سرمایه ‏دار کبوتر روی بام است، نباید بپرد

افزایش نقدینگی در کشور در چند ماهه اخیر متوسط نرخ تورم را افزایش داده است. کارگروه‏هایی در مجلس تشکیل شده که با حضور کارشناسان اقتصادی و اعضای دولت به منظور بررسی و بهبود شرایط اقتصادی کشور تشکیل جلسه خواهد داد و خروجی این جلسات تعامل و همکاری بیشتر دولت و مجلس و اصطکاک کمتر در انجام کارها و تسریع امور خواهد بود. در ارتباط با افزایش نقدینگی در کشور و تورمی که پیش آمده، باید عرض کنم مهم‏ترین راهکاری که باید برای برون‏رفت از شرایط اقتصادی فعلی در کشور پیش بگیریم، هدایت این نقدینگی به بخش‏های تولیدی است. شرایط تولید در کشور نباید به نوعی باشد که تولیدکننده و سرمایه‏گذار از این حوزه فرار کند. نباید سرمایه‏گذار مصداق این ضرب‏المثل باشد که می‏گوید: مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید می‏ترسد. نباید شرایط تولید و سرمایه‏گذاری را به سمتی ببریم که سرمایه‏گذار بعد از یکبار حضور موثر در عرصه تولید، دیگر نخواهد در این زمینه مشارکت کند و فعال باشد.

متاسفانه وقتی پای صحبت‏های سرمایه‏گذارها می‏نشینیم، غالب آن‏ها می‏گویند عجب اشتباهی کردیم و این پدیده شومی برای کشور ما در درازمدت خواهد بود. ما در بحث قانونگذاری، سیاست‏ها، دستورالعمل‏ها و برنامه‏ها باید متوجه این نکته باشیم که فضای سرمایه‏گذاری را برای مشارکت‏کنندگان در امر تولید امن کنیم.

به‏ صورتی که هرجا فرصت استفاده از سرمایه را داشتیم، سرمایه‏ گذار داشته باشیم و البته حمایت‏ها و امکاناتی هم که سرمایه‏ گذار نیاز دارد، فراهم کنیم. ما در بحث سیاستگذاری باید امنیت شغلی لازم برای سرمایه ‏گذار را فراهم کنیم چون معتقدیم هر سرمایه‏گذاری که پروژه‏ای را شروع می‏کند، هزاران فرصت شغلی را برای جامعه به همراه خواهد داشت. اگر نتوانیم این زمینه را فراهم کنیم، و نقدینگی مضاعف در جامعه را به بخش تولید هدایت کنیم، علاوه بر تورم با مشکل خروج سرمایه‏های داخلی از کشور هم مواجه خواهیم شد. ما در جلسات کارگروه‏ها انشاءالله علاوه بر بررسی راهکارهای خروج از این شرایط به بحث مزیت نسبی هم خواهیم پرداخت تا استعداد‏های ‏بالقوه مناطق مختلف کشور را به‏روز کنیم و زمینه برای به فعل رسیدن آن‏ها فراهم شود. در بحث سمت و سو دادن به نقدینگی موجود در کشور از طریق سپرده‏ گذاری در بانک‏ها باید بگویم تا زمانی که بانک‏ها شفافیت کافی در امر سپرده‏گذاری و سود سپرده‏ها را نداشته باشند، نمی‏توانیم از آن‏ها به عنوان یکی از کانال‏های هدایت نقدینگی به تولید استفاده کنیم. وقتی که شرایط سپرده‏گذاری در کشور منصفانه نیست و بانک تنها 25 درصد از پول را در اختیار مردم می‏گذارد، یا سپرده‏ گذاری را با انواع و اقسام دستو العمل‏های بانکی، با سود کم و شرایط غیرمنصفانه برای مردم سخت می‏کند، نمی‏توانیم امید داشته باشیم که مردم پول‏هایشان را به بانک‏ها بسپارند و نقدینگی دست مردم از این طریق به تولید تزریق شود. در صورتی که بانک‏ها عادلانه‏تر و منصفانه‏تر و البته با شفافیت بیشتری عمل کنند می‏توانیم سپرده‏ گذاری را راهی عملی برای نیل به هدفی که برشمردیم بدانیم اما در شرایط فعلی با توجه به مسائلی که عرض کردم چنین راهی موثر نیست.

 به هرحال تمام راهکارها باید با هدف جلب سرمایه داخلی و حمایت از سرمایه‏ گذار تنظیم شود. نباید فراموش کنیم که سرمایه گذار مثل کبوتری است که روی بام ما نشسته و کوچکترین حرکت منفی می‏تواند باعث پریدن آن شود. باید از فرصت حضور سرمایه‏گذار استفاده کنیم و نگذاریم بهره‏مندی‏هایی که از حضور او شامل حال جامعه می‏شود از دست برود.

*عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی

3939