بهروز افخمی سازندهٔ سریال به یادماندنی «میرزا کوچک خان جنگلی» است؛ سریالی در ژانر اجتماعی، تاریخی و حادثه‌یی که سال 66 از شبکه یک سیما پخش شد و پس از سال‌ها جزو اولین سریال‌هایی بود که احیاء شد و این روز‌ها نیز شاهد پخش آن هستیم.
او این روز‌ها هم سریال عملیات 125 را در ژانری کاملا متفاوت برای تلویزیون کارگردانی کرده است. بخش‌هایی ازگفت‌و‌گوی این کارگردان را به نقل از خبرگزاری ایسنا می‌خوانید:
-تلویزیون با آن سال‌هایی که سریال «میرزا کوچک خان» ساخته شد، خیلی فرق کرده است؛ یعنی اهداف تجاری در جهت فروش تبلیغات بر تلویزیون حاکم شده است.
-اگر فرصت کنم یک بار دیگر «میرزا کوچک خان جنگلی» را بسازم سعی می‌کنم آن را با حساسیت و صرف وقت بیشتری بسازم. زمانی که در مجلس بودم احتیاج نبود برای تلویزیون کاری کنم.
-سینما و رادیو شأن بالاتری نسبت به تلویزیون دارند و با حیثیت‌ترند، اما خوب تلویزیون با جمعیت‌های عظیم میلیونی تماس می‌گیرد، بعضی وقت‌ها که کار خوبی بلد باشی و فیلم و سریال خوبی بسازی می‌توانی مردم را جلب کنی طوری که کارشان را تعطیل کنند. اما خود دستگاه و خود رسانه آن شأن و حیثیت سینما و رادیو را ندارد.
-در حال حاضر امکانات فیلمبرداری با دوربین‌های دیجیتال بهتر شده است، می‌شود با خیال راحت‌تر و با تعداد دوربین بیشتر یا بدون ترس از مصرف نگاتیو، فیلمبردرای کرد و حتی نتایج بهتری گرفت. در نتیجه از لحاظ تدارکات و امکان استفاده از گروه بزرگ و متخصصان باتجربهتر، شرایط حال حاضر بهتر است. ولی فکر می‌کنم تلویزیون با آن سال‌هایی که سریال «میرزا کوچک خان» ساخته شد، خیلی فرق کرده است؛ یعنی اهداف تجاری و در واقع در جهت فروش تبلیغات بر تلویزیون حاکم شد. حال ساختن سریال‌هایی که گران قیمت باشد و یکی از موضوعات مذهبی را در نظر نگرفته باشد، به گونه‌ای خیلی سخت شده است.
-سریال «میرزا کوچک خان» در این 20 سال و اندی بار‌ها پخش شده است؛ پخشی که از یک سال اخیر شروع شد همزمان بود با اصلاح نور و رنگ که این کار طبق معمول با بی‌تجربگی صورت گرفت. به جهت اینکه از اولین سریال‌هایی که دیجیتال می‌شود و اصلاح نور و رنگ می‌شود، بود.
یک مقداری به هر حال تمیز شده ولی در عین حال یک مقدار افت کیفیت داشت. به هر حال فکر می‌کنم چیزی که در حال حاضر پخش می‌شود بهتر از چیزی است که چند سال پیش پخش می‌شد.
-فکر نمی‌کنم اگر اکنون این سریال را بسازم خیلی تغییر زیادی در آن بدهم، غیر از اینکه برخی صحنه‌ها به دلیل عجله‌ای که داشتیم حق مطلب در آن به خوبی ادا نشد و اگر فرصت کنم یک بار دیگر سعی می‌کنم با حساسیت و صرف وقت بیشتر بسازم.
- فعالیت سیاسی را به کلی کنار گذاشته‌ام و قصد انجام هیچ کاری را در این باب، ندارم.
-زمانی که در مجلس بودم احتیاج نبود برای تلویزیون کاری کنم. تلویزیون در واقع از نهادهای خارج از حیطه کنترل و مدیریت دولت و مجلس است، در واقع تحت نظر مقام رهبری است و می‌توان گفت استقلال دارد.
-به نظرم ما برای ایجاد رقابت باید به تاسیس تلویزیون‌های خصوصی اقدام کنیم. اگر تلویزیون این همه وسیع نباشد و شکل انحصاری نداشته باشد، باید کاری کنیم؛ البته زمانی که نماینده بودم کوشش‌هایی کردم و در حال حاضر هم کوشش می‌کنم تا به جایی برسیم اما اصل مطلب همین است که تلویزیون دولتی یعنی تلویزیون حکومتی؛ تلویزیونی که الان طبق قانون تحت نظارت سه قوه است ولی از قوای سه‌گانه جداست، اما به هر حال به حکومت تعلق دارد.
-تلویزیون نباید تبلیغات پخش کند، به هدف‌های مشخص فرهنگی، آموزشی و هدف‌هایی داشته باشد که در همه جای دنیا تلویزیون‌های دولتی دارند.
-در حال حاضر در تلویزیون نه تنها مشکل بودجه وجود دارد، بلکه به هم ریختگی وضعیت اقتصادی و فشاری که روی واحدهای تولیدی است، از طرفی باعث می‌شود که نتوانند تبلیغ هم کنند. باید فکری به حال تلویزیون کرد به گونه‌ای که از درآمدهای تجاری بی‌نیاز باشد.
-فیلمنامه‌ای داشتم دربارهٔ آزادسازی آبادان،؛ یعنی شکست حصر آبادان که برای 20 سال پیش است اما تاکنون هیچ کسی جرأت نکرده است روی آن سرمایه‌گذاری کند به جهت اینکه اگر ساخته شود جزو فیلم‌های خیلی گران است.
- الان بهترین فرصت است برای پر کردن سالن‌های سینما، سالن‌ها خالی است. حداقل سالن‌ها کیفیت خوبی دارد یعنی صدا و تصویر خوبی دارد و نسبت به دو سال پیش خیلی بهتر شده است. فیلمسازان حداقل می‌توانند برای بچه‌های خود فیلم بسازند. با توجه به اینکه می‌گوییم فیلم‌ها زیادی سانسور می‌شوند و فشار زیادی را متحمل می‌شوند، برای بچه‌ها فیلم بسازند و سالن‌های سینما را برای بچه‌ها پر کنند و از این امکانات فنی که تاسیس شده استفاده کنند. چرا نباید مورد توجه قرار بگیرد، من که در فکر این هستم فیلم سینمایی بسازم.
-در حال حاضر سریالم با عنوان عملیات 125 از تلویزیون پخش می‌شود که قسمت‌های آخرش بیشتر ساخت خودم است. سریال‌های دیگر هم اگر موضوع جذابی باشد خیلی دوست دارم کار کنم. وقتی که برای تلویزیون کار می‌کنم دنبال موضوعاتی هستم که اکشن یا حرکت زیاد داشته باشد. اگر یک همچنین موضوعاتی داشته باشم به سراغش می‌روم به جهت اینکه به ساخت صحنه‌های اکشن علاقمندم؛ البته اینکه می‌گویم به صحنه‌های اکشن علاقمندم به این معنی نیست که از اول تا آخر فیلم صحنه اکشن باشد.
-فیلمسازی در تلویزیون نسبت به سینما مثل این است که شما رمان بنویسید. وقتی برای سینما کار می‌کنید انگار یک داستان کوتاه می‌نویسید. داستانی که در یک جلسه می‌شود خواند. در حد 50 و 60 صفحه که در یک ساعته و نیمه می‌شود آن را خواند؛ بنابراین کار کردن در تلویزیون با سینما خیلی فرق می‌کند. من فکر می‌کنم به عنوان رسانه، تلویزیون بین سینما و رادیو قرار دارد. یعنی بیشتر نزدیک به رادیو است تا سینما! در حال حاضر آنچه که از یک سریال یا فیلم تلویزیونی در خانه دریافت می‌شود، صداست. به گونه‌ای که بعضی وقت‌ها تماشاگر در آشپزخانه است و فقط صدا را دارد و از طریق آن کار را دنبال می‌کند.
-سینما و رادیو شأن بالاتری نسبت به تلویزیون دارند و با حیثیت‌ترند. اما خوب تلویزیون با جمعیت‌های عظیم میلیونی تماس می‌گیرد، بعضی وقت‌ها که کار خوبی بلد باشی و فیلم و سریال خوبی بسازی می‌توانی مردم را جلب کنی طوری که کارشان را تعطیل کنند. اما خود دستگاه و خود رسانه آنشان و حیثیت سینما و رادیو را ندارد.
-تا موقعی که تلویزیون‌های خصوصی تاسیس نشده‌اند و در واقع امکان تجاری از طریق درآمدهای تبلیغات برای بخش خصوصی فراهم نشده، نمی‌شود تولید انبوه یک سریال را برای یک شبکه جدید دولتی مثل تماشا تصور کرد؛ چون بودجه‌اش از کجا قرار است بیاید؟ اگر تبلیغات نشان دهد علاوه بر اینکه رقیب شبکه‌های دیگر می‌شود، باعث کم شدن آمار تبلیغاتی شبکه‌های دیگر هم می‌شود.
-صدا و سیما به لحاظ قانونی مجموع این درآمد تبلیغاتی را حق ندارد خودش استفاده کند و باید به حساب خزانه بریزد و بعد از اینکه پول به حساب خزانه ریخته شد، مثلا در ردیف بودجه تلویزیون ممکن است به حساب بیاید؛ بنابراین دیگر انگیزه‌ای برای تلویزیون باقی نمی‌ماند که یک شبکه جدید درست کند که تازه برای آن شبکه جدید که جزو شبکه‌های اصلی هم نیست، پول خرج کند و سریال بسازد. اگر هم قرار است سریال ساخته شود در شبکه‌های اصلی که مخاطب بیشتر است بهتر است ساخته شود.
-بهروز افخمی در پایان از برادرش علیرضا افخمی گفت که هم به کار فیلم علاقمند است اما نجاری را بیشتر دوست دارد و خاطرنشان کرد: علیرضا 20 سال پیش نجار بود و نجاری داشت، یک مغازه نجاری داشت ولی بعد از اینکه به کار کشیده شد و از او خواستند که کار کند معلوم شد که به کار کارش خوب وارد است. علیرضا الان سال‌هاست که می‌خواهد فیلم سینمایی بسازد اما فرصت نمی‌کند به دلیل اینکه هر سال از یک سریال به سریال دیگر می‌رود.
57247
نظر شما