سعید ابوطالب کارگردان و مشاور معاون امور استان‌ها در صداوسیما در یادداشتی درباره نقش صداوسیما در انتخابات نوشت:
نقش صداوسیما در انتخابات ریاست جمهوری 88 با دوره‌های قبل متفاوت بود. ایده مناظره دوطرفه بین نامزد‌ها که در دوره پیش مطرح و عملی شد، خلاقانه بود و پر از جسارت. مناظره‌ها تبعات وسیعی داشت و البته هنوز هم دارد. اینکه مدیران سازمان به این نتیجه رسیدند که بین نامزد‌ها مناظره برگزار کنند، اتفاق خوبی بود، اما می‌شد مناظره‌ها را خیلی بهتر اجرا کرد. اگر روی چگونگی پیاده کردن طرح مناظره و نحوه اجرای آن بیشتر فکر و برنامه‌ریزی می‌شد، مناظره‌ها بهتر اجرا می‌شد.
جریان مناظره‌های سال 88 بدون سناریو پیش رفت. مدیران سازمان برای مناظره‌ها تحلیل و برنامه نداشتند و به خاطر همین مناظره‌ها خدمت زیادی به جریان انتخابات نکردند. فضای مناظره‌ها خیلی داغ و احساسی شد، در حالی که می‌توانست کارکرد بهتری داشته باشد. من به واسطه داشتن سمت مشاور در صداوسیما، سازمان را از نزدیک می‌شناسم. صداوسیما باید در جریان تبلیغات نامزد‌ها بی‌طرف باشد و بی‌طرف نمایی کند هرچند صداوسیما تلاشش را برای بی‌طرف بودن می‌کند، اما ممکن است نتیجه چیزی دیگری باشد. اینکه صداوسیما بخواهد فضای مناسبی برای تبلیغات انتخاباتی درست کند و خودش از محکوم شدن به سوگیری مصون بماند، کار سخت و پیچیده‌ای است.
رسانه ملی بسیار گسترده و بزرگ است؛ ده‌ها شبکه دارد و عوامل انسانی زیادی در کار تولید برنامه‌ها دخیل هستند و هر کدام برای خودشان نظری دارند. با این وجود، دور ماندن از سوگیری کار سختی است و نباید انتظار بی‌طرفی صد درصدی از صداوسیما داشته باشیم. نیت سازمان در دور قبل این بود که کارش بی‌طرفی باشد و مخاطب وقتی برنامه‌ها را می‌بیند احساس کند رسانه به هیچ شخص یا جریان خاصی گرایش ندارد، اما این نتیجه در عمل به دست نیامد و بعضی مخاطبان حس کردند رسانه ملی بی‌طرف عمل نکرده است.
این قضاوت، دور از انصاف بود. همیشه برخی مخاطبان معترض هستند. برای مثال، منتقدان دولت می‌گویند رابطه دولت و صداوسیما خوب است و صداوسیما در جهت منافع دولت کار می‌کند، اما دولتی‌ها معتقدند صداوسیما نسبت به دولت عملکرد خوبی ندارد از فعالیت‌های دولت انتقاد می‌کند، از انعکاس کوچک‌ترین چیز‌ها هم نمی‌گذرد و دولت را کلافه کرد است. بنابراین قضاوت شما درباره عملکرد رسانه ملی بستگی به این دارد که شما مخاطب کدام برنامه‌ها باشید و چه سلیقه‌ای داشته باشید.
انتخاب دکتر پور‌حسین به عنوان مجری مناظره‌های سال 88 بهترین کار بود. او هنگام اجرای مناظره‌ها، کلامی نگفت که به نظر برسد از مسیر بی‌طرفی خارج شده و دارد سوگیری می‌کند، اما بعضی نامزد‌ها شأن رسانه را حفظ نکردند و پا را از حد فراتر گذاشتند. مجری مناظره در جایگاهی نیست که بخواهد جلوی حرف زدن نامزد‌ها را بگیرد. اشکال کار اینجا بود که برای همه اتفاقات احتمالی در مناظره‌ها، سناریو وجود نداشت.
صداوسیما با تجربه‌ای که از سال 88 اندوخته، برای انتخابات پیش‌رو برنامه‌ریزی بهتری دارد و تلاش می‌کند علاوه بر حفظ جذابیت مناظره‌ها، کارکرد آنها را هم بهبود ببخشد. رسانه ملی، ابزار مدرن، فراگیر و گسترده‌ای است که در درسترس نامزد‌ها قرار گرفته است. اگر فرصت حضور در تلویزیون عادلانه تقسیم شود، عدالت خبری ایجاد می‌شود. نفس اینکه فرصت مناسبی در اختیار نامزد‌ها قرار بگیرد، خوب است. فرصت تبلیغاتی نامزد‌ها از نظر کمی هم افزایش پیدا کرده است. مناظره‌ها هم باید جذابیت و کشش داشته باشند و هم اینکه بی‌طرفانه برگزار شوند. البته رسانه ملی در هر صورتی به سوگیری متهم می‌شود. همانطور که در فوتبال تیم بازنده همیشه به قضاوت داور اعتراض دارد، نتیجه انتخابات هم هرچه باشد رسانه ملی به سوگیری متهم خواهد شد.
58301
نظر شما