حمایت ولادیمیر پوتین از نامزدی احتمالی ژنرال السیسی برای انتخابات ریاست جمهوری این کشور و ابراز شیفتگی ژنرال مصری از شخصیت پوتین ضمن اینکه موید این ادعا است، در واقع نمک آش تازه ای است که برای منطقه بارگذاشته شده است.
واکنش قابل پیش بینی و تند رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه به این سفر را نیز باید یکی دیگر از نشانه های جدی بودن نقشه راه تازه ای است که قرار است با کمک روسیه در شمال آفریقا ترسیم شود.
حمایت پوتین از ژنرال السیسی، از زوایای مختلفی قابل تفسیر است. مصر، جزء کشورهایی است که تنها در سه دهه گذشته به جرگه متحدان غرب پیوسته و وابستگی آو همگرایی آن به اتحاد جماهیر شوروی سابق ریشه دار تر از گرایش سه دهه گذشته آن به آمریکاست. از این رو عجبب نیست که پس از تمایلات اسلام گرایانه، تفکرچپ و اندیشه های سوسیالیستی در این کشور همچنان مشتری دارد تعداد آنها نیزنقابل توجه د است. از سوی دیگر اختلافات و دشمنی روس ها با اخوان المسلمین هم موضوع ریشه داری است که سبب شد آنها جزء اولین کشورهایی باشند که از برکناری محمد مرسی توسط نظامیان از آن استقبال کنند. این اختلافات البته با تحولات سوریه که برخی از آن ریشه در تفکرات اخوانی و تحریکات بعدی دولت اخوانی ترکیه مرتبط بوده و هست تشدید شده است. در کنار این ها فرصت طلبی که یکی از ویژگی های دولت های امپریالیستی از جمله آمریکا و روسیه است را نیز باید در نظر گرفت. آمریکایی ها بعد از برکناری محمد مرسی توسط ارتش در ژوئیه گذشته تهدید به قطع کمک های مالی و نظامی خود به مصر کردند. این فرصتی فراهم کرد تا روس ها به سرعت برای پر کردن جای خالی آمریکایی ها اقدام کنند.
این موضوع از نگاه ژنرال السیسی هم پنهان نمانده است. او که معتقد است اخوان المسلمین از حمایت های آمریکا برخوردار بوده می کوشد با نزدیک شدن به روسیه پیام روشنی را به واشنگتن ارسال کند. نخست اینکه مصر بدون حمایت ها و کمک مالی آمریکا نیز می تواند زنده بماند و در این مسیر روسیه و عربستان سعودی جایگزین های قاهره خواهند بود.
دوم اینکه مصر سیاست داخلی و سیاست خارجی ، منطقه ای و بین المللی جدیدی را در پیش گرفته که سبب می شود همه امور خود را با نظر آمریکا تنظیم نکند.
و سوم با این اقدام السیسی می کوشد متحد قدرتمند منطقه ای جدیدی چون روسیه را جایگزین آمریکا کند تا برخی از مشکلات داخلی خود از جمله رویارویی با اخوان المسلمین که هم اکنون به عنوان یک گروه تروریستی معرفی شده و سایر گروه های تندرو و تروریستی در صحرای سینا را با کمک مسکو حل و فصل نماید.
با این همه نباید فراموش کرد که روس ها در حمایت از ژنرال السیسی با یک پارادوکس روبرو هستند. ژنرال السیسی همانقدر که مورد حمایت مسکو است مورد حمایت ریاض هم هست. روسیه به همان اندازه که از ترکیه به خاطر نقش آفرینی علیه منافع این کشور در سوریه ، منزجر است از ریاض نیز به همین دلایل و بعضا به خاطر حمایت این کشور از تندروهای اسلامگرا در قفقاز بیزار و دل افگار است. از این رو کرملین با یک معادله چند مجهوله مواجه است که باید آن را حل کند: همگرایی با عربستان در حمایت از سیسی در مصر و در عین حال دشمنی با عربستان سعودی دست کم در دو محور سوریه و قفقاز.
نظر شما