استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان این نکته که توسعه‌یافتگی یک «تصمیم» است، تصریح کرد: نخستین قدم در راه گام گذاشتن در مسیر پیشرفت و توسعه هر کشور، عزم و تصمیم مردم آن کشور به توسعه است و نه چیزی غیر از آن.

محمود سریع‌القلم، نویسنده و استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی در نشست «توسعه‌یافتگی و نقشه راه پیشرفت ایران» به مبانی عملی عقلانیت در جامعه امروز ایران پرداخت و در ابتدای سخنان خود با بیان اینکه کشور ایران نیازمند توسعه و پیشرفت در عرصه جهانی است، گفت: این وظیفه تمام افراد جامعه ایران است که بنا به ظرفیت، توانایی و فکر خود در اندیشه توسعه و پیشرفت کشور باشند، در غیر این صورت رسیدن به «توسعه» خیالی خام خواهد بود. گزیده​ای از اظهارات سریع ​القلم در این نشست را که چهارشنبه شب در فروشگاه مرکزی شهر کتاب برگزار شد، به نقل از ایبنا می​خوانید.

- (با اشاره به کشورهایی چون کره جنوبی، مکزیک و چین و مقایسه وضعیت 20 سال پیش آن‌ها با وضعیت کنونی‌شان): آنچه که باعث پیشرفت و شرایط ممتاز آن‌ها در این بازه زمانی کم شده است، چیزی جز اراده ملی آن‌ها برای پیشرفت نبوده است.

- این تفکر که زمانی در گذشته و در حال حاضر در بخش کوچکی از جامعه ما وجود دارد مبنی بر اینکه نظام توطئه در جهان مانع از حرکت ما به سوی پیشرفت است و یا اینکه «نمی‌گذارند ما پیشرفت کنیم»، تفکر نادرستی است؛ چرا که اگر سیستمی در جامعه تصمیم بگیرد رشد کند، هیچ مانعی نمی‌تواند بر سر راه آن‌ قرار گیرد و امروزه این تفکرات چپ و مارکسیستی دیگر اعتباری در جامعه جهانی ندارد.

- اگرچه ساختارها نقش بسیار مهمی دارند اما «جامعه»، نقشی به مراتب مهم‌تر در رسیدن به توسعه دارد. «رشد فردی» در این امر، عاملی تعین‌کننده است و مهم‌ترین مشتق عقلانیت به حساب می‌آید.

- لازمه رشد فردی در جامعه، وقت گذاشتن افراد جامعه برای خود در مسیر کشف و شناختن خودشان است. در واقع، این رشد فردی است که جمع آن تبدیل به جامعه مدنی و عاملی برای پیشرفت کشور است. فقر رشد فردی و اخلاقی موضوع مهمی است که بسیاری از نویسندگان ایرانی نیز از جمله عبدالحسین زرین‌کوب در کتاب‌های تاریخ ایران به آن اذعان داشته‌اند. چنانچه یکی از لایحه‌های مشترک بحث‌های این تاریخ دانان این است که بخش بزرگی از تاریخ ایران را حسد و کینه رقم زده است.

محتوای کتاب‌های فارسی دبستان باید تغییر کند

- این حرف درستی است که گفته می‌شود جملاتی مانند «بابا نان داد» در این کتاب‌ها باید به جملاتی که محتوای «برخود متکی بودن» را داشته باشد، تغییر کند. جمله‌ای که باعث شود ما حداقل انتظارات را از دیگران داشته باشیم، خودمان زحمت بکشیم تا چیزی به دست آوریم و متکی به خود رشد کنیم. در حقیقت، آموزش به خود متکی بودن به کودکان در سنین پایین و تبدیل آن به فرهنگ عمومی جامعه، رمز پیشرفت کشورهای توسعه‌یافته است.

- «تضاد» مهم‌ترین عامل رشد فکری انسان‌هاست. کما اینکه دلیل اصلی افراطی‌گری در جامعه ما، حرکت صرف افراطیون در مدار خود و قرار نگرفتن در مدار و جریان‌های متفاوت در برابر افکار آن‌هاست.

- مهم‌ترین گام در راه رشد فکری، خواندن کتاب‌های مختلف، آشنا شدن با افکار و اندیشه‌های مختلف و به دنبال آن در جریان تضارب آراء قرار گرفتن است. به عنوان مثال خواندن کتاب‌های نویسندگان چینی، مکزیکی، آمریکایی و غیره مهم‌ترین عامل رشد فکری انسان‌ها برای تغییر ذهنمان نسبت به جهان اطراف و بالارفتن ظرفیت تحمل دیدگاه‌های متفاوت و متضاد در جامعه است.

- دلیل داشتن تاریخ استبدادی کهن در ایران، عمومی نشدن فرهنگ رشد فکری و نبود آگاهی مردم جامعه بوده است. «خودآگاهی» مردم جامعه دستاورد بزرگی برای پیشرفت و توسعه است و معنای آن آگاهی افراد بر سلایق و افکار خود است تا کسی نتواند برای آن‌ها تصمیم بگیرد و مانع استقلال فکری و شخصیتی شود.

- موضوع کتاب نخواندن ایرانیان به هیچوجه نمی‌تواند توجیه اقتصادی داشته باشد و دلیل آن چیزی جز نبود رشد شخصیتی و فکری افراد جامعه نیست و تا زمانی‌‍‌که ما ایرانیان به رشد فکری دست نیابیم، همیشه ضعیف و نیازمند خواهیم‌ ماند و به کشورهای پیشرفته و توسعه‌‌یافته ملحق نخواهیم شد.

 

6060

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 341307

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 7
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام IR ۱۳:۰۰ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۹
    11 77
    "سریع القلم فرمود:به عنوان مثال خواندن کتاب‌های نویسندگان چینی، مکزیکی، آمریکایی و غیره مهم‌ترین عامل رشد فکری انسان‌ها برای تغییر ذهنمان نسبت به جهان اطراف و بالارفتن ظرفیت تحمل دیدگاه‌های متفاوت و متضاد در جامعه است." ایشان همیشه چنین توصیه هایی را دارند.بسیار خوب. اما من یک بار از ایشان ندیدم که بفرمایند قرآن نهج البلاغه و یا اصول کافی را به دقت بخوانید و در مطالبش عمیقا فکر کنید.و آنچه را که باور کردید درست است, با خود عهد ببندید که حتما به آن عمل کنید.واقعا اگر کسی بخواهد بر روی کتب یاد شده تمرکز کنه و وقت برای مطالعه بذاره عمر نوح هم که بهش بدن باز هم وقت کم میاره و فرصت خواندن کتب چینی و مکزیکی و...راپیدا نخواهد کرد.
  • بی نام EU ۱۳:۲۰ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۹
    14 46
    "موضوع کتاب نخواندن ایرانیان به هیچوجه نمی‌تواند توجیه اقتصادی داشته باشد" عزيز من برادر من اين چه حرفيه ميزني؟ اتفاقا عامل تعيين كننده توي ميزان مطالعه دسترسي به امكانات مادي و به تبع اون داشتن فراغت زماني و اسودگي خاطره. چيزي كه ما نداريم متاسفانه.
    • بی نام A1 ۱۷:۲۴ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۹
      15 1
      حرف دکتر درسته من خودم به عنوان یک ادم طبقه متوسط وقتی به خودم ودوستام نگاه میندازم به هر حال در طول یک ماه یک رستوران میرم ویه تیکه لباس حتی بدون احتیاج به اون لباس میخرم و تو دوستام کسانی هستن که کلی در طول ماه لباس وچیزهای تزیینی میخرن وکلی پول فست فود میدن تحصیلکرده ودارای خانواده باسواد هم هستن ولی یک کتاب ده هزارتومنی زورشون میاد بخرن،الان کتابخونه ها همه جور کتاب دارن چرا اون ها خلوتن؟چرا در طبقه پولدار که مشکل مالی نیست امار کتاب خوانی پایینه؟
    • بی نام IR ۰۷:۰۹ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۰
      6 2
      ايشون بصورت كلي فرمودن شايد عده اي واقعا نداشته باشن ولي ايا عده اي كه ميتونن كتاب بخرن همشون ميخرن ؟حتي بعضي از نمايشگاه كتاب كلي خريد ميكنن و فقط توكتابخونه خونشون ميگذارن .
  • محمدرضا A1 ۱۳:۵۴ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۹
    9 3
    حقاًوانصافاًاعتقاداكثريت ماايرانيهابه تئورى توطئه يكى ازمهمترين علل توسعه نيافتگى ماست.
  • بی نام A1 ۱۴:۵۶ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۹
    8 4
    برای آقای دکترنگرانم چون همین دو نظر بالایی خودش نشان از وضع جامعه مادارد یکی نیست بپرسد چرا زمانی که کسی کتاب نمی خواند چرا چپ و راست در این مملکت غذا خوری شلوغ سر در می آورد یا کسی نیست که بگوید منظور نخواندن قرآن و نهج البلاغه نیست بلکه خروج از این ورطه یکسو نگرانه است خدا بداد برسد دکتر
  • دانش آموخته علم سياست A1 ۱۶:۱۴ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۹
    6 1
    از زمان دانشجويي دكتر سريع القلم را با تئوري هاي كاربردي در زمينه توسعه ميشناسم. كلاسهاي ايشان از پر رونقترين مباحث توسعه يافتگي بوده و مي باشد، تنها نقص اين مباحث در بالقوه ماندن اين مقوله بوده ، كه اميدواريم اين تفكر وارد عرصه سياست و حاكميت شود.