برای برخورد تلخ وزارتی ها با محمدرضا طالقانی/ مثلا دلمان خوش بود شما ورزشی هستید اساتید

فرهاد عشوندی:محمدرضا طالقانی آمده بود تا رئیس فدراسیون «کشتی پهلوانی » باشد؟ او خود از اول گفته بود برای این کار نیامده و چه صبورانه باز تحمل کرد برخوردی را که اگر یکی با خود این بزرگواران می کرد تا هفته ها در طبل رسوایی مدیران ورزش می کوبیدند. او اما تنها درد دل کرد که اگر خودشان نگفته بودند ، اصلا به جلسه هم نمی آمد. مردی که قهرمانی را در رشته آیینی ما ایرانیان ، تا بالاترین سطحش بدست آورده و دینش به اعتقادات و آیین های انقلابی را از همان روزهای نخست نهضت نشان داده استو به گفته خودش مرد لابی نیست پس می نشیند و مثل همتایانش در دیگر فدراسیون ها به واسطه داشتن یک سلام و علیک با خاندانی شریف ، نمی روند تا هر طور هست نامه ماندن شان را بگیرند. می نشیند تا وزیر بتواند تصمیم بگیرد و وقتی به او می گویند مجوز هیات دولت را برایش نگرفته اند باز صبور است و مطیع اما باز هم برای شکستن قداست یکی چون او که بزرگی و جوانی اش را خرج کشتی کرده ، از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند. نگهبان جلوی در مجمع راه را بر او می بندد. او که اگر به جلسه می آمد هم نه حق رای داشت ، نه اجازه رای آوردن.

او به سبک همیشه اش وقتی فهمید سهمی در انتخابات ندارد ، رفته بود تا به قول خودش دست آنهایی را ببوسد که یکسالی تحملش کرده بودند. مردی که در یک سال 3 گام بلند برای این ورزش برداشت. جنگ زشت بین فدراسیون ملی و جهانی را حل کرد و این دشمنی دیرین را این قدر دوستانه کرد تا در یک ساختمان ساکن شوند. ساختمانی که مرد دوست داشتنی کشتی ایران به اتکای توان شخصی خود آن را برای دو تشکیلات ورزش قهرمانی ایران بنا کرد.

استقلال مالی فدراسیونی که هیچ بنیه مالی نداشت و خودکفایی این فدراسیون با بودجه های غیر دولتی و تراز مالی مثبت بیش از 6 میلیارد تومانی و مهمتر از احیای دوباره زورخانه ها در سراسر کشور بود که در این 8 سال خاک تعطیلی بر دیواره های شان نشست. او اما به حکم قانون باید می رفت چون به عکس فدراسیونی معمولی با نتایجی نه چندان خارق العاده مثل هاکی ، برایش درخواست مجوز نشد و او دیگر جایی در ورزش برایش نمی ماند.

مرد اما مشکلی با این حذف نداشت که حرمتش را این قدر نگه نداشتند تا در مجمع حاضر باشد و تنها از حاضرین برای رفتن رخصت بگیرد. او باز تلخ رفت مثل باری که علی آبادی خانه نشینش کرد یا آن بار که سعیدلو با اسمش بازی کرد. او رفت اما این بار کسانی حرمتش را نگه نداشتند که خود را از خانواده ورزش کشور می دانند.

4141