۰ نفر
۱۹ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۰:۴۳

از نگاه رفتارشناسی اجتماعی، دستفروشی در ردیف مشاغل کاذب یا بیکاری مخفی قرار می‌گیرد.

افرادی که از این طریق امرار معاش می‌کنند دو گروه هستند؛ گروه اول زنان و مردانی که نان‌آور خانواده بوده و نیاز به انجام اینگونه کارها دارند اما سرمایه لازم را برای تهیه مغازه یا حتی دکه نداشته و برای حفظ عزت نفس و کرامت انسانی خود مجبور به انجام این کار هستند.

اینگونه دستفروشان معمولا در کنار خیابان‌ها و میادین و البته بیشتر در ساعات عدم حضور ماموران سد معبر همچنین ایستگاه‌های مترو، داخل اتوبوس‌ها مشغول به کار هستند چرا که هم از سرما محفوظ می‌مانند و هم خطر مواجهه با ماموران سد معبر را ندارند و هم در نوعی از امنیت شغلی قرار می‌گیرند. گروه دوم افراد فرصت‌طلبی هستند که دستفروشی را پوشش تکدی و یا فعالیت‌های کاذب دیگر کرده و باعث بدنامی افراد زحمتکش گروه اول می‌شوند.

اگر به طور منطقی به موضوع نگاه کنیم هیچکس از وجود این افراد در محیط پرازدحام مترو و واگن‌های آن راضی نیست اما واقعیت غیرقابل انکار این است که بیشتر این افراد را زنان تشکیل می‌دهند و صد البته این زنان، زنان سرپرست خانوار هستند که در حال حاضر یازده و نیم درصد از خانواده‌های کشور را تشکیل می‌دهند که حدود سه میلیون و پانصدهزار خانوار می‌شوند. این زنان سرمایه و امکانات لازم برای کار ندارند و جزو آن یک میلیون و پانصد هزار خانواده‌ای هستند که تحت پوشش هیچ سازمان حمایتی قرار ندارند ضمن این که آنهایی که تحت پوشش سازمانهای حمایتی هستند مستمری‌شان کفاف خرید دو کیلو گوشت را نمی‌دهد. در میان این دستفروشان می‌توان به افراد بازنشسته برخورد کرد که یا فرزند دانشجو دارند و حتما اجاره‌نشین هستند و با داشتن مشکلات جسمی و بیماری این همه سختی را تحمل می‌کنند.

راهکار منطقی و اساسی برای برخورد با این معضل اجتماعی دو نوع است؛ کوتاه‌مدت و میان‌مدت. برای راهکار کوتاه‌مدت شرکت مترو با همکاری شهرداری، نیروی انتظامی و مامورین مخفی میتواند دستفروش‌ها را شناسایی کرده، ساماندهی کرده و برای آنها پرونده شغلی تشکیل دهد سپس آنها را بر اساس اولویت مالی و شرایط زندگی در بعضی از ایستگاه‌ها و مکان‌های معین مستقر کند و یا به طور منظم بین خطوط تقسیم کرده و با الصاق کارت بر سینه، مشخص کند چراکه در پاره‌ای از اوقات تعدادی شیاد، فرصت‌طلب و سارق در پوشش دستفروشی اقدام به جیب‌بری از زنان و مردان کرده و باعث بدنامی این افراد می‌شوند.

در راهکار میان‌مدت وزارت کار و رفاه اجتماعی با همکاری سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی (ره) می‌تواند با ایجاد مراکز دستفروشی که البته نه با سرقفلی و اجاره توانفرسا و غیرقابل پرداخت بلکه در حد رایگان و با افزایش پلکانی در اختیار اینگونه افراد قرار دهد. در این صورت می‌توان به ساماندهی یک ناهنجاری اجتماعی امیدوار بود در غیر اینصورت با مصاحبه، مقاله و همایش نه شکم این گونه اشخاص سیر می‌شود و نه خیال مسافران و مسئولین مترو آسوده.

در کشور انگلستان و بعضی از کشورها مثل مالزی و ترکیه که اینجانب خود ملاحظه کرده‌ام، اینگونه افراد به طور مشارکتی در دکه‌های مختلف در ایستگاه‌های مترو و مدخل و خروجی آنها مشغول به کار هستند و اگر پلیس افراد را به غیر از اینگونه جاها دستگیر کند، مجازات سنگینی در انتظار آنهاست. ایجاد پوشش‌های حمایتی برای زنان سرپرست خانوار و ایجاد مشاغل خانگی برای آنها هم می‌تواند از اینگونه عوارض آزاردهنده اجتماعی جلوگیری کند. ما کشور فقیری نیستیم و سازمان‌های حمایتی با کمک تشکل‌های مردم‌نهاد می‌توانند به طور شایسته و محترمانه اینگونه افراد و خانواده‌های آنها را زیر چتر حمایتی خود قرار دهند.

بدون ایجاد امکانات و فرایندهای جایگزین برای این افراد، جمع‌آوری یا مقابله با آنها باعث بروز بعضی دیگر از ناهنجاری‌های اجتماعی یا تغییر شکل این آسیب‌ها خواهد شد. دزدی و جیب‌بری یا تن دادن به بعضی از مشاغل غیرمنطقی و غیرقانونی، بردگی جنسی و شغلی و سایر آسیب‌ها می‌تواند از نتایج برخورد غیرکارشناسانه و مقطعی با این اقشار باشد.

کد خبر 337325

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
8 + 10 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 10
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • مجید IR ۱۰:۵۷ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    9 7
    طبق کدوم آمار میگی هیچکس از حضور این افراد در مترو راضی نیست؟!
  • بعضی از مردم احساساتی A1 ۱۱:۰۷ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    4 5
    باید اعدام کرد ! .فقط اعدام ! .بعضیای دیگه : باید چند بار اینارو اعدام کرد! . یکسری دیگه : اعدام اعدام اعدام !!! اون اخریام : اعدام هم برای اینا کمه !!!!!
  • بی نام IR ۱۱:۱۰ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    3 0
    پیشنهاد منطقی و مناسبی بود. ولی چه موقع دیدید در ایران به غیر از برخورد چکشی، برخورد دیگه ای بشه؟
  • بی نام IR ۱۱:۱۲ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    0 5
    آقاي شهرداري ديوار كوتاه تر از اين دستفروش ها پيدا نكرديد،به نظرم سر و صداي بنايي ساخنمان هاي در حال احداث بيشتر رو اعصابه،چون شب وروز و حتي وز هاي تعطيل دارند كار مي كنند،ما اين همه پول داديم كه ژس از يك روز كاري يا يك هفته در منزل استراحت كنيم ولي بايد صداي گوشخراش بنايي همسايه را بشنويم، به طرف تذكر هم بدهيم ترتيب اثر نميده هيچ،فحش هم ميشنوين
  • بی نام IR ۱۱:۴۳ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    1 4
    واقعاً افتضاحه با 2 تا مامور و توقيف اموال ميشه كنترلشون كرد
  • سایه IR ۱۲:۰۸ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    4 0
    نویسنده این متن با دید باز به قضیه نگاه کردندو امیدوارم دستشون برای کارهای اجرایی هم باز باشه و بتونن سروسامانی به این بندگان خدا بدن.
  • بی نام A1 ۱۲:۵۳ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۹
    2 0
    دادن دكه به اينگونه افراد با مجوز دار كردن آنها تفاوت دارد چون اگر اينگونه افراد مجوز دار شوند ديگر هيچ كس نمي تواند به آنها بگويد بالاي چشمشان ابرو است. بعد هم يكسري فروشندگان غير قانوني پيدا مي شوند. بعد اين مجوزها مانند دفترچه بسيج اقتصادي خريد و فروش مي شود و رانت جديدي شروع مي شود و مشكلات جديد براي مسافرين بهمراه دارد و كار خلاف هم تبديل به يك كار قانوني نمي شود. اما دادن دكه در ايستگاههاي مترو هيچ آزاري براي مسافرين نداشته و يك نوع كارآفريني است كه هر وقت مشخص شد كه فرد نيازمند نيست ميتوان دكه را پس گرفته و به شخص ديگري داد
  • سهراب IR ۰۶:۵۹ - ۱۳۹۲/۱۱/۲۰
    1 5
    الان روشنفکر ها میریزن
  • نادری A1 ۱۵:۰۵ - ۱۳۹۲/۱۱/۲۰
    4 0
    اگر مردم راضی هستند بخاطر مسایل انسانی است و گر نه کی دوس داره هر دقیقه یکی تنه بزنه یا لگدش کنه اگه مملکت درست بود کار هم بود کسی راضی نبود حرفهای استاد ابهری کاملا علمی و منطقی است مرسی به این مرد انسان دوست
  • lمظفریان A1 ۱۸:۱۲ - ۱۳۹۲/۱۱/۲۲
    3 0
    با این وضع بیکاری وتورم اگه دستفروشی نکنه چه کار باید بکنند؟ از دیوار مردم بالا برند یا مواد بفرشند خرج زندگی و خانواده شان را از کجا بیاورند؟