انتقاداتی که در اوایل جشنواره میشود، بیشتر به سال گذشته برمیگردد. انتقادات کاظم معصومی هم شامل این قانون است؛ «در جشنواره سال گذشته تلاش برای گرفتن فیلمها درست و با برنامهریزی دقیق انجام نشد. این بیبرنامگی در برپایی جشنواره فجر چندان به دو پاره شدن برنامه اکران فیلمهای ایرانی و خارجی ندارد. شاید اتخاذ این تصمیم در اکران فیلمهای بخش داخلی و بینالملل با توجه به کمبود سینما مناسب در تهران صورت گرفته باشد». اما او یک راه کار هم برای صحبتهایش دارد؛ «به اعتقاد من جشنواره باید به اهالی سینما و دانشجویان سینمایی اولویت پیدا کند. زیرا جشنواره فیلم فجر قادر نخواهد بود تا به همه مردم سرویس دهد و آنها را پذیرا باشد. اگر قرار باشد تا خانوا دهها هم برای دیدن فیلمها به سوی سالنهای سینمایی بیایند وحقوقی را به آنها اختصاص دهیم از آن جایی که سینمای نمایشدهنده کم است باید این زمان و مکان و شرایط اکران آن منفک شود. یعنی ابتدا سینماهای داخلی یا خارجی به نمایش درآید و به همین شکل ادامه پیدا کند. شاید یکی از معضلات و مشکلات ما در ارتباط با سینمای نمایشدهنده پیش فروش بد بلیطهای سینما است. در این پیش فروش بلیط فیلمها را به متقاضیان می فروشند بدون اینکه آنها از فیلم ها مطلع باشند.ممکن است شخصی بخواهد در بخش مسابقه فیلمهای داخلی سه فیلم ببیند اما چون برنامهای به کسی داده نمیشود باید همه بلیطهای موجود را خریداری کند. طبعا در میان این بلیطها فیلمهایی که علاقهای به دیدنشان نیست هم وجود دارد. این حرکت به لحاظ مالی به سود برگزارکنندگان است اما به لحاظ فرهنگی به فضای سینمایی جشنواره لطمه میزند. به نظر من باید با این مسئله دموکراتیک برخورد شود. یعنی اگر استقبال از فیلمی بیشتر شد بهتر است از فیلم را در دو سانس نمایش دهند. اما در ابتدا که قرار است بلیط و یا کارتهای جشنواره را توضیع کنند اسم و نام فیلمها را مشخص کنند. تا حق انتخاب برای مخاطبان آزاد باشد. از آنجایی که این مشکل از ابتدای برگزاری جشنواره فیلم فجربوده است. هیچ کس و هیچ مدیری در جهت تلاش برای رفع آن بر نیامده است. پس اگر این مشکل را که سالها رها شده، حل کنند، بهتر است و اتفاقهای دیگری که در خلال برگزاری پیش میآید، دیگر تکرار نشود. پس باید به تماشاگران حرفهای و غیرحرفهای سینما احترام بگذاریم و به او حق انتخاب بدهیم و در مورد فیلمها اطلاعات صحیح داده شود».
نظر شما