اسفندیار قره باغی از خاطره سرود"امریکا امریکا..." می گوید/ از امام دستخط تقدیر دارم

آ ماجرای ساخت سرود "امریکا امریکا چه بود؟
گویا شبی در جایی، مرحوم «سیداحمد خمینی»، با دو، سه نفر از اعضای صداوسیما صحبت می‌کنند و پیشنهاد می‌دهند که قطعه‌ای مرتبط با آمریکا ساخته شود. «حمید سبزواری» شعری را می‌نویسد، «احمدعلی راغب» رویش ملودی می‌گذارد و «سیدمحمد میرزمانی» تنظیمش می‌کند. بعد هم به خواننده‌ای که اسمش را نمی‌برم، پیشنهاد می‌کنند که کار را بخواند. اما او قبول نمی‌کند و می‌گوید که من زن و بچه دارم. بعد هم سراغ من می‌آیند و کار را ضبط کردیم. فکر می‌کنم، از اول کار این سرود تا ضبطش جمعا 48 ساعت طول کشید؛ یعنی همه شبانه‌روزی کار کردند تا سرود آماده پخش شود.
 به تازگی هم قطعه دیگری درباره آمریکا ساخته‌اید که چند روزی است به مناسبت 13 آبان منتشر شده. چطور شد دوباره کار دیگری درباره آمریکا خواندید؟
در چند سال اخیر قطعاتی از این قبیل داشته‌ام که مهم‌ترین‌شان «تیر نمرود» بوده که برای کشته‌شدگان هواپیمای مسافربری ایران خواندم. ناو آمریکایی‌ها در این جنایت با شلیک به هواپیمای مسافربری ایران 290 نفر از هموطنان ما را کشت و پس از آن نیز به فرمانده این ناو نشان لیاقت داد. شما می‌دانید که آمریکا از ۲۸ مرداد به این طرف با ما چه کرده و امروز هم در خاورمیانه چه‌ها می‌کند. به همین دلایل این قطعه را نوشتم. اسم این قطعه «سازش نمی‌پذیریم» است و از من خواستند که ملودی‌ آن هم نزدیک به ملودی همان آمریکا آمریکا باشد. شعرش را هم خودم سرودم و هفته گذشته آن را با بعضی اعضای ارکستر سمفونیک تهران ضبط کردیم. غیر از این‌ تازگی‌ها هم قطعه‌ای درباره اسراییل ساخته‌ام.
 این قطعه منتشر شده؟
هنوز نه. اتفاقا در مسافرت آخرم به لبنان در اوایل خرداد آن را خواندم. ما همراه 105 نفر میهمان «حسن نصرالله» بودیم و جالب است که همان روز در رادیوی اسراییل هم اعلام کرد که 105 نیرو از ایران وارد لبنان شده! در «قانا» ما مخصوصا جلوی دیوار اسراییل که پر از دوربین‌ و میکروفن‌ اسراییلی‌ها بود، آن را خواندیم.
 در این سفر گروه کر همراه شما بود؟
نه. فقط خواننده من بودم. همانجا چند دقیقه‌ای با بقیه گروه کار کردم که به جای کر، بخش‌های «مرگ بر اسراییل» را بگویند. اتفاقا یک روحانی هم همراه ما بود که فکر کنم معاون وزیر بود و همراهی می‌کرد. من هم خود کار را خواندم. شب به بیروت برگشتیم و حدود ساعت سه صبح بود که اسراییل دو طرف هتل محل اقامت ما را با موشک زد.
 نگران نبودید که با خواندن این سرود به نوعی تحریک‌شان می‌کنید؟
بله، این یک ریسک است. به هرحال همیشه این خطرات وجود دارد. در همین خانه خودم هم ممکن است، هرکس در هر شکلی بیاید و در بزند. من هم در را برایش باز کنم و بعد هم اتفاقی برایم بیفتد.
 
 شما از موسیقیدانانی بودید که در ‌سال‌های پس از انقلاب در رادیو و تلویزیون بسیار فعال بودید، اما در عین حال مخصوصا در‌سال‌های اخیر بسیار از سازمان صداوسیما نقد داشته‌اید.
ببینید صداوسیما با موسیقی قهر است یا بهتر بگویم اصلا تکلیفش با آن مشخص نیست. از یک طرف می‌خواهد بگوید که ما بسیار مقید هستیم و با موسیقی کار نداریم و از طرف دیگر مجبور و محکوم است که موسیقی را در تمام برنامه‌هایش داشته باشد. من همیشه گفته‌ام، لطفا صداوسیما حداقل با من صحبت از حلال یا حرام بودن موسیقی نکند. چون هیچ تخصصی در موسیقی ندارید. شما افرادی هستید مثل خود من، چه حقی دارید که به من درس علوم دینی بدهید؟ در این مملکت مقام معظم رهبری هستند و هروقت صلاح بدانند، دستور می‌دهند که موسیقی پخش نکنید. پس وقتی چنین دستوری صادر نکرده‌اند، یعنی آزاد است و باید کار کرد. من از حضرت امام مدال طلای جنگ به گردن دارم، دستخط امام را روی میزم دارم که از من تقدیر کرده‌اند، پس حرف برای اظهارنظرهای دیگر نمی‌ماند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای صراحتا به ما اعلام کرده‌اند که موسیقی را نجات دهید. موسیقی را نجات دهید یعنی چه؟ یعنی سرش را ببرید؟!
1717