سمیه علیپور: سینماگران ایرانی سال‌هاست به شکل تهیه بودجه تولید یک فیلم از کانال بنیاد سینمایی فارابی و یا نهادهای مرتبط با معاونت سینمایی و همچنین هر از گاهی بودجه‌های شخصی عادت کرده‌اند، اما موضوع زمانی تغییر شکل می‌دهد که ماجرا از ساخت یک فیلم نسبتا کم‌هزینه فراتر رفته و پای ارقام میلیاردی به میان آید. در اینجاست که بحث‌ها جدی‌تر، دعواها و درگیری‌ها بیشتر و در نهایت دردسرها بیشتر می‌شود. به دست آوردن این سرمایه میلیاردی در بیش از 80 درصد موارد به واسطه مجموعه حمایتی فارابی اتفاق می‌افتد و در اندک مواردی سرمایه‌گذاری اظهار تمایل می‌کند پول خود را به سینما بیاورد و با بودجه‌ای که البته شاید رقم اندکی از حساب سرمایه‌گذار باشد، فیلمی تولید کند.
نتیجه این دو شیوه معمولا متفاوت است؛ فیلم‌ها در شکل اول که چند سالی است عنوان فیلم‌های فاخر را به خود گرفته، اغلب تبدیل به محصولی بی‌حاصل برای سینمای ایران می‌شود، در مورد دوم اما موضوع متفاوت است، چون صحبت از پولی است که از حساب شخصی یک فرد و یا یک نهاد غیردولتی رفته و در نتیجه علاوه بر بازگشت سرمایه، سوددهی نیز اهمیتی ویژه پیدا می‌کند.
یک بررسی آماری در مورد فیلم‌های فاخری که در پنج سال اخیر تولید و اکران شده‌اند نشان می‌دهد این تولیدات در مقایسه با فیلم‌های پرفروش همان سال اغلب شکست خورده‌اند. از میان تمامی فیلم‌های فاخر و یا فیلم‌هایی که با حمایت گسترده بنیاد سینمایی فارابی تولید شده و از سال 1388 تا امسال اکران شده‌اند، فقط سه فیلم «ملک سلیمان» ساخته شهریار بحرانی، «راه آبی ابریشم» به کارگردانی محمد بزرگ نیا و «شور شیرین» ساخته جواد اردکانی به فروش بالای 100 میلیون دست یافته‌اند.(اینجا )
وضعیت تولید و اکران فیلم‌های فاخر در این سال‌ها صورت گرفته که نشان می‌دهد کدام افراد و با چه رویکردی بودجه‌های ساخت فیلم فاخر را به دست آورده‌اند. (اینجا )
محمدمهدی حیدریان، یکی از مدیران پیشین سینمای ایران که این روزها از عرصه مدیریت کنار کشیده و مسئولیت تهیه فیلم عظیم «محمد (ص)» را برعهده دارد، معتقد است می‌توان تولید فیلم فاخر را در مسیری هدایت کرد که دور باطل بازار محدود و فیلم ارزان به پایان برسد. او تاکید دارد فیلمسازی که سراغ ساخت فیلم فاخر می‌رود باید اهلیت داشته باشد و همچنین یادآور می‌شود رسیدن به «هنر صادق» اتفاق خوشایندی است که در جریان تولید فیلم فاخر موفق می‌تواند به دست بیاید. (اینجا)
دیدگاه یک منتقد فیلم به فیلم‌های فاخر نیز زاویه دید تازه‌ای را پیش روی پیگیران موضوع فیلم‌های فاخر قرار می‌دهد. احمد طالبی‌نژاد به صراحت از تولید فیلم‌های پرهزینه که با بودجه دولتی ساخته می‌شود، انتقاد می کند. ( اینجا )
روی دیگر سکه، فیلم‌ها و یا سریال‌هایی است که بودجه غیردولتی جذب می‌کنند؛ فیلم‌ها و سریال‌هایی که با بودجه بخش خصوصی تولید شده و یا در دست ساخت هستند. (اینجا)
منیژه حکمت که موفق شده برای «شهر موش‌ها» اسپانسرهایی جدی جذب کند، معتقد است؛ مدیریت متزلزل سینما موجب دور شدن سرمایه‌گذاران از این عرصه می‌شود. (اینجا)
نظر غلامرضا موسوی نیز به حکمت نزدیک است و او هم اشکال کار را در سیستم ناصحیح مدیریتی و بی‌ثباتی در این زمینه می‌داند. (اینجا)
محمدعلی سجادی به عنوان فیلمسازی که مدتی‌ست فرصت ساخت فیلم سینمایی به دست نیاورده، از افرادی می‌گوید که بودجه‌ها را از بخش دولتی و خصوصی به دست می‌آورند و در عین حال ادعای فعالیت در بخش خصوصی دارند. (اینجا)
علی معلم هم تعریف متفاوتی از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در سینما دارد و تاکید می‌کند که وارد شدن هر پولی به سینما به معنای رونق گرفتن بخش خصوصی نیست. (اینجا )
57243
نظر شما