این مهم هنگامی برجسته می‌شود که بدانیم یکی از نقاط ضعف نه تنها رقیبان انتخاباتی رئیس جمهور بلکه دولت گذشته نیز نداشتن عقبه‌ای بود که در بالا یاد شد. در واقع اگر شمار بالای رسانه‌های مکتوب (اعم از روزنامه‌ها و مجلات و...) و مجازی در اختیار دولت وقت و دیگر رقیبان انتخاباتی را صرفا در داشتن ابزار تبلیغاتی به شمار آوریم اما آنچه این مهم را کارامد می‌کرد، محتوی انتشاراتی آنها بود؛ محتوایی که هنر چه‌نوشتن و چه پیامی را برای مخاطبان تبیین و تحلیل کردن در بستری از تأثیر گذاری بروز می‌داد.
وضع بالا ناشی از دو علت اصلی بود: نخست، برخی رقیبان انتخاباتی با لحاظ ابزاری که به نظر آنان قدرت محسوب می‌شد، خود را از تربیت و یا بکارگیری نیروهای کارامد در عرصه اتباطات و رسانه بی‌نیاز می‌دیدند و یا آنقدر در تزیین صرف فرم رسانه‌های در اختیار گرفتار بودند که به محتوا توجه چندانی نداشتند.
دوم؛ استقبال روزنامه‌نگاران و دیگر فعالان رسانه‌ای از رویکرد انتخاباتی رئیس‌جمهور روحانی ناشی از زخمی بود که در هشت‌سال گذشته بر روح و جان و بالطبع شخصیت آنان وارد شد. این زخم مربوط می‌شد به بی‌ملاحظگی دولتمردان وقت و نیز برخی کاندیداها که نسبت به فعالان رسانه‌ای در سال‌های پیش وارد کرده بودند. در این سال‌ها غالب روزنامه‌نگاران، نویسندگان و ناشران زبده و مجرب به ترتیبی از رفتار جاری مسئولان وقت دچار آسیب شدند که اصلی‌ترین آن بی‌احترامی یا نادیده انگاری ایشان در عرصه‌ای بود که اتفاقا سیاستمداران بیش از همه به آن احتیاج دارند.
سال‌هایی که از آن یاد می‌شود چنان بود که بسیاری از فعالان مطبوعاتی - که بر حسب اتفاق تربیت و پرورش یافته فضای عمومی کشور در سه دهه گذشته بودند- یا خانه نشین شدند؛ یا ترک دیار کرده؛ یا شغل دیگری انتخاب کردند و یا به‌هر دلیل در فضایی متفاوت از تخصص حرفه‌ای خود قلم زدند. در آن سال‌ها حتی روزنامه‌نگاران کهنه کار برای اثبات خود نزد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دچار مشکل و مانع بودند؛ در حالیکه حداقل این نهاد، متولی مستقیم همین حرفه بود و شناسایی چنین نیروهایی سخت نبود. همین مهم سبب می‌شد که دولت وقت برای تبیین دیدگاه و برنامه‌هایش نزد افکار عمومی همواره با مشکل روبرو بوده و استدلال منتقدان به مراتب قوی‌تر از رسانه‌های موافق ( به‌رغم دارا بودن انبوه امکانات رسانه ای) باشد.
استاد علی‌اکبر قاضی‌زاده در شماره دوشنبه روزنامه شرق در یاد‌داشتی با عنوان "حالا که وزیر شدید!" خطاب به آقای جنتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی همین مضمون را نه تنها خطاب به ایشان بلکه دولت یازدهم یاد‌آور شد و تأکید کرد که روزنامه‌نگاران در‌پی تجربه تلخ هشت سال گذشته چه انتظاری از دولت امید و تدبیر دارند. در واقع این انتظار نه زیاده‌خواهی است و نه مطالبه‌ای غیر واقعی، بلکه بازگشت حرمت به حرفه‌ای است که در این صورت امکان مهم و تأثیر‌گذاری را برای دولت در اجرای برنامه‌های اعتدالی اش فراهم می‌کند. نیروهای فکری و فرهنگی زیاده خواه نیستند. آنان بیش از هر توقع مادی به احترام و حرمت بها می‌دهند. روزه‌ها، ماه‌ها و سال‌های پر اتفاق آینده نشان خواهد داد که دولت یازدهم چه تفاوتی با گذشته در تعامل با جامعه رسانه‌ای کشور داشته است.
یکی از نقاط قوت رئیس جمهور روحانی در مبارزات انتخاباتی خود با دیگر رقیبانش داشتن عقبه فکری _ رسانه‌ای قدرتمندی بود که به رغم نبود امکانات کافی مثل رسانه‌های مکتوب یا مجازی و تصویری، توانست اندیشه و برنامه‌های خود را نزد افکار عمومی از سوی این عامل مهم تبیین و توزیع کند. ا
کد خبر 309307
نظر شما