امیر حسین اعظمی:بعد از قرعه‌کشی رقابت‌های جام جهانی اظهارنظرهای مختلفی در خصوص عملکرد تیم ملی در برزیل مطرح شده است. برخی معتقدند نباید توقعات را بالا برد و برخی هم میگویند ایران میتواند از این گروه صعود کند. قرعه‌کشی جام جهانی بهانه‌ای شد تا محمد مایلی‌کهن مربی اسبق تیم ملی صحبت کنیم. او معتقد است که ایران میتواند در جام جهانی نمایش موفقی داشته باشد و دلیلی ندارد که تیم ملی را کوچک کنیم. مایلی‌کهن در خصوص حضور ایران در جام جهانی و مسائل مختلف دیگر به سوالات پاسخ می‌دهد. او همچنان معتقد است که فدراسیون فوتبال همه چیز را دست کارلوس کروش سپرده و این اقدام حرفهای نیست.
به نظر شما قرعه ایران سخت است یا آسان؟
از نظر من این قرعه متعادل است. البته حضور در جام جهانی اینطور نیست که راحت باشد و طبیعتا کار سختی است چون هیچ تیمی برای پیک‌نیک به این جام نمی‌آید. زمانی که من سرمربی تیم ملی سالنی بودم قرار بود در دومین دوره جام جهانی که در هنگ‌کنگ برگزار میشد شرکت کنیم. در گروه ما هلند به عنوان نایب قهرمان دور قبل حضور داشت، ایتالیا قهرمان اروپا بود و پاراگوئه از آمریکای جنوبی می‌آمد. یادم می‌آید اولین روز بچه‌ها را جمع کردم و به آنها گفتم هر کس فکر می‌کند که قرار است کیسه گل شویم بهتر است ساکش را جمع کند و برود. من آن روز به آنها گفتم که تلاش میکنیم تا بهترین بازیها را ارائه داده و از گروه خود بالا بیایم. الان هم یکسری می‌خواهند تیم ملی را از پیش باخته بدانند و بعضی‌ها میگویند که نباید خود بزرگ‌بین باشیم.
یعنی شما می‌گویید باید امیدوار باشیم؟
بله که باید امیدوار باشیم. ما چرا نباید از این گروه صعود کنیم؟ مگر تیمهای همگروه ما 4چشم، 4 مغز یا 4 پا دارند که با ما فرق داشته باشند.
ولی باید قبول کنید که پتانسیل فوتبال ما با آنها قابل مقایسه نیست؟
این خودمان هستیم که پتانسیل فوتبال ایران را نمی‌شناسیم. تا یک سال پیش می‌گفتند ما کشوری هستیم که فقط در کارهای فردی موفق می‌شویم ولی در کارهای گروهی موفق نیستیم و اتفاقا مثال ورزش زده میشد. خیلی‌ها می‌گفتند که مدال‌ها و افتخارات ما بیشتر در بازیهای انفرادی بوده است ولی شما در چند وقت اخیر دیدید که به عنوان مثال تیم ساحلی قهرمان جام بین قاره‌ای شد یا اینکه والیبال ایران در بین تیمهای برتر قرار گرفت. ما همیشه خودمان را کوچک شمردیم و دست کم گرفتیم چون در بعضی جاها آدم‌های کوچک را قرار داده و به آنها مسئولیت داده ایم. ما استعداد و پدیده‌های فراوانی داریم ولی استعدادشناس نداریم. ما همیشه یا طرف مربی غش میکنیم یا طرف بازیکن و یا طرف مسئول. این در حالی است که هر کاری باید چارچوب مشخص خودش را داشته باشد.
کارلوس کروش گفته که صعود تیم ملی به مرحله حذفی جام جهانی توهم است. در این مورد چه صحبتی دارید؟
برای او احترام خاصی قائل هستم. کروش زحمت کشید و تیم را به عنوان سرگروه به جام جهانی برد اما این درست نیست که تمام اختیارات را به او داده ایم تا در همه موارد تصمیم بگیرد. آیا تیم ملی نباید یک مسئول داشته باشد، آیا نباید یک سرپرست داشته باشد؟ کروش در مورد اردوها تصمیم می‌گیرد، در مورد کمپ تیم ملی تصمیم می‌گیرد، در مورد بازیهای تدارکاتی نظر می‌دهد، در مورد برنامه‌ریزی‌های لیگ و خیلی مسائل دیگر تصمیم می‌گیرد. واقعا خیلی چیزها به ایشان ارتباطی ندارد و آیا ما برای چنین کارهایی آدم‌های قابل نداریم؟متاسفانه ما صفر تا 100 این فوتبال را در اختیار سرمربی تیم ملی گذاشتیم.یادم می‌آید سنول گونش سرمربی سابق تیم ملی ترکیه که این تیم را در جام جهانی به مقام سوم رساند به تهران آمده بود. او مربی ارزنده‌ای بود که متاسفانه نخواستیم از دانش و شخصیتش استفاده کنیم. گونش همراه با یک گروه آمده بود که سرپرست تیم ملی ترکیه هم حضور داشت. او می‌گفت من برای انتخاب هتل محل اقامت ترکیه حتی ساعت طلوع و غروب خورشید را در نظر گرفته‌ام تا این موضوع بازیکنان را اذیت نکند و روی استراحتشان تاثیر نگذارد. شما می‌بینید که به عنوان مثال تیم ملی برای رفتن به کره جنوبی از چند روز قبل در آن کشور حاضر میشود ولی آقای نبی 48 ساعت مانده به بازی به آنجا می‌رود.
در مورد صحبت‌های کروش که گفته است صعود به مرحله حذفی جام جهانی توهم است حرف نزدید؟
اگر دیدگاه ما اینطور است پس بهتر است به جام جهانی نرویم و چه دلیلی دارد به برزیل برویم. اتفاقا آدمهایی توهم دارند که ایران و مردمشان را نمی‌شناسند. ما کشوری هستیم که کارهای غیرممکن را بارها تبدیل به ممکن کرده‌ایم. فوتبال اگر قابل پیش‌بینی نبود که اینقدر شادابی و جذابیت نداشت. بی‌جهت نیست که اعضای فیفا از اعضای سازمان ملل بیشتر هستند. متاسفانه مشکل ما این است که خودمان را باور نداریم.
فکر نمیکنید کروش با این اظهارنظر می‌خواهد بار سنگینی را از دوش خود بردارد؟
بار سنگینی روی دوش ایشان نیست. او ایران را به عنوان سرگروه به جام جهانی برد و مطمئنا در رزومه کاری‌اش ثبت میشود. مطمئنا اگر در تیم ملی ایران هم نباشد، این موضوع در جاهای دیگر رقم قراردادش را بالا خواهد برد. البته فکر نمی‌کنم هیچ جا مثل ایران به کروش پول بدهد.
به نظر شما چرا تیم ملی با تیمهای بزرگ بازی نمی‌کند؟
فکر میکنم ما خودمان نمی‌خواهیم که با تیمهای بزرگ بازی کنیم. این را هم در نظر بگیرید که در صعود به جام جهانی خوش‌شانس هم بودیم. مدتی پیش آقای ترابیان در یک برنامه رادیویی حضور داشت که من هم روی خط آمدم. من آن زمان ناراحت بودم که چرا تیم ملی برای بازی با روسیه و برزیل باید به خاک امارات برود و در یک کشور ثالث بازی کند. ایشان به من گفت که این اتفاق به خاطر مسائل سیاسی افتاد. اتفاقا همان مقطع تیم های فوتسال روسیه و بلژیک به ایران آمده بودند و من از آقای ترابیان سوال کردم که اگر بحث مسائل سیاسی مطرح است پس چرا این دو تیم به ایران آمدند. ایشان بلافاصله جواب داد که فوتسال ما در جدول رده‌بندی جهانی جایگاه خوبی دارد به همین دلیل آنها حاضر شدند به ایران بیایند. من هم گفتم که این حرف شما با آن حرفی که اول زدید مغایرت دارد و موضوع به مسائل سیاسی مربوط نمی‌شود. من معتقدم تیم ملی برای بازی ب تیمهای بزرگ مشکل مالی ندارد. شما ببینید که ما برای سه بازی آخر در مرحله مقدماتی جام جهانی 2 هفته بیرون از ایران بودیم. آیا برگزاری اردو در بیرون از ایران پول نمی‌خواهد؟ این مسائل نشان می‌دهد که ما مشکل مالی نداریم.
پس دلیل اینکه با تیمهای بزرگ بازی نمی‌کنیم، از نظر شما چیست؟
ما از برگزاری بازی با تیمهای بزرگ می‌ترسیم چون خوب بازی نمی‌کنیم. در ضمن میانگین سنی تیم ملی بالاست و باید بگویم که کروش هم نمی‌خواهد با تیمهای بزرگ بازی کنیم.
آیا این موضوع به خاطر ترس از باخت است؟
بله، این هم میتواند یکی از دلایلش باشد. شما می‌بینید که تیم‌هایی مثل استرالیا، کره جنوبی یا ژاپن با تیمهای بزرگ دنیا بازی می‌کنند و اتفاقا در چند بازی شکست‌های سنگینی خوردند. شما شک نکنید که اگر قرار باشد بازی دوستانه برگزار کنیم در خارج از ایران خواهد بود. البته شاید چند بازی هم با تیمهای ضعیف در ایران برگزار کنیم ولی مطمئنا شکست در بازیهای دوستانه در شرایطی که در ایران بازی نکنیم میتواند تبعات کمرنگ‌تری داشته باشد. در ضمن آقای کروش گفته که من این همه فریاد زدم،ما که ندیدیم و نشنیدیم که او چه زمانی فریاد می زد.
راستی چرا در بازی دوستانه ستارگان پرسپولیس و میلان شرکت نداشتید؟
خودم نخواستم که در این بازی حضور داشته باشم. اتفاقا آقای پروین لطف کرد و تماس گرفت و من هم اینجا از او تشکر میکنم. آقای رویانیان هم تماس گرفت که من جواب نداده بودم تا در عمل انجام شده قرار نگیرم. باید از او هم تشکر کنم.
چرا حاضر نشدید در این بازی شرکت کنید؟
به هر حال من هم برای خودم اصول و قاعده‌ای تعریف میکنم. ما واقعا بعضی چیزها را به هم ربط می‌دهیم که بی‌ارتباط است. من برای مهدی مهدوی‌کیا که شاید در شکوفایی این بازیکن به اندازه یک سر سوزن نقش داشتم احترام خاصی قائل هستم. او در تیم ملی از لحاظ شخصیتی و فنی واقعا یکی از بهترین‌ها بود و میتواند اسطوره ملی لقب بگیرد ولی اسطوره پرسپولیس نبوده و نیست. شاید گاهی اوقات بعضی از حرفهای من واکنش‌های منفی داشته باشد ولی من هیچ وقت از گفتن حرف‌هایم نترسیدم. شما می‌دانید که مهدوی‌کیا بعد از بازگشت به فوتبال ایران در تیم‌هایی مثل داماش و استیل‌آذین بازی کرد و در سال‌های آخر به پرسپولیس آمد. اگر او برای پرسپولیس رایگان بازی می‌کرد جای خودش را داشت اما پرسپولیس در این سالها به ایشان خدمت کرد. اگر قرار بود در چنین مسابقه‌ای از اسطوره‌های پرسپولیس تقدیر شود بهتر بود که از اسطوره‌های واقعی تقدیر شود که سالها پیراهن این تیم را با هیچ چیزی عوض نکردند.
251 41
نظر شما