اگر نگاهی به تاریخ صنعت خودروسازی کشور بیندازیم. متوجه می شویم که صنعت خودروسازی کشور از یک صنعت صد در صد مونتاژ، تبدیل به صنعتی شده است که می تواند تا حدودی روی پای خود بایستد و به صورت مستقل و بدون وابستگی های خارجی به تولید محصول بپردازند. شاهد این مسئله تولید خودروهای مانند سمند، تیبا، رانا و بخش عمده ای از قطعات تندر 90 است. قطعه سازان داخلی به این قابلیت رسیده اند تا حدود 80 درصد قطعات محصولات خودروسازان را در داخل کشور تولید کنند و تنها 20 درصد از این قطعات مورد نیاز شرکت های خودروساز از خار وارد می شود. عدم ورود خودروسازان و به تبع آن، قطعه سازان به حیطه تولید این قطعات مربوط می شود به عدم توجیه اقتصادی برای تولید این قطعات.
از آنجایی که تیراژ صنعت خودرو در کشور در قیاس با خودروسازان بین المللی بسیار کمتر است، توجیه سرمایه گذاری برای تولید برخی از قطعات را از بین می برد و در این حالت کفه واردات سنگین تر می کند وهمین امر سبب می شود تا تکنولوژی های مرتبط با آن ها وارد کشور نشوند. البته در چند سال اخیر نمی توان از مسئله تحریم ها به راحتی گذر کرد. تحریم های اقتصادی سبب شد تا در چند سال اخیر روند انتقال تکنولوژی به کشور در بخش خودرو با موانعی روبرو شود و همین امر سبب شد تا قطعه سازان نتوانند آن طور که باید و شاید خود را در این زمینه بروز کنند. امروزه در دنیا سرعت تغییرات در بخش تکنولوژی های تولیدی به سرعت در حال تغییر است. به طور مثال، یک برند مطرح تولید کننده خودرو در طی یک سال امکان دارد تا فنآوری خود را در زمینه تولید پلاستیک، شیشه و سایر مواد مورد استفاده در خودرو تغییر دهد.
بنابراین، اینکه بخش قطعه ساز کشور، حدود 3 سال از سطح اول فنآوری روز دنیا دور بوده است، می تواند مشکلاتی را برای این بخش و به تبع آن برای شرکت های خودروساز ایجاد کند. یکی از حلقه های که در زمینه انتقال فنآوری روز به بحث تولید خودرو در کشور معمولا مورد توجه قرار نمی گیرد و کمتر به آن توجه می شود، نبود واحدهای تحقیق و توسعه در شرکت های خودرو ساز است.
متاسفانه این مسئله به صورت اپیدمی در داخل صنعت کشور دیده می شود. معمولا این واحدهای تحقیق و توسعه در بخش تولید کشوروجود ندارد و در شرکت هایی هم که این بخش را دارند چندان توجهی به آن نمی کنند. در صورتی که در شرکت های مطرح خودروساز بخش مهم و قابل توجهی از فعالیت این شرکت ها صرف بحث تحقیق و توسعه می شود.
بی تردید اگر این بخش در شرکت های تولید کننده کشور علی الخصوص شرکت های خودروساز وجود داشت، امروز کمتر شاهد تاثیر تحریم ها بر روی بخش های تولیدی در کشور بودیم. به نظر من برای اینکه بتوانیم به سمتی حرکت کنیم که واحدهای تولیدی بروزی در کشور داشته باشیم، واحدهایی که به بحث تحقیق، توسعه و همچنین توسعه منابع انسانی توجه ویژه ای داشته باشند. باید از شرکت های بین المللی موفق در این زمینه الگو برداری کنیم. بی تردید الگو برداری صحیح در این زمینه می تواند به توسعه این قبیل واحدها در داخل شرکت های تولید داخلی کمک فراوان کند.
*دبیر انجمن قطعه سازان
31222
نظر شما