دکتر داوری معتقد است: "شعر و هنر یک امر تفننی و امری عرضی در تاریخ نبوده است و شاعر، شاهد و گواه زمان است. به گواه، نمی‌گویند که چه بگوید و چگونه نگوید."

دکتر رضا داوری، فیلسوف و رئیس فرهنگستان علوم در گفت وگو با خبرآنلاین گفت: " ما باید بپرسیم چه نیازی به شعر داریم و چرا نیاز داریم و بودن و نبودن شعر در روابط و مناسبات مردمان و زندگی مدنی آنان چه اثری دارد؟ چه نیازی اصلا به هنر داریم؟ هنر تزئین است یا شرط قوام زندگی"
این فیلسوف معاصر کشورمان ادامه داد:" اصلا زبان با شعر آغاز می‌شود و چون باهم بودن آدمیان با زبان محقق می‌شود، شعر، زبانِ آغازِ باهم بودن و راستی و دوستی است. حالا اگر روی این امر تامل کنیم و نوع نگاه مان به هنر عوض می شود."
رئیس فرهنگستان علوم که اثر تازه اش با عنوان «شعر و همزبانی» در بیست و ششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه شده می گوید: « در این کتاب جدیدم هم نوشته ام که مثلا شاعر، شاهد و گواه زمان است. به گواه، نمی‌گویند که چه بگوید و چه نگوید و چگونه بگوید، بلکه به سخن او گوش می‌دهند و اگر تلخ و دشوار نیز بگوید، دشواری و تلخی گفته‌اش را تحمل می‌کنند و توجه کنیم که شاعر شاهد و گواهی نیست که بتوان گواهی او را با تکذیب بی‌اثر کرد؛ گواهی شاعر دیر می‌پاید و پایدار می‌ماند».
/6262

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 291358

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 7 =