امروزه هنر ایران در منطقه خاورمیانه با استقبال روبرو است و از سال 1385 که حراج‌های بین‌المللی به هنر ایران اقبال نشان دادند، همواره هنرمندان ایرانی توانسته‌اند رکوردداری منطقه را برای خود حفظ کنند. اما این روی خوش ماجرا است؛ زیرا در حالی که جامعه بین‌المللی به اهمیت هنر ایران پی برده؛ اما ظرفیت‌های داخلی بر این امر هنوز واقف نشده‌اند.
طی سال‌های 82 تا 92 همواره در ارائه بودجه به مجلس، طرحی از سوی دولت‌ها پی‌ریزی شد تا شرایط خرید آثار هنری را از سوی نهادها و سازمان‌های دولتی مهیا کند و بخشی از بودجه دستگاه‌های دولتی را به حمایت از هنرمندان اختصاص دهد. این طرح اهدافی را دنبال می‌کرد که می‌توان به ارزش افزوده‌ای که آثار هنری طی مرور زمان پیدا می‌کنند و دستگاه‌های دولتی می‌توانند از آن منتفع شوند، یاد کرد.
این طرح به دنبال آن بود که نهادهای دولتی بودجه خود را تنها صرف زیرساخت‌های و خرید مایملک نکنند؛ بلکه با خرید آثار هنری نه تنها از هنر و رشد آن حمایت؛ بلکه با ارزش افزوده‌ای که آثار هنری پیدا می‌کنند، بر دارایی نهادهای دولتی افزوده شود. البته ایجاد شرایط اقتصادی بهتر، رشد بانک‌داری و بیمه‌ای کشور نیز از دیگر ابعاد این طرح بود که یک دهه است در مناسبات مجلس و دولت در حال بحث است.
بودجه نیم درصدی از کل بودجه ادارات دولتی در دهه 80 شمسی که به نتیجه‌ای نرسید، در سال‌های ابتدایی دهه 90 به یک دهم درصد از بودجه عمرانی دستگاهای دولتی کاهش یافت و باز هم نتیجه‌ای در بر نداشت. اما در حال حاضر دولت یازدهم با توجه به بودجه انقباضی که به مجلس شورای اسلامی تسلیم کرده؛ یک درصد از اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای دستگاه‌های دولتی و سازمان‌هایی را که از بودجه کشور استفاده می‌کنند، برای خرید آثار هنری اختصاص و این طرح را تسلیم مجلس کرده تا با تصویب این موضوع بر اهمیت هر چه بیشتر خرید آثار هنری صحه بگذارد.
در ماه‌های گذشته از حضور دولت یازدهم این امید در میان هنرمندان زنده شد که راهکارهای اقتصادی دولت حسن روحانی می‌تواند بسیاری از بسترسازی‌های حیاتی هنرمندان را مهیا کند و با توجه به بودجه‌ای که دولت نوشته است و تاکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اهمیت هنر ایران در جوامع بین‌المللی و حمایت معاون هنری وزیر ارشاد از حراج‌های بین المللی که باعث رونق هر چه بیشتر هنر شده؛ همه و همه باعث شده است که دولت توجه به خرید آثار هنری که می‌تواند بسترهای زیربنایی حل مشکلات، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را مرتفع کند را در دستور کار قرار دهد.
حال مجلسیان در آزمونی دیگر قرار گرفته‌اند تا این بار همگام با دولت در پی رفع مشکلات مختلف جامعه هنری باشند و اتفاق نمایندگان مردم، برای مردم گامی بزرگ و مهم بردارند.
آنچه که باید مجلس بر آن توجه داشته باشد این موضوع است که خرید آثار هنری یک هزینه نیست بلکه سرمایه‌گذاری است که بازده‌های مختلف هم از جهت اقتصادی و هم بسترسازی فرهنگی و اجتماعی که امروز ایران را با مشکلات بسیاری روبرو کرده، دارد.
آنچه که در سال‌های اخیر مجلسیان و البته برخی از دولت‌ها بر آن وقوف کامل نداشتند، این موضوع است که هنر به عنوان بازوهای فرهنگ‌سازی کشور می‌توانند بر بسیاری از آسیب‌های اجتماعی تاثیر بگذارند و اتفاقا سرمایه‌گذاری بر هنر می‌تواند همچون این نظر پزشکان که پیشگیری مهمتر از درمان است، صحه بگذارد.
امروزه دولت‌مردان تدبیر بر این امر واقف شده‌اند و اتفاقا بودجه یک دهم درصدی (که سال 90 تصویب و دستگاه‌های دولتی موظف به خرید آثار هنری شدند که بسیاری از دستگاه‌های دولتی با توجه به الزام آن اجرا نکردند)را به یک درصد از اعتبارات تملکی دستگاه دولتی افزایش داده تا نهادهای دولتی در راستای سیاست کوچک‌تر شدن دولت گام مثبتی بردارد. اتفاقا این موضوع سبب خواهد شد نهادهایی که از بودجه کل کشور استفاده می کنند در راهی گام بردارند که بتوانند به فرهنگ‌سازی جامعه بیش از گذشته کمک کنند و از افزودن بر مایملک که در سال‌های اخیر باعث شده زمین به عنوان کالای سرمایه‌ای مد نظر قرار گیرد بکاهند. حال این طرح جامعه دولت آزمونی جدید را برای مجلسیان رقم زده و باید دید که مجلس شورای اسلامی از این آزمون چگونه خارج می شود.
5757
نظر شما