کم نبودند، هنرنمایی‌هایی که در این دوره از جشنواره فیلم فجر از چشم داوران دور ماندند، اما اشاره به دو مورد می‌تواند بخشی از اهداف این نادیده انگاشتن را بیان کند. نامزدهای بخش بازیگران مکمل زن این دوره از جشنواره به این شرح بودند: هنگامه حمیدیان و ملیکا شریفی‌نیا برای «اشباح»، شبنم مقدمی برای «امروز»، سهیلا گلستانی برای «میهمان داریم» و نعیمه نظام‌دوست برای «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران». قطعا در میان این اسامی و یا به جای آن‌ها می‌توان از بازی‌های چشمگیرتری یاد کرد، اما جای یک نام به وضوح در این میان خالی‌ست.
نیکی کریمی در فیلم «زندگی جای دیگریست» به کارگردانی منوچهر هادی حضور کوتاه، اما تاثیرگذاری دارد. هرچند که واضح است بعد از «سارا»، «پری»، «برج مینو»، «بوی پیراهن یوسف» و بسیاری فیلم دیگر دیدن بازی قابل تامل از کریمی تازگی ندارد، اما این به معنای نادیده گرفتن کاری استاندارد و قابل قبول نیست.
این بازیگر که مدتی است خود در مقام داور در جشنواره‌های مختلف حضور پیدا می‌کند، سال‌ها قبل جایزه خود را از جشنواره فجر دریافت کرده و شاید با رویه تقسیم جوایز این جشنواره سینمایی، دیگر دغدغه‌ای برای رساندن سیمرغ به دستان او وجود نداشته باشد، اما هیچ یک از این‌ها توجیه نادیده گرفتن حضور خوب او در «زندگی جای دیگریست» نیست. وقتی این بازی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، در مقابل به نوعی از بازی توجه می‌شود که جای سئوال دارد.
ظاهر و بازی تکراری یک بازیگر حتی برای خودش نقطه ضعف جدی است و حالا وقتی این ظاهر و شکل بازی نه تنها تکرار خود بلکه کاریکاتوری از بازی یک بازیگر دیگر باشد، جای تامل هم نمی‌ماند که حاصل قابل اعتنا نیست. اینکه داوران یک جشنواره بازی قابل قبول و استاندارد یک بازیگر را نادیده بگیرند و حتی آن را در میان نامزدها قرار ندهند و در مقابل یک بازی غیراصیل را نه تنها نامزد کنند بلکه از آن قدردانی هم به عمل آورند، اتفاقی دور از فضای حرفه‌ای یک جشنواره سی و دو ساله رقم زده‌اند.
اینکه بازی نیکی کریمی دیده نمی‌شود و بازی دیگری با شرحی که به آن اشاره شد، به نظر داوران معتبر می‌شود، بیانگر بهم ریختگی فضای داوری‌هاست و یا شاید دلایلی که باید از سوی خود داوران بازگو شود.
مشابه همین رویکرد را با کمی تغییرات می‌توان در بخش بازیگران نقش مکمل مرد مشاهده کرد. فرهاد اصلانی از ابن زیادی که در «مختارنامه» بازی کرد تا نقش‌هایی که در تئاتر ایفا کرده و کارهایش در سینما همواره سطحی از کیفیت را حفظ کرده است. بنابراین در مورد این بازیگر ارائه یک نقش‌آفرینی تمام و کمال چندان دور از توقع نیست، اما او در «قصه‌ها» ساخته رخشان بنی‌اعتماد در اپیزود ادامه فیلم «روسری آبی» چنان هنر خود را در بازیگری به نمایش می‌گذارد که نمی‌توان به سادگی از آن گذشت.
نمایش سردگمی مردی در جایگاه رضای «روسری آبی»؛ نگرانی‌اش و ضعفش و تظاهرش به قدرت مجموعه‌‌ای از احساسات متناقض است که به شکلی هارمونیک در بازی اصلانی نمود پیدا می‌کند. این بازی از نظر داوران جشنواره فیلم فجر فقط باید نامزد می‌شد و نه سیمرغی داشت و نه دیپلم افتخاری و نه تقدیری.
گویی داوران در این دو بخش چنین پیش‌فرضی را در نظر داشتند که وظیفه بازیگران خوب، خوب بازی کردن است و این نیازی به توجه ندارد.
57243
نظر شما