به گزارش خبرآنلاین، به‌تازگی دو اثر «ولگردی در کوچه‌های زبان» و «همینه» نوشته کوروش علیانی در انتشارات سوره مهر منتشر شده است. نویسنده در «همینه»، مقاطع تاریخی ایران و احوالات زندگی پادشاهان را در غالب طنز بیان کرده است، نوشتههایی که قریب به ۱۰ سال پیش در سروش جوان منتشر شده بود.
اولین یادداشت کتاب مربوط به صلاح‌الدین ایوبی است و موضوعش بلاهتی است که در جنگ‌های صلیبی بود. این بلاهت است که عده‌ای از آن سر دنیا بیایند اینجا و ادعا کنند اینجا حقی دارند. دوره بعدی دوره سلطان محمد خوارزمشاه است؛ کسی که لطف کرد پای چنگیزخان را به کشور ما باز کرد و بعدی خود چنگیزخان و بعدی جلال‌الدین خوارزمشاه پسر سلطان محمد است که می‌توانست نسبت به پدرش لایق‌تر باشد، اما نشد که بشود. بعد از شاه سلطان حسین داستان به سمت نادر شاه افشار می‌رود. ماجراهای محمد شاه و ناصرالدین شاه هم در ادامه کتاب آمده است و کتاب در این مقطع تاریخی تمام می‌شود.
کوروش علیانی در پاسخ به سوالی درباره پژوهشگر یا طنزپرداز بودن خود میگوید: ترجیح می‌دهم خودم را با عناوینی چون «پژوهشگر» و «طنزنویس» خطاب نکنم. من در این آثارْ حرف‌هایی داشته‌ام که می‌خواستم آن را بیان کنم؛ این برای من تجربه‌ای است. در مجموع، آن چیزی که برای من و هر نویسنده‌‌ای مهم تلقی می‌شود این است که مخاطب به اثر یک نویسنده توجه کند. هر 3 این آثار یادداشت‌های مطبوعاتی است و از نظر تفاوت‌ها طبیعی است که هم از لحاظ محتوا و هم طول یادداشت‌ها تفاوت دارند.
او همچنین درباره نثر طولانی طنز همینه میگوید: «به نظر من، در «همینه»، خواننده با مطالعه سه صفحه نخست، یا کار را ادامه می‌دهد یا آنکه از خواندن آن منصرف می‌شود، من آن را امتحان کرده‌ام. بالاخره مردم دوست دارند بدانند در این مملکت چه اتفاق‌هایی افتاده است؛ از آن‌جایی که این اثر نیز تاریخی است به جذابیت‌های کار می‌افزاید. همچنین، جنبه طنز بودن کار نیز شاید به مقبولیت اثر اضافه کند. در «همینه» اصلاً جاهایی لازم نبوده که من از طنز استفاده کنم؛ خود پادشاهان ماشاءالله یک پا طنز بوده‌اند. می‌دانید که این اثر ملهم از کتاب «چنین کنند بزرگان» ویل کاپی است که با ترجمه نجف دریابندری، در مجموع، اثر بسیار جذابی شده است. البته، اگر این دو نفر هم نبودند و یک فرد دیگری می‌خواست از این سوژه استفاده کند اثر تا حدی جذابی خلق میکرد.
او درباره پژوهشی بودن «همینه» نیز میگوید: این کتاب، پژوهش نیست؛ چون من از یکی دو منبع بیشتر استفاده نکردم. پژوهش وقتی است که از چندین منبع استفاده شده باشد. البته من سعی کرده‌ام پایبند به موارد تاریخی باشم؛ آن جاهایی که پایبند نبودم لحن گواهی می‌دهد.
این نویسنده درباره عنوان کتابش نیز میگوید: «شما با شنیدن اسم این کتاب یاد مجموعه کارتونی «پت و مت» می‌افتید. چیز عجیبی در دنیا هست و آن این که «پت و مت»هایی در جای جای این دنیا وجود دارند که بر مردم حاکم می‌شوند٬ در واقع آنها برای ساختن یا به دست آوردن یک چیز کوچک تمام دنیای اطراف خود را خراب می‌کنند.»
در پشت جلد این کتاب میخوانیم:
«در تفلیس، درست وسط بزن بزن یک آدمی آمده بود یقه سلطان را گرفته بود که من فرستاده پادشاه سلجوقی رومم. و ایشان دعوت کردند که با هم متحد شوید. بفرمایید چی جوابش را بدم. سلطان هم در حالی که داشت شمشیر میزد گفت: حالا باشه بعد...اما یارو هی اصرار و اصرار میکرد که یالا بگویید من پادشاه سلجوقی روم چی بگم. و دست و پای سلطان را تنگ می کرد. سلطان هم دید عنقریب است که با کله بخورد زمین، به یارو گفت: برو گم شو! و یارو هم فکر کرد جواب سلطان این است که برو گم شو. و همین جواب را برد و به پادشاه سلجوقی روم رساند...»
بنابراین گزارش، «ولگردی در کوچه‌های زبان» نیز دیگر کتاب علیانی یادداشت‌هایی درباره پدیده‌های زبانی است. او درباره این کتاب نیز گفته است: «سعی کرده‌ام در هر کدام از این یادداشت‌ها، پدیده‌های زبان فارسی را با دید علمی نگاه کنم. البته در زمینه زبان اختلاف نظر وجود دارد. به طور خاص زبان‌شناسان بیشتر به ویژگی‌های زبان‌شناختی زبان نگاه می‌کنند، ولی واقعیت این است که زبان نه ابزار تزیین است و نه به مکتوبات محدود می‌شود. من به دنبال اصلاح نگاه مردم به زبان هستم، نه اصلاح خود زبان. به نظرم، نگاه به زبان یک نگاه ادبیات‌زده بیمار است ـ که این نگاه باید شفا پیدا کند.»
6060
نظر شما