مدتها در این فکر بودم که چگونه می توان رفتار غیر منطقی مسئولین شهری در پدیده شوم قطع و هرس درختان را توجیه کرد. ولی هفته گذشته که مصادف بود با روز درخت کاری، حجم خبرهایی که در رسانه ها منتشر شده است، نشان از عزم و تلاش بیش از حد مسئولین شهرداری ها و نهادهای دوستدار محیط زیست برای کاشت درخت در کشور می دهد. این خبرها آنقدر خواندنی و جذاب و دلگرم کننده است که آدم از این همه عشق به درخت کاری در کشور به مسئولین و شهروندان افتخار می کند.
مثلا یکی از مسئولین شهرداری اراک از کاشت 400 هزار درخت تا پایان هفته گذشته سخن گفته است!
معاون شهردار تهران هم از کاشت 12 میلیون نهال در نیمه دوم سال جاری و 7 میلیون نهال در سال گذشته خبر می دهد. شهرداری اصفهان تلفنی با پیک رایگان بین مردم نهال توزیع می کند.
اگر فرض کنیم مانند درختان جنگلی هر درخت سالم و بالغ 50 متر مربع پوشش ایجاد کند، 400 هزار درخت می تواند 20000000 متر مربع را پوشش دهد، که معادل نیمی از مساحت شهر اراک است.
19 میلیون نهال هم می تواند جنگل انبوهی به وسعت 950000000 متر مربع ایجاد کند که بیش از مساحت شهر تهران است. با توجه به درختانی که در سالهای مختلف کاشته شده، اگر این درختان باقی مانده بودند انتظار می رفت شهر تهران پوشش جنگلهای حاره ای داشته باشد.
شما خودتان را جای مسئولین شهری بگذارید، آیا برای کم کردن تاج این درختان راه دیگری جز هرس شدید وجود دارد؟ آیا نباید تا آنجا که می شود درختان را قطع کرد تا در سالهای بعد آنها را با نمونه های خوشگل تر و تازه تر جایگزین کرد؟ درختان هم مانند کابینت، آسفالت، خودرو، آپارتمان، فرش و ظرف کهنه می شوند و از مد می افتند. مردم شهر تنوع می خواهند و از یکنواختی خسته می شوند.
آیا برای آنکه سالهای بعد بتوان تعداد نهال های تولید شده را در "شوی درختکاری" بالا برد، نباید هر درختی در شهر وجود دارد قطع کرد و یا با هرس تُنک کرد تا جایی برای کاشت درختان جدید ایجاد شود؟ درخت که خودرو نیست بتوان برایش اتوبان و زیر گذر و رو گذر و پارکینگ درست کرد. اگر بزرگ شد جا می خواهد و باید قطع شود.
اگر این درختان بشدت هرس نشوند و نهال های کاشته شده هم بزرگ شده و به درخت تبدیل شوند، آیا سایه آنها اجازه می دهد حتی یک لوکس نور به زمین برسد؟ آیا صدها هزار نفر در این شهرها در زیر سایه شدید درختان دچار کمبود ویتامین "د" نمی شوند؟ آیا بدلیل تاریکی در روز مصرف برق در کشور چند برابر نمی شود؟ آیا این جنگل عظیم باعث نمی شود میلیونها پرنده لانه سازی کنند و تجمع فضولات آنها در سطح شهرها معضل بزرگی نمی شود؟ حتی بعید نیست انبوه درختان شرایطی مشابه جنگلهای آمازون ایجاد کند و جانوران وحشی و خطرناک در این جنگل ساکن شوند و به شهروندان آسیب برسانند.
اگر شما مسئول بودید، آیا برای جلوگیری از اینهمه مشکل جدی، چاره ی دیگری جز هرس شدید درختان و قطع پیاپی آنها سراغ داشتید؟
توضیح: در نسخه اولیه منتشر شده اشتباه محاسباتی آمده بود که جمع مساحت پوشش ایجاد شده توسط 400 هزار درخت و 19 میلیون درخت به ترتیب به جای 20 کیلومتر مربع، 20000 کیلومتر مربع و به جای 950 کیلومتر مربع، 950000 کیلومتر آورده شده بود، ضمن تشکر از آقای آرمین به خاطر تذکر و عذرخواهی از خوانندگان متن مقاله اصلاح شده است.
نظر شما