نام «کاوه آفاق» بعد از انتشار قطعه «شال» و همه‌گیر شدن اثار گروه the ways سرزبان‌ها افتاد. خواننده‌ای که علیرغم قابلیت‌های بالا، تا قبل از آغاز جشنواره موسیقی مقاومت در تهران موفق به اخذ مجوز فعالیت‌هی رسمی و قانونی خود نشده بود و نمی‌توانست به صورت رسمی در کشور فعالیت کند اما اجرای برنامه این خواننده در این جشنواره که انتخابش به عنوان بهترین اجرای زنده در بخش موسیقی روز نیز ختم شد، باعث شده که این روزها موج «کاوه آفاق» به خوبی راه بیفتد و دوستداران این خواننده برای اجرای نخستین برنامه رسمی وی لحظه‌شماری کنند. از طرف دیگر زمزمه‌‌هایی مبنی بر دریافت مجوز رسمی فالیت‌های این خواننده نیز پس از درخشش در جشنواره موسیقی مقاومت به گوش می‌رسد و همین حرف و حدیث‌های باعث شده در روزها و هفته‌های بعد از جشنواره کاوه آفاق» در رأس اخبار موسیقی کشور قرار بگیرد. همه ا ین اتفاقات باعث شد سراغ او برویم تا درباره حضورش در این جشنواره و آینده‌ای که آرام آرام در حال نزدیک شدن به ایده‌آل خود در موسیقی است صحبت کنیم.
به عنوان سؤال اول دوست دارم درباره انگیزه‌هایت از حضور در جشنواره موسیقی مقاومت بگویی. چه چیزی باعث شد که اجرای برنامه در این فستیوال را قبول کنی؟
ما در این دو فستیوال خوب برای موسیقی داریم. یکی همین جشنواره مقاومت است و یکی هم جشنواره موسیقی فجر من هم طبیعتاً مثل تمام همکاران باید در این فستیوال‌ها شرکت کنم و در واقع بهترین ویترین برای ارائه خود و آثارم، حضور در این قبیل جشنواره‌هاست که خدا را شکر باعث شد اتفاقات خوبی هم برای من بیفتد.
سبکی که تو در آن کار می‌کنی، به هر حال حساسیت‌های دارد و قبول این حضور از سوی دست‌اندرکاران جشنواره کمی عجیب به نظر می‌رسد. خودت فکر می‌کردی که در چنین جشنواره‌ای بتوانی بیایی و اثارت را به صورت زنده اجرا کنی؟
در ابتدا و وقتی که این پیشنهاد از سوی دست‌اندرکاران جشنواره به من شد، خود هم کمی متعجب شدم اما فکر می‌کنم باید بپذیریم رویکرد ارشاد در یک سال گذشته متفاوت از پیش شده و این چرخش اخیر به موسیقی ستودنی است و در سال‌های اخیر بی‌سابقه بوده. این نگاه ویژه توانسته بسیاری را نسبت به آینده خوشبین کند و همین بهترین دلگرمی برای ادامه حضور و ادامه کار در ایران برای ماست.
استقبال دو هزار نفره از اولین اجرای رسمی تو کمی عجیب و در واقع دور از ذهن بود. خودت توقع این همه استقبال را داشتی؟
به هر حال امیدوارم که در آینده هم این استقبال ادامه داشته باشد. ما با همفکری مسئولان جشنواره به این نتیجه رسیدیم که برای جلوگیری از شلوغ شدن بیش از اندازه برنامه و محدودیتی که بود. در اطلاع‌رسانی کمی محتاط عمل کنیم. چون ظرفیت محوطه باز بیش از این دو هزار نفر نبود و با اینکه اطلاع‌رسانی مناسبی از سوی ما صورت نگرفت اما باز هم بیش از ظرفیت تعیین شده شاهد حضور دوستداران موسیقی بودیم و این برای من غافلگیرکننده بود.
برخی اکت‌های و عکس‌العمل‌هایست روی صحنه با واکنش جالب دوستدارانت روبه‌رو شد. برای آن حالت‌های خاصی که روی سن اجرا کردی و مثلاً روی زانوهایت نشستی و خواندی، از قبل برنامه‌ریزی کرده بودی؟
خب هر خواننده‌ای قبل از اجرا برنامه‌ریزی برای حرکاتش انجام می‌دهد اما یکسری از حرکت‌ها هم به احساس خواننده و مردم در آن واحد بر می‌گردد. شب قبل برنامه در ذهن‌ام سعی کردم کمی به این ماجرا فکر کنم و در واقع روی سن آرامش داشته باشم. خصوصیت من این گونه است که اگر روی سن آرامش داشته باشم. می‌توانم بهترین اجرار را به نمایش بگذارم.
طبق پیش‌بینی‌ها قطعات «شال» و «اتاق آبی» بیشترین طرفدار را داشت خودت هم این چنین فکر می‌کردی؟
قاعدتاً این ماجرا قابل پیش‌بینی بود این دو اثر به قولی مهر و امضای آثار من‌اند و خیلی‌ها با آنها خاطره دارند.
حالا می‌شود عنوان یک خواننده رسمی و مجاز را قبل از نام تو استفاده کرد اما از طرف دیگر خیلی‌ها اعتقاد دارند تو به خاطر این عنوان وارد این جشنواره شده‌ای. آیا واقعاً قولی در این باره به تو داده شده است.
من اگر برای این قول‌ها و این قبیل اتفاقات قرار بود کاری بکنم. سه سال پشت‌درهای ارشاد نمی‌ماندم. من شرفم را به خاطر یک ورق مجوز نمی‌فروشم، اعتقادم باعث حضورم در این جشنواره شد و من خواست که این اتفاق باعث شود آثارم رسمیت پیدا کنند.
تا جایی که من می‌دانم، تعداد زیادی از همگروهی‌هایت برای فعالیت موسیقی از کشور خارج شده‌اند. تو چرا به فکر مهاجرت نیفتادی؟
من نمی‌توانم خارج‌نشین باشم. به هر حال علایق خاص نسبت به سرزمین‌ام دارم که در بخش قبلی صحبت‌هایم نیز به آن اشاره کردم. اگر قرار باشد حتی یک روز در خیابان باشم و با زبان فارسی با مردم صحبت نکنم. مطمئن باشد دق می‌کنم. می‌میرم این را از ته دل می‌گویم
57301
نظر شما