به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی لاریجانی رییس مجلس در نطق پیش از دستور خود با بیان اینکه یکی از اصول مهم زندگی انسان مساله اعتماد کردن و اعتماد نکردن است، گفت: اینکه در چه حالی در چه جایی و در چه شرایطی انسان باید اعتماد کند و در چه جاهایی اعتماد کردن عقلایی نیست، بحث بسیار مهمی است. چرا که با زندگی فردی و اجتماعی همگان ارتباط دارد. امام هادی در روایتی زیبا در بحار الانوار معیار زیبایی را درباره اعتماد کردن یا نکردن در جامعه به دست داده‌اند. ایشان فرمودند اگر دیدید که در روزگار شما عدالت که طبعا به معنای اعم آن است، بیش از ستم است در چنین جامعه‌ای باید حسن نیت و حسن ظن داشته باشید مگر آنکه خلاف آن ظاهر شود. اما اگر دیدید که در روزگار شما ستم بیش از عدالت است، باید سوء ظن داشته باشید مگر آنکه خلافش ظاهر شود.
وی تصریح کرد: این معیار بسیار جالبی است و برای جامعه اسلامی امروز بسیار کاربرد دارد. یعنی در معیار امام اعتماد داشتن مربوط به قلمرو بحث است. به چند مورد اشاره می کنم. یک در مراودات سیاسی اغلب مشاهده کرده‌اید که دوستان انقلاب به گفتار و کردار یکدیگر با سوء ظن می‌نگرند این حالت در چند سال گذشته در بین اصولگرایان نیز شیوع داشت که با این معیار امام هادی سازگار نیست. در قلمرو جامعه دوستداران انقلاب بحث ستم و بی عدالتی معنا ندارد و باید حسن نیت جایگزین بی اعتمادی گردد.
اهم اظهارات رییس مجلس را بخوانید:
*در مباحث دیپلماتیک خصوصا در بحث هسته‌ای بارها شنیده‌اید که گفته می شود که باید مذاکرات به اعتمادسازی منجر شود، چون اعتماد بین طرفین وجود ندارد. با معیار امام هادی در این امر هم دقت لازم صورت نگرفته است. جهان امروز در صحنه بین الملل بدون تردید دچار انواع بی عدالتی هاست که نمونه کوچک آن را در رفتار دوگانه قدرتمندان در مساله هسته‌ای ایران مشاهده می‌کنید. مظالم آمریکا و استکبار نسبت به ملت ایران و ملل مسلمان در راه اندازی جنگ ها، ظلم به فلسطینی ها، غارت اموال مسلمانان، تحمیل دیکتاتوری‌های وابسته بسیار زیاد و متنوع است. معیار امام هادی می گوید در چنین قلمرو ناعادلانه‌ای باید با سوء ظن به تعامل دیپلماتیک آنان نگریست و جای اعتماد کردن نیست.
*فعل سیاسی اعتماد به این قدرت‌ها در چنین فضایی فعلی غیرعقلانی است. کما اینکه بارها نتیجه قول‌های دروغین آنان دیده شد. لازمه توفیق در این مسیر صرفا رعایت ضوابط عام بین المللی است. ایران عضو آژانس است و ان پی تی را پذیرفته است و بنا نیست که برای ایران مقررات خاص تدوین شود. لذا رعایت این ضوابط می تواند معیار گفتوگوها باشد. در این شرایط هم مذاکره کنندگان ایرانی باید توجه تام داشته باشند و هم مجلس شورای اسلامی چنانچه احساس کند طرف‌های قدرتمند رفتار دوگانه و غیرموجهی دارند در زمینه هجم و تنوع فعالیت‌های هسته‌ای مقررات لازم را مصوب خواهد کرد.
*در دوره اصلاحات و دوم خرداد عده ای تلاش کردند با ارائه ناقص و ظاهری تفکر مدرن میدان را برای تاخت و تاز به ارزش‌های اسلامی و انقلابی باز کنند و گاه با تمسخر نسبت به مقدسات انقلابی در رسانه‌ها مطالبی درج نمایند و همین امر موجب درگیری‌ها و سایش نیروها گردید. در دوره 8 ساله گذشته که متاسفانه به ریش اصولگراها گره خورد نیز عده‌ای با طرح افکاری خام نظیر مکتب ایرانی و گذر از دین نوع تفکر ناشیانه ناسیونالیستی را در رسانه‌ها مطرح کردند که موجب کشمکش نیروهای مومن و انقلابی شد.
*امروز هم مجددا حرف هایی شنیده می شود، که نشانگر آن است که از مسیر گذشته در دو دوره متفاوت سیاسی دریافت روشنی حاصل نشده است. امروز آنقدر کشور از نظر اقتصادی و دیپلماتیک مشکلات دارد که اگر همه اراده ها به این امور معطوف شود ممکن است بتوان مشکلات معیشتی مردم را سامان داد زمان نظریه پردازی های بی پایه و جریان سازی های رسانه ای که حاصلی جز تنش ندارد نیست.
* امروز ما نیاز به انقلاب رنگها در حجاب نداریم، همیشه در اکثر روستاها زنان با لباس‌های رنگی حجاب داشتند و دارند و کسی ایرادی هم نگرفته است. این امور جنبه عرفی و تناسب با محل دارد و اصل، پوشیدگی و عفاف است. امروز اگر نیاز به انقلابی باشد، به جای انقلاب رنگ ها نیاز به انقلاب جهت بهبود معیشت مردم داریم. به انقلاب حفظ و حمایت از میراث امام و شهدا نیاز داریم. ممکن است در جامعه عده ای «شل دین» باشند اما «شل دینی» هنر نیست که به آن افتخار شود و آن را ترویج کنند. آن هم کسانی که از بیوت صالحه انقلاب هستند. تربیت انسان های مسلکی و مومن هنر است که باید مورد توجه صاحبنظران و رسانه ها قرار گیرد.
*نقلی شد که طی نامه‌ای به امام چندین مطلب من جمله مطالبی راجع به آمریکا ذکر شده بود و امام هم در این موضوع اقدامی ننمودند. سوال این است که طرح این مساله در رسانه‌ها آن هم موضوعی که مربوط به سال‌های پیش است و رهبری نظام هم درباره آن تصمیم خود را گرفته بود، چه خاصیتی دارد؟ آیا در شرایطی که ما با صحنه بین الملل داریم طرح این مسائل که طبعا موجب کشمکش درونی کشور و سایش نیروها می شود، چیزی جز ضرر برای آن قابل تصور است؟ آیا این معنای غلط را به دیگران القا نمی کند که نوعی دلدادگی و شیفتگی و ذوق زدگی برای کار با آمریکا و غرب در نهان سیاست ورزان و جریان رسانه‌ای مطرح است و این تلقی غلط مایه گران فروشی در مذاکرات و بی عزتی در صحنه جهانی برای ما نیست؟
* بنده این گونه اقدامات را عقلا به ضرر منافع ملی کشور می‌دانم. از رسانه‌ها و صاحبان تریبون و صاحبنظران می‌خواهم در شرایط حساس کنونی که در کوران مذاکرات حساس و مهمی هستیم در طرح مسائل همه جوانب را بسنجند و هزینه کشور چه در بعد خارجی و چه داخلی را افزایش ندهند و تلاش نمایند همه اراده ها به سوی بالا بردن توان اقتصادی کشور و رونق تولید و کارآفرینی معطوف گردد که متاسفانه این چنین نیست. یک مقایسه ساده در حجم مطالب سیاسی و اقتصادی در رسانه‌ها نشانگر همین معناست که امیدواریم مورد تجدید نظر قرار گیرد.
/29220
نظر شما