بوی جدال

یکی از اصول اعتدال این بود و هست که گروه معتدل، تلاش برای زیرآب زنی و حذف افراد شایسته نداشته باشد، با تندی و سرعت قضاوت نکند، سر لج نیفتد، کینه ورزی و حس انتقام جویی نداشته باشد، خط و خط بازی سیاسی را کنار بگذارد، و با عقل و درایت و تخصص به اداره امور بپردازد و از هر کسی به اندازه شایستگی اجرایی او استفاده کند.
متاسفانه طی سالهای گذشته یکی از میراثهای زشتی که برای ما مانده، تلاش های حذفی یک گروه علیه دیگران است. این که بگوییم سیاست حذف افراطی را چپ ها شروع کردند یا راست ها، و مثلا اول مرغ بود یا تخم مرغ، مشکلی را حل نمی کند. درگذشته بیشتر دولتها، این کار را به اسم چپ گرایی و راست گرایی کردند و تا چه اندازه نیروهای با استعداد را خانه نشین کرده و سیستم اداره جامعه را با تغییرات سریع و شگفت، بر هم زدند.
همان رویه نادرست بود که مردم و بسیاری از بزرگان و خودساختگان در این کشور به این نتیجه رسیدند که برای اعتدال بکوشند و مردم را از آن اضطراب بیرون آورند.
طبیعی است که حق هر رئیس و وزیری است که در حد اختیارات خود، عزل و نصب داشته باشد و نباید چنین تلقی شود که برداشتن یک رئیس دانشگاه که سالها در فضای نارضایتی همکارانش، مثل خود رئیس دولت وقت رفتار کرده، و اکنون پس از هشت سال ریاست که عزل شده، صدای روزنامه معلوم الحالی که کارش افترا زدن به دیگران بوده و هست، دربیاید. اینها قصد تحریک دولت را دارند و دولت که مردم به آن امید بسته اند، نشان دهد که با آرامش و عقل کار می کند.
اما با این همه، همه، بویژه، رئیس دولت و وزیران و نمایندگان مجلس ـ که این روزها مرتب در قالب چند گروه بیست نفری تلاش برای اعمال فشار در امور اجرایی دارند ـ باید تلاش کنند و به مردم نشان دهند که عقل و اعتدال را میزان تغییرات خود قرار می‌دهند. تخصص و تعهد اساس انتخابشان است و به هیچ روی بنای جار و جنجال، ساخت و پاخت، تحریک این و آن را ندارند. دولت تا می تواند با حفظ فضای رقابت، باید از دشمن تراشی پرهیز کند.
در این میان می پذیریم که نباید اعتدال به معنای محافظه کاری افراطی و ابقای برخی از مشکلات و گیرهای نظام به صورت گذشته باشد، فقط به این دلیل که ممکن است اعتراضی صورت گیرد.
برای مردم مهم تغییر افراد نیست، مهم این است که این تغییر در جهت پیشرفت و اصلاح و نجات کشور از مشکلات باشد.
مردم باید با آرامش زندگی کنند، با آرامش بخوابند و با آرامش تلاش اقتصادی خود را داشته باشند و در عین حال، به تقلید از «ملوک»‌ خود، بر حسب الناس علی دین ملوکهم، برای استوار ساختن زندگی، آرام نگاه داشتن خود و دیگران و در عین حال سرعت گرفتن در پیشرفت بکوشند.
رئیس دولت باید مثل یک پدر، زندگی را برای فرزندان خود راحت و آسان کند، به طوری که همه بچه ها تحصیلات لازم را کسب کنند، شغل و روزی حلال داشته باشند، و بی دغدغه در فضایی که رقابت هست اما دشمنی نیست، به کار و تلاش بپردازند. در این که رئیس این دولت وفادار به این اصل است تردید نداریم و وجود ایشان به تعبیر رهبری نقطه قوت در این دولت می دانیم، اما باقی افراد را هم که قوت و قدرت بالایی در این دولت دارند، دعوت به خویشتنداری و رعایت موازین عاقلانه برای حفظ آرامش و پیشرفت که مهم ترین نیاز جامعه ماست می کنم.