چین پس از سرمایه گذاری در آفریقا، این بار قلب آمریکای لاتین را نشانه رفته، منطقه ای که از دیر باز حیات خلوت آمریکا نام گرفته است.

رهام وزیری: هو جینتائو، رییس جمهوری چین در حالی به سفر خود به کشورهای منطقه آمریکای لاتین پایان داد که کشورش بیش از هر زمان دیگری سعی دارد جایگاه خود را در این منطقه توسعه داده و محکم کند.

این تلاش در سه محور اصلی سیاسی ، نظامی و اقتصادی دنبال می شود و در این میان افزایش همگرایی اقتصادی برای چین اهمیتی دوچندان دارد. چرا که می تواند زمینه حضور بلند مدت و بدون تنش این کشور را در آمریکای لاتین فراهم آورد.

حضور اقتصادی چین در کشورهای آمریکای لاتین از دو منظر برای این کشور اهمیت دارد.یکی دست یابی به منابع جدید مواد اولیه که این کشور به دلیل صنایع رو به رشد و نیاز آنها به این منابع جدید نیاز مبرم دارد و دیگری دست یابی به بازارهای مصرف جدید که برای تداوم رشد صادرات و به تبع آن حفظ رشد اقتصادی مورد توجه است.

اگر چه در سال های اخیر چین توانسته بازارهای مصرف را در اتحادیه اروپا و ایالات متحده به خوبی فتح کند اما در شرایط رکود اقتصادی در جهان توسعه یافته ، کشورهای در حال توسعه می توانند جایگزین مطمئنی برای صادرات رو به فزونی چین باشند.

آمریکای لاتین در حال طی کردن دوران انطباق با جهان است.کشورهای این منطقه اکنون در حال پیمودن راهی هستند که چین دو دهه قبل در ابتدای آن قرار داشت.آنها اندک اندک در حال جدا کردن راه اقتصاد از سیاست هستند. دولت های آمریکای لاتین اگر چه همچنان از سوسیالیسم سخن می گویند اما مالکیت را محترم می شمارند و نسبت به قراردادهای تجارت آزاد نیز چراغ سبز نشان می دهند.

آنها می خواهند مرزهای خود را به روی کالاهای خارجی و سرمایه ها باز کنند و این شرایط بهترین فرصت برای چین است که خود این راه را طی کرده و فرصت های ایجاد شده در این بستر را برای سرمایه گذاران می شناسد.هم اکنون حجم مبادلات تجاری چین با کشورهای آمریکای لاتین بر اساس آمارهای سازمان تجارت جهانی به 100 میلیارد دلار می رسد ، در حالی که این رقم در سال 2000 میلادی تنها 13 میلیارد دلار بود.به این ترتیب چین پس از ایالات متحده با 560 میلیارد دلار و اتحادیه اروپا با 250 میلیارد دلار ، سومین شریک تجاری آمریکای لاتین است.

علاوه بر تجارت رو به گسترش ، چین با تصویب طرح های اقتصادی برای این منطقه عملا نشان داده است که خواستار یک همکاری بلند مدت و پایدار اقتصادی با آمریکای لاتین است.تصویب طرح سرمایه گذاری 10 ساله در کشورهای آمریکای لاتین یکی از این نشانه هاست.بر اساس این طرح چین طی این دوره 100 میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم در بخش های مختلف اقتصادی این منطقه انجام خواهد داد.

نفت و صنایع وابسته به آن ، معادن و کشاورزی به خصوص کشت صنعتی سویا مهمترین نقاط هدف چین برای سرمایه گذاری در آمریکای لاتین هستند. در واقع چین همان برنامه ای را برای آمریکای لاتین مد نظر دارد که در سال 2006 برای آفریقا پیاده کرد، خرید کالاهای آنها در قبال سرمایه گذاری.

در بخش تجارت نیز چینی ها به 100 میلیارد دلار حجم مبادلات کنونی قانع نیستند و در سر آرزوهای بزرگتری را می پرورانند.راه کار آنها برای رسیدن به این آرزوها برداشت موانع تعرفه ای و در نهایت عقد قراردادهای تجارت آزاد است.مزیت نسبی آنها در تولید کالاهای ارزان قیمت و توان صادراتی بالا هر بازاری را حتی با وجود تعرفه واردات قبضه می کند.حال اگر این موانع وجود نداشته باشند دیگر هیچ چیز نمی تواند جلوی تسخیر بازارها را از سوی اژدهای زرد بگیرد.

به خصوص که چین این تجربه را درمورد آمریکای لاتین آزموده و از نتایج آن خشنود است.چین در سال 2005 میلادی نخستین قرارداد تجارت آزاد خود با یک کشور غیر آسیایی را با شیلی امضا کرد.هم اکنون چین بزرگترین وارد کننده مواد اولیه به ویژه مس از شیلی و پس از آمریکا دومین صادر کننده به این کشور است.

هم اکنون مذاکرات چین و کاستاریکا در مورد قرارداد تجارت آزاد در جریان است و پرو نیز موافقت کرده تا در آینده نزدیک مذاکرات تجارت آزاد را با چین آغاز کند.با توجه به فرصت هایی که چینی ها می دهند و نرمشی که در خصوص تجارت دارند عقد این دو قرارداد چندان دور از ذهن نیست.

در این میان آمریکای لاتین به صحنه رقابت چین و ایالات متحده تبدیل شده است.ایالات متحده نیز چند سال است تلاش می کند تا قرارداد تجارت آزاد را با این کشورها به نتیجه برساند.اما هم از این نظر و هم از نظر سرعت رشد تجارت با آمریکای لاتین عقب تر است.تجارت 560 میلیارد دلاری کنونی آمریکا با این منطقه حاصل هفتاد سال حضور بدون رقیب جدی در بازارهای این کشورهاست.

اما اکنون حضور رقیبی چون چین با مزیت های فراوان تجاری و نزدیکی ایدئولوژیک با کشورهای آمریکای لاتین ، نگرانی جدی دولتمردان ایالات متحده را برانگیخته است.به ویژه گفتگوهای اقتصادی چین با کوبا ، ونزوئلا و بولیوی که ایالات متحده روابط سرد سیاسی و اقتصادی با آنها دارد و عملا شانسی برای عقد قرارداد تجارت آزاد آمریکا و آنها متصور نیست.در مقابل رائول کاسترو ، هوگو چاوز و اوو مورالس رهبران چپ گرای این سه کشور خواستار توسعه روابط سیاسی و تجاری با چین هستند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 333

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 4 =