مهر نوشت:

یکی از مهمترین مسائل و موضوعاتی که در طول حداقل یک و نیم دهه اخیر برای خانواده ها به وجود آمده، بحران بیکاری جوانان و به ویژه فارغ التحصیلان دانشگاهی است. دولت های گذشته با وجود انجام برخی تلاش ها و سرمایه گذاری ها در این باره به دلیل آنچه که از آن به عنوان اجرای برنامه های ناهماهنگ و بی هدف نام برده می شود، نتوانستند در زمینه مهار نرخ بیکاری جوانان به ویژه تحصیل کرده های دانشگاهی موفق باشند.

این موضوع در آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران نیز قابل مشاهده است، به نحوی که در دوره 8 ساله فعالیت دولت های نهم و دهم فاصله نرخ بیکاری جوانان و نرخ عمومی بیکاری در کشور حداقل 10 درصد بوده است که فاصله قابل تاملی محسوب می شود.

نرخ بیکاری جوانان 2 برابر بیکاری عمومی

به عبارت ساده تر در حالی که به نظر می رسد کارجویان تحصیل کرده باید شرایط مناسب تری را برای ورود به بازار کار کشور داشته باشند، اما آمارها می گویند چنین نیست و هجوم دهه های اخیر جوانان به دانشگاه ها و دریافت مدارک گوناگون تحصیلی نتوانسته است کمک چندانی به آنها در ورود به عرصه بازار کار کشور داشته باشد که البته این مسئله مربوط به همه تحصیل کرده ها نیست و افراد بسیار زیادی نیز اگر وارد دانشگاه نمی شدند، امروز نمی توانستند در جایگاه های مناسب شغلی قرار بگیرند.

در دولت های سابق معمولا ناهماهنگ بودن آموزش های تئوریک دانشگاهی با نیازهای بازار کار، بی توجهی به رشته های مورد نیاز جامعه، تربیت صرف دانشجو بدون ظرفیت سنجی، جزیره ای عمل کردن دانشگاه ها و تمرکز بر روی پذیرش دانشجوی بیشتر از روش های گوناگون بدون اینکه بررسی شود بازار کار به چه نوع آموزش هایی نیازمند است و همچنین فقدان مهارت انجام کار از سوی فارغ التحصیلان دانشگاهی؛ به عنوان مهم ترین دلایل بیکار ماندن هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی کشور نام برده می شود.

دلایل بیکار ماندن فارغ التحصیلان

طبق آمارهای موجود در فاصله سال های 84 تا 91 از مجموع 2.6 تا 3 میلیون بیکار کشور، 1.7 تا حدود 2.2 میلیون نفر در سنین 15 تا 29 سال قرار داشته اند. به عبارت دیگر، کشور در 8 سال گذشته در پیک تقاضای کارجویان برای کار قرار داشته و طبق گفته کارشناسان، فشار تقاضا برای ورود به بازار کار تا حداقل نیمه دهه 90 نیز ادامه خواهد یافت.

حسن روحانی رئیس جمهوری در ماه های گذشته در خلال اعلام برنامه های خود برای اداره کشور، موضوع بیکاری جوانان را نیز مورد تاکید قرار داد و عنوان کرد می توان در قالب یک برنامه دقیق و عملیاتی به وضعیت بیکاری جوانان پایان داد.

علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز به تازگی اعلام کرده است 43 درصد کل متقاضیان کار کشور فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند و کشور هم اکنون با بحران بیکاری فارغ التحصیلان مواجه است. به بیان دیگر، از حدود 3 میلیون نفر بیکار اعلام شده در پایان سال 91، چیزی حدود 1 میلیون و 300 هزارنفر آن از جوانان فارغ التحصیل دانشگاهی تشکیل می شود که متاسفانه باید گفت این میزان دانشگاهی جامانده از بازار کار کشور، در واقع چیزی جز بحران بیکاری به معنای کامل نخواهد بود.

روحانی: اگر بیکاری حل نشود...

علاوه بر سخنان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی که هشداری است درباره بحران بیکاری جوانان، رئیس جمهور نیز در روزهای گذشته بار دیگر مسئله مهم بیکاری جوانان را به عنوان یک معضل داخلی کشور یادآور شد و گفت: توجه به آموزش و پرورش و مدارس باید را در وهله اول و رسیدگی به وضعیت بیکاری کشور در مرحله دوم از اولویت‌های کاری در خصوص تدوین سند مهندسی فرهنگی کشور قرار گیرد.

رئیس جمهور خاطر نشان کرد: تا زمانی که مشکل بیکاری در کشور حل و فصل نشود، هیچ یک از تصمیمات فرهنگی امکان تحقق نخواهد داشت و این در حالی است که ما در کشور با پدیده بیکاری جوانان تحصیلکرده نیز روبرو هستیم.

با این وجود، همچنان اشتیاق ده ها هزار جوان برای ورود به دانشگاه ها در کشور وجود دارد. متاسفانه آنچه که به بیکاری جوانان فارغ التحصیل دانشگاه ها دامن می زند اولا بی توجهی قریب به اتفاق آنها به تلاش برای کشف نیازهای واقعی بازار کار شامل پوشش ضعف ها و فراگیری مواردی که برای ورود به بازار کار در رشته ای که درس می خوانند به آنها کمک کند و دوما اینکه اغلب برای توانمند کردن خود در برابر سایر رقبا علاوه بر گذراندن مباحث تئوریک دانشگاهی تلاش دیگری صورت نمی گیرد که می توان به عنوان نمونه به فراگیری مهارت در کار با کامپیوتر، یادگیری حداقل یک زبان خارجی در زمان تحصیلات دانشگاهی و همچنین شرکت در دوره های مهارت آموزی فنی و حرفه ای اشاره کرد.

جدول 8 ساله بیکاری جوانان 15 تا 29 سال 

نرخ‌بیکاری‌عمومی

نرخ‌بیکاری‌جوانان

تعدادبیکاران‌جوان

سال

11.5

20.6

1926896

84

11.3

20.8

1913617

85

10.5

20

1803982

86

10.4

20.4

1747336

87

11.9

22.1

1922980

88

13.5

25.5

2196233

89

12.3

24

1910072

90

12.2

24.5

1973817

91

3131

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 318129

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 10 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 5
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • محمد IR ۰۵:۳۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۷
    21 2
    يك دليل مهم افزايش بيكارى اين است كه در دولت قبل به جاى ادامه وتقويت دوره هاى كار و دانش و علمى كاربردى،به اشتباه و با دلايل بيشتر تبليغاتى به طور به شدت بى رويه ظرفيت دانشگاه ها را افزايش دادند تا به جاى حل مشكل چند سالى زمان ورود جمعيت جوياى كار را به تاخير بياندازند.جالب است در دوره دوم يعنى بعد از سال٨٨اين سرريز فارغ التحصيلان دانشگاهى را به سمت دوره هاى ارشد و دكترا گسيل داشتند و ظرفيت عظيمى در اين مقاطع باز كردند كه امكان جذب در بازار كار را ندارد.آمارها هم نشان مى دهد كه اكثريت دانش آموختگان علمى كاربردى يا كار دانش به سرعت جذب بازار كار مى شوند.در كشورى با حجم بازار كار محدود مثل كشور ما گسترش بى رويه ظرفيت مقاطع كارشناسى وبالاتر باعث تشديد بيكارى و مهاجرت داخلى و خارجى مى شود.
    • بی نام IR ۰۸:۴۷ - ۱۳۹۲/۰۸/۰۷
      2 0
      جناب محمد یکی از دلایل مهم بیکاری در این مملکت کمبود نخ بخیه است
  • بیکار IR ۰۶:۱۹ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۷
    26 2
    از بس این حرفها رو شنیدیم گوشمان پر است که بر اساس نیاز بازار رشته انتخاب کنید.اولا مگر انتخاب رشته کاملا در اختیار ما بود؟اکثر شرکت کنندگان در کنکور همیشه از بهترین رشته شهرها تا آخرین رشته ها رو مجبورند ردیف کنند تا ببینند کجا قبول میشوند.تازه از پارسال آنهم در دانشگاه آزاد که به دلیل شهریه های سنگین کسی نمیتواند درس بخواند انتخاب رشته براساس علاقه و نیاز بازار شده .ثانیا الان رشته هایی مثل مدیریت و حسابداری که با تعطیلی! بخش صنعت و کشاورزی و ... در کشور به رشته های نسبتا پرطرفدار تبدیل شده اند هم بیکاران بسیار زیاد دارند.ثالثا این چه حرفیست که مدتی مسئولین پشت میز نشین بر سر زبانها انداخته اند که اگر تحصیلکرده زبان و کامپیوتر بداند و مهارت فنی داشته باشه بیکارنمی ماند.ما که بیکاریم.
  • d IR ۰۸:۵۴ - ۱۳۹۲/۰۸/۰۶
    7 4
    چيزي كه من در افراد جوان جوياي كار يا كارآموز مي‌بينم،‌اينه كه اكثرا به نسبت نسلهاي قبل بسيار آماده خور هستند. يعني فكر ميكنند رفتند دانشگاه و آمدند (دانشگاه با هركيفيتي، درس خواندن يا نخواندن با هر وضعي)، بايد كار داشته باشند و بدتر از اون: دولت رو يك كارفرماي بزرگ ميدونند كه اينها رو بايد استخدام كنند. اكثر فارغ‌اتحصيلان دانشگاه حتي مثلا مهندسان‌ يا حسابداران‌شان،‌ نه تنها مهارتهاي اوليه كار با كامپيوتر (مثلا فرمول نويسي ساده در اكسل) را بلد نيستند، بلكه حاضر نيستند به خود زحمت بدهند و ياد بگيرند. من خودم فردي كه دنبال يادگيري باشه و پشتكار داشته باشه رو بيكار نديدم و معتقدم توقعات جوانان از زندگي و بازار كار بسيار بالاست و انتظار دارند بدون هيچگونه تلاشي، كار با درآمد بالا داشته باشند.
  • بی نام A1 ۰۷:۰۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۱۸
    1 0
    دوستانی که در بالا نظر نوشتید چرا مغلطه مي کنید اولا دولت کارفرما بزرگ نیست باید زمینه سازی کند واگر در ارگان خود استخدام می کند سلیقه ای نباشددوما اگر جوانی بخواهد در این بازار به قول شما آماده خور نباشد وبرای خود ایجاد شغل کند چگونه می تواند در این بازار حضور داشته باشد بااین تلاطم. حالا حرفی دیگه کشورهای دنیا با مدیریت همین نیروهای جوانشون ابر قدرت شدند چرا نخ بخیه میگید چرا نمیگید جزء 20قدرت تولید علم دنیا هستیم اما مدیر نداریم البته از ماست که بر ماست . در انتخابات مجلس وریاست جمهوری 88تقلب نشد ما خودمون اینزور خواستیم که سرمون بیاد