------------------
 

اسکار - 5
«زندگی پی» / آنگ لی
یک) هنوز «زندگی پی» را ندیده‌اید؟ ‌ای بابا! پس چه می‌کنید؟ این مهم است!

دو) «زندگی پی» نامزد 11 جایزه اسکار بود و چهار جایزه بهترین کارگردانی، فیلمبرداری، موسیقی و جلوه‌های تصویری را گرفت. تنها جایزه‌هایی که تقریبا مخالفی نداشت. اما جایزه‌ها مهم نیستند. خود فیلم را بچسبید. این مهم است.

سه) فیلم در اصل، سه‌بعدی است. این مهم نیست. 

چهار) فیلم را آنگ لی ساخته. کارگردان تایوانی‌تبار ساکن آمریکایی که هشت سال پیش برای فیلم «کوهستان بروکبک» اسکار گرفته بود. ما بیشتر دو فیلم «هالک» و «ببرخیزان، اژدهای پنهان» او را می‌شناسیم. این هم مهم نیست.

پنج) فیلم اقتباسی است از کتاب «زندگی پی» (نوشته یان مارتل) که پیش از این، در ایران از سوی نشر علم و با ترجمه گیتا گرکانی به چاپ رسیده‌است. این هم مهم نیست.

شش) زندگی پی درباره نوجوانی است، هندی و فرزند یک صاحب باغ وحش، که کشتیشان گرفتار توفان می‌شود و او می‌ماند در یک قایق، به همراه یک کفتار، یک میمون، یک گورخر زخمی و یک ببر بنگال؛ و سرانجام با این ببر تنها می‌شود. فیلم، شرح 227 روز این دو، روی آب است. با یک نوجوان و یک ببر (گیریم گاهی دیجیتالی)، یک شاهکار ساختن، سخت نیست؟ این خیلی مهم است. 

هفت) فیلم نوعی «رابینسون کروزو» امروزی است. این هم مهم نیست. 

هشت) فیلم، همه غریزه‌های انسانی را پیش رویتان می‌گذارد. ترس، غرور، عقل، عشق، اراده، غم، ناامیدی، شادی،.... این مهم است. نوجوان فیلم، از همه مذاهب موجود گذر می‌کند و بالغ می‌شود. این هم مهم است. 

نه) فیلم، هند را یکسره زیبا، آرام، رویایی و بهشت‌گونه نشان می‌دهد.‌ای کاش یک لابی می‌کردیم تا آنگ لی فیلمی این گونه در ایران بسازد. از تصویر بیابان و شتر و فقر، به نشانه ایران، خسته شدیم. این خیلی مهم است. 

ده) از آن فیلم‌هایی است که باید روی پرده دید. اما از آنجایی که در ایران، در سینما فعلا فقط می‌توانید «یک سطر واقعیت» و «دزدان خیابان جردن» را ببینید، یک دی‌وی‌دی با کیفیت بگیرید، بروید خانه. بدون کیفیت، متوجه نمی‌شوید که چرا این فیلم برای فیلمبرداری اسکار گرفته. در زمان پخش فیلم هم، حتما صدای فیلم را بلند کنید و.... 
از سینما... لذت ببرید! 
این از همه چیز مهم‌تر است.

بخش اول این یادداشت را اینجا بخوانید.

5858