به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛با نزدیک شدن به مرداد ماه و روی کارآمدن دولت جدید،یکی از مهمترین نکاتی که پیش روی ورزش کشور قرارخواهد گرفت؛انتخاب وزیر ورزش است. کلیدی ترین پست در معقوله ورزش که می تواند نقش تعیین کننده ای را در چالش های پیش رو داشته باشد.چالش هایی که کم نیستند و عدم رسیدگی به آنها می تواند ضربه های بزرگی را در عرصه های بین المللی به ورزش ایران وارد کند.از تعلیق در رشته های مختلف گرفته تا از دست دادن کرسی های متفاوت.به گفته دکتر عزیزی خادم،وزیر ورزش هر کس که هست باید دو ویژگی مهم داشته باشد.یکی نزدیک بودن به رییس جمهور و دیگری برقراری ارتباطی نزدیک با مجلس.
یعنی داشتن این دو ویژگی مهم می تواند چالش های پیش روی ورزش را کم کند؟
این روزها ورزش ما با بحث بودجه ناکافی روبرو است.بحثی جدی که واقعا جوابگوی برنامه بلند مدت ورزش نیست.به عقیده بنده وزیری باید روی کار بیاید که علاوه بر رابطه نزدیک با رییس جمهور،قدرت هماهنگی با مجلس را هم داشته باشد.این اتفاق ها می تواند سطح اعتبارات را افزایش دهد.با شرایط فعلی که در ورزش پیش آمده(نتیجه گیری های خوب تیم های مختلف)سطح توفعات هم بالا رفته است.وزیر جدید می تواند با استفاده از متمم با اصلاحیه،بودجه را افزایش دهد.بودجه پاشنه آشیل وزارت ورزش است.
اما ویژگی های دیگر هم هستند که می توانند تاثیر زیادی در روند رو به رشد ورزش داشته باشند.
استقلال فدراسیون ها هم نکته بدی است که ضرورت دارد.فدراسیونها به صورت نهاد مدنی مستقل اداره می شوند.باید شرایطی فراهم شود که مداخله قدرت های ذی نفوذ به حداقل برسد.این مداخله ها در مجامع بین المللی به ضرر کشور تمام می شود.
شما در انتخاب وزیر ورزش،اشاره ای هم به کمیته المپیک کرده بودید.
دقیقا،من می گویم که کمیته المپیک نباید حیات خلوت چهره های سیاسی باشد.رییس کمیته المپیک هم باید فردی با تجربه و با سابقه ای ورزشی باشد.فرقی هم نمی کند که قبل معاون وزیر بود یا رییس کمیته المپیک،مهم ورزشی بودن این فرد و تخصصی که دارد است.کمیته ملی المپیک،نهادی مستقل و بین بخشی است که سه ضلع را در زیر مجموعه اش دارد.یکی وزارت ورزش،یکی فدراسیون ها و دیگری همان IOC است.کار کمیته هم تنظیم روابط بین این سه نهاد برای توسعه ورزش قهرمانی است.من عقیده دارم که یکی از کار ویژه های کمیته ملی المپیک که کمتر از وزارت ورزش هم نیست،دیپلماسی ورزشی است که در دل همین کمیته جا دارد.
اما در ماه های اخیر اتفاقاتی در ورزش افتاده است که جایگاه برخی ازرشته ها در روابط بین المللی را به خطر انداخته است.مثل کشتی که....
متاسفانه برخی از رفتارهای غیر مسئولانه،منجر به این اتفاق شده است.اتفاقی که باعث تضعیف جایگاه بین المللی می شود.ورزش زبان برقراری دیپلماسی است و به عنوان یکی از شاخصه های رشد مطرح می شود.من می گویم باید حوزه مدیریت بیشترتقویت شود.مثلا همان کشتی.وقتی به خاطر فقدان هماهنگی حاشیه برایش ایجاد می شود نتیجه اش می شود اختلاف.اگر حوزه ها در یک محور باشند می توانند بیشتر کمک کنند تا ورزش از چارچوب بین المللی خارج نشود.شک نکنید اگر برنامه ای نداشته باشیم ممکن است این مشکلات در برخی دیگر از رشته های مدال آور هم به وجود بیاید.
شما راهکاری برای اینکه این اتفاق نیفتد پیشنهاد دارید؟
وزارت ورزش می تواند با ایجاد روشی مفید گام های موثری بردارد.همکاری با وزارت علوم،دانشگاه آزاد و آموزش و پرورش.باید از تمام این پتانسیل ها استفاده شود.الان موضوعی که وجود دارد این است که آموزش در ورزش به صورت استاندارد وجود ندارد.
البته آقای کیومرث هاشمی جرقه این کار را از سال های قبل زده است.
بله،اما آن بنده خدا از ظرفیت های کمی استفاده می کند.باید کار را تا جایی پیش ببریم که در تمام مقاطع تحصیلی از ظرفیت های موجود استفاده کنیم.در ژاپن دانش آموزان 6 ساعت در هفته تمرین می کنند و در آمریکا 5 ساعت.در حالی که در ایران این رقم زیر دو ساعت است.این اتفاق ناشی از نبود کیفیت و نظام ارزشیابی است که باید با همکاری بین بخشی تقویت شود.
اجرا شدن اصل 44 چه کمکی می تواند در توسعه ورزش داشته باشد؟
اصلا 44 فضای حقوقی را فراهم کرده است.وقتی عالی ترین مقام کشور به امر خصوصی سازی تاکید دارد ما هم باید از این قرصت استفاده کنیم.الان دست ما باز است.قریب به اتفاق خیلی از باشگاه ها در ایرن زیان ده هستند.شک نکنید که اگر آنها در خدمت بخش خصوصی باشند قطعا به شرایط سود دهی خواهند رسید.
اما نگاه دولتی به باشگاه ها شرایط را متفاوت کرده است.من می گویم دارد دیر می شود.حتی اگر فرصت کافی هم نیست 51 درصد از سهام به بخش خصوصی واگذار شود و دولت با 49 درصد سهم دیگر پشتیبانی کند تا به بخش سود دهی برسد.من می خواهم در همین جا بحث دیگری را مطرح کنم که تامین شغلی، اجتماعی و دانش افزایی ورزشکاران است.باید اولویت بندی شود.الان والیبال و بسکتبال را ببینید که برای ایران افتخار آفرینی می کنند.باید مسائل اجتماعی ،تامین مسکن و دانش افزایی برای انها فراهم شود.ما می توانیم ورزشکاران،مدیران و مربیان را به خارج از کشور اعزام کنیم تا تجربه کسب کنند.
شما چه ویژگی هایی را علاوه بر دو ویژگی ذکر شده برای وزیر ورزش لازم می دانید؟
هر شخصی که قرار است وزیر شود باید توجه ویژه ای به نقاط محروم کشور داشته باشد.آنها هم جزوی از این کشور هستند.کشور برای آنها هم هست.هنوز خیلی جاها در ایران وجود دارند که بوی فقر می دهند.توجه رییس جمهور به این الزامات خیلی مهم است.هر کس شجاعت عبور از گفتمان سنت گرایی در مدیریت ورزش را داشته باشد موفق است.ضمن اینکه باید ملاحظه استفاده کردن از تجربیات پیشکسوتان را هم در راس قرار بدهد. درهمین زمینه ایجاد گفتمان علمی مبتنی بر سرمایه اجتماعی در ورزش هم در نظر گرفته شود.توجه به ورزش به عنوان نهادی مدنی که واسطه ای بین دولت و حاکمیت است.مردم باید به گونه های متفاوت در فعالیت های اقتصادی در ورزش مشارکت داشته باشند.در شرایط موجود به خاطر مداخله دولت،تمرکز گرایی و بی ثباتی مدیران فضای امنی برای این مشارکت فراهم نیست.به نظر من در صورت رعایت این الزامات،ورزش ملی به تجارتی پر سود تبدیل خواهد شد.
ویژگی ها خاص دیگری که...
من اعتقاد دارم،آدمی که وزیر می شود باید چند وجهی باشد.باید نگاهی اقتصادی و اجتماعی به ورزش داشته باشد و حتما سابقه مدیریت در کارنامه اش دیده شود.تحصیلات آکادمی هم از دیگر موضوعات مهم است.روابط و قدرت را بشناسد و بتواند یک هارمونی را ایجاد کند.به عقیده من بخش جوانان که به وزارت ورزش چسبیده است باید مثل سابق جدا شود.این سازمان در این شرایط است که می تواند پررنگ تر جلوه بدهد.الان سازمان توسعه و تجارت که به صورت مستقل کار می کند زیر نظر وزارت صنایع و معادن است.اشکالی ندارد که سازمان ملی جوانان مثل قبل اداره شود اما زیر نظر وزارت ورزش.یعنی درعین استقلال بتواند رابطه ای قوی را هم داشته باشد.ورزش و جوانان مکمل هم هستند و می توان توسط آنها کارهای بزرگی انجام داد.بخش ورزشی به خاطر ظرفیت های ویژه ای که در افکار عمومی دارد و با غرور ملی رابطه ای مستقیم دارد همیشه پر رنگ نشان داده شده است.این مفید است اما نباید مانع توجه بنیادین و استراتژیک به موضوع جوانان شود.امروزه رکن توسعه،توسعه انسانی در جهان است.درادبیات توسعه اصطلاحی به عنوان انسان محور رایج است.قطب اصلی و شالوده اصلی توسعه انسانی جوانان هستند.باید شرایطی را فراهم کرد که این نسل جوان توانایی و انگیزه مهارت برای اداره کشور را داشته باشند.این نکته مهمی است و من فکر می کنم باید به این موضوع پرداخته شود.
در روزهای اخیر از اسامی زیادی برای تصدی پست وزارت ورزش نام برده شده است.نظر شما درباره وزیر احتمالی ورزش چیست؟
امیدوارم فرد شایسته ای در این پست قرار بگیرد.همه این عزیزان محترم هستند.البته با توجه به شناختی که من از دادکان،هاشمی طبا و فائقی دارم این سه چهار گزینه لایق هستند.بقیه را هم دورادور می شناسم.هر کس بیاید مهم نیست،مهم آبادانی ایران است.من باز هم می گویم که دارد دیر می شود.کشوری جوان با عقبه های سیاسی اخیر که در بدوش جوان ها بودند باید دست به کار شود.ما یک رسالت بیشتر نداریم و آن آبادانی ایران است.مهم این نیست که چه کسی انتخاب می شود مهم رسیدن به هدف ملی است.هر کس در این راه قرار گرفت باید با تمام وجود به او کمک کرد.من خودم آمادگی کمک کردن را دارم و از هیچ کاری دریغ نمی کنم.
251 41
نظر شما